این موضوع از دو زاویه قابل دقت و توجه است.
1. از باب انتشار فحشا و منکر؛ یعنی هدف منتشر کنندگان ترویج فحشا و منکر است و یا حتی امرار معاش از این راه می‌باشد که در این صورت؛ آنچه از برخی آیات و روایات به دست می‌آید؛ این است که انتشاردهندگان گناه مانند مرتکبان آن هستند:
(إِنَّ الَّذینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَة)؛[1] کسانی که دوست دارند زشتی‌ها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناکی برای آنان در دنیا و آخرت است.
(وَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ قَالَ النَّبِیُّ (ص) مَنْ أَذَاعَ فَاحِشَةً کَانَ کَمُبْتَدِئِهَا)؛[2] امام صادق(ع) از قول پیامبر خدا(ص) نقل می‌کند: هر کس خبر گناه زشتی را به گوش همگان برساند، مانند آغازگر آن کار زشت است.
2. گاهی برای هشدار و عبرت‌آموزی است؛ مانند آنچه که بعضاً در جراید و رسانه‌ها منتشر میشود که البته در این موارد ممنوعیت نشر اخبار گناهان گاه جهت مصالحی بالاتر - مانند عبرت‌آموزی و هشدار به افراد در معرض خطر- برداشته میشود، مانند آنچه پروردگار در قرآن کریم از گناهان اقوام مختلف یاد کرده است: (آیا شما به سراغ مردان می‌‌روید و راه (تداوم نسل انسان) را قطع می‌‌کنید و در مجلستان اعمال ناپسند انجام می‌‌دهید؟! (اما پاسخ قومش جز این نبود که گفتند:) اگر راست می‌‌گویی عذاب الهی را برای ما بیاور)!
پی نوشتها:
[1]. نور، 19.
[2]. کوفی اهوازی، حسین بن سعید، المؤمن، ص 66، قم، مؤسسة الإمام المهدی علیه السلام، 1404ق؛ برقی، ابو جعفر احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، محقق، مصحح، محدث، جلال الدین، ج 1، ص 104، قم، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1371ق.
منبع: www.islamquest.net
