آیا وقتی در خواب کسی را می بینیم، روح ما با روح آن شخص دیدار می کند؟

شرح پرسش:
وقتی در خواب کسی را می بینیم (اعم از مرده یا زنده) آیا روح ما با روح آن شخص دیدار می کند؟ این دیدار در چه فضایی است؟ گاهی اوقات فضاهایی در خواب میبینیم که بسیار برای ما آشنا هستند، ولی در طول حیاتمان هرگز آنها را ندیده ایم؟ در صورت امکان توضیح فرمایید.

پاسخ اجمالی:
عالم رؤیا از گستره زیادی برخوردار است و تشخیص این امر که یک رؤیا از حقیقت برخوردار است یانه به عهده خود فرد یا معبر رؤیا است. همین طور بعد از تشخیص این مطلب می توان قضاوت کرد که فردی که در خواب مشاهده شده روح او است یا خیالی در مورد او.

پاسخ تفصیلی:
قبل از پرداختن به این بحث تذکر به نکاتی در مورد عالم رؤیا ضرورت دارد:
اولاً: عالم رؤیا از گستره زیادی برخوردار بوده و می توان آن را به طور کلی دریچه ای به عالم ناخود آگاه فرد دانست که از خیالات شخصی شروع شده و تا مراتب بالای وجود گسترده شده است. از همین روی و بسته به سطح رؤیابینی، یک رؤیا می تواند صادقه یا کاذبه باشد.
ثانیاً: تقسیم بندی رؤیا به صادقه و کاذبه یک تقسیم بندی کلی در مورد عوالم درون است که کاذبه همان عالم اوهام و خیالات شخصی است که هیچ حقیقتی جز همان اوهام ندارد و صادقه هم شامل مراتب زیادی از عوالم درون است که دارای واقعیت است. حال این واقعیت گاهی ممکن است تا حدودی با ذهن فرد ممزوج شده و از تأثیر توهم به کلی خالی نباشد. اما در مراتب خاصی که ذهن شخصی کمترین دخالت را دارد، یک رؤیا کاملا در عالمی حقیقی واقع شده اعم از عالم مثال یا حتی عوالمی بالاتر همچنان که خداوند در قرآن می فرماید: خداوند در خواب نفس انسان را دریافت می کند! [1]
از این روی تشخیص این امر که یک رؤیا از حقیقت برخوردار است یانه به عهده خود فرد یا معبر رؤیا است. همین طور بعد از تشخیص این مطلب می توان قضاوت کرد که فردی که در خواب مشاهده شده روح آن فرد است یا خیالی در مورد او که به نوعی در ارتباط با او است.
بنابراین از لحاظ امکان عملی ممکن است ارتباطی روحی در خواب واقع شود که از حقیقت برخوردار است. همچنان که در برخی موارد ممکن است چنین ارتباطی رخ نداده و همه رؤیا ساخته و پرداخته توهمات فرد باشد که اکثراً چنین مواردی برای معبر رؤیا یا خود فرد قابل تشخیص است. به طور کلی هرقدر یک رؤیا از آثار وجودی و کمال عقلانی و عرفانی بالاتری برخوردار باشد، نشانگر صادقه بودن آن است.

پی نوشت:
[1] . (اللَّهُ یَتَوَفَّی الْأَنْفُسَ حینَ مَوْتِها وَ الَّتی‌ لَمْ تَمُتْ فی‌ مَنامِها فَیُمْسِکُ الَّتی‌ قَضی‌ عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَ یُرْسِلُ الْأُخْری‌ إِلی‌ أَجَلٍ مُسَمًّی إِنَّ فی‌ ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ)، الزمر، 42.
منبع: www.islamquest.net