پاسخ اجمالی:
در برخی از منابع حدیثی شیعه، این روایت در عظمت پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) وارد شده است. گفتنی است که در سلسله سند این روایت، برخی راویان مانند: (یحیی بن أکثم) که از اهل سنّت هستند، وجود دارد.
این روایت هر چند از جهت سندی اشکال دارد، اما به جهت عظمتی که پیامبر اکرم (ص) و ائمه (ع) دارند، می توان به طور کلی، محتوای آن را پذیرفت.
براساس این حدیث، سبب اصلی حرکت کشتی حضرت نوح (ع) و نجات از غرق و هلاکت، ذوات مقدّسه اهلبیت عصمت و طهارت (ع) بودند. از این رو، برخی از فقها گفته اند: مستحب است انسان وسیله نقلیه خود را به نام های پنج تن آل عبا و سایر ائمه (ع) زینت نماید تا از خطرها در امان باشد.
پاسخ تفصیلی:
در برخی از منابع حدیثی شیعه، این روایت در عظمت پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) وارد شده است. گفتنی است که در سلسله سند این روایت، برخی راویان مانند: (یحیی بن أکثم) که از اهل سنّت هستند، وجود دارد.[1] این روایت به دلیل ضعف برخی از راویان آن، هر چند از جهت سندی اشکال دارد، اما به جهت عظمتی که پیامبر اکرم (ص) و ائمه (ع) دارند، و روایاتی از این دست، می توان به طور کلی، محتوای آن را پذیرفت.
متن کامل روایت
"انس بن مالک از پیامبر اکرم (ص) نقل می‌کند که آن حضرت فرمود: هنگامی که خداوند خواست قوم حضرت نوح (ع) را نابود کند، به آن حضرت وحی کرد که تخته های چوب درخت ساج را دو نیم سازد. وقتی این کار را انجام داد، نمی‌دانست با آنها چه باید بکند. جبرئیل (ع) نازل شد و شکل کشتی را به او نشان داد. او جعبه‌ای هم با خود آورده بود که یک صد و بیست و نه هزار میخ در آن بود. حضرت نوح میخ ها را به تخته ها کوبید تا پنج میخ باقی ماند. به یکی از آنها دست زد. در کف دستش درخشید و نوری (از آن) بیرون آمد؛ چنان که ستاره‌ای پر نور در آسمان نور افشانی کند. نوح (ع) تعجّب کرد. خداوند آن میخ را به سخن واداشت و به زبان فصیح و گویا گفت: نام حضرت محمّد (ص)، گرامی ترین پیامبران، بر من است.
جبرئیل بر نوح فرود آمد. نوح از او پرسید: این چه میخی است که تاکنون مانند آن را ندیده‌ام؟ گفت: این میخ به نام بهترین مخلوق خداوند، حضرت محمّد بن عبد اللَّه (ص)، است. آن را بر سمت راست جلوی کشتی بگذار. بعد دستش را به میخ دوّم زد؛ آن هم درخشید و پرتو افشاند. نوح به جبرئیل گفت: این چه میخی است؟ جبرئیل گفت: این میخ به نام برادر و پسر عمویش، علیّ بن ابی طالب (ع)، است؛ آن را در جلوی کشتی، سمت چپ بکوب. بعد به میخ سوم دست زد؛ شکوفا شد و درخشید و نور داد. جبرئیل گفت: این میخ به نام حضرت فاطمه (س) است؛ آن را کنار میخی که به نام پدرش بود بکوب. دست برد و میخ چهارم را گرفت؛ آن هم روشنی داد و پرتو افشاند. جبرئیل گفت: این میخ به نام حضرت امام حسن (ع) است؛ آن را در کنار میخی که به نام پدرش بود بکوب. سپس دستش را به میخ پنجم زد. از آن هم فروغی برخاست و نور افشاند و گریست. نوح گفت: جبرئیل، این گریه و زاری چیست؟ جبرئیل گفت: این میخ به نام حضرت حسین بن علی (ع)، سرور شهیدان است؛ آن را در کنار میخی که به نام برادرش بود، بکوب. سپس پیامبر اکرم (ص) آیه شریفه:(او را بر کشتی دارای تخته‌ها و میخ‌ها حمل کردیم). را خواند،[2] و فرمود: الواح، چوب های کشتی و ما، میخ های آن بودیم و اگر ما نبودیم کشتی مسافرانش را حرکت نمی‌داد".[3]
بر اساس این حدیث، سبب اصلی حرکت کشتی حضرت نوح (ع) و نجات از غرق و هلاکت، ذوات مقدّسه اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بودند.[4]
از این رو، برخی از فقها گفته اند: مستحب است انسان وسیله نقلیه خود را به نام های پنج تن آل عبا و سایر ائمه (ع) زینت نماید تا از خطرها در امان باشد.[5]
پی نوشتها:
[1]. خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج 21، ص 35، بی نا و بی تا.
[2]. (وَ حَمَلْناهُ عَلی ذاتِ أَلْواحٍ وَ دُسُرٍ)، قمر، 13.
[3]. سید ابن طاوس، الامان من أخطار الاسفار و الازمان، ص 118 و 119، آل البیت، قم، چاپ اول، 1409ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج 11، ص 328، مؤسسة الوفاء، بیروت، 1404ق؛ عبقات الانوار فی أمامة الائمة الاطهار، ج 23، ص 1081.
[4]. لکهنوی، میر حامد حسین، عبقات الانوار فی أمامة الائمة الاطهار، ج 23، ص 1080 و ص 1082 – 1092(برای توضیح بیشتر این حدیث)، نشر کتابخانه عمومی امام امیر المومنین علی (ع)، اصفهان، چاپ دوم، 1366ش.
[5]. حسینی شیرازی، سید محمد، الفقه، المرور، 326، بی نا و بی تا.
منبع: www.islamquest.net
