آیا صامت خواندن قرآن حکم ناطق خوانی آن را دارد؟

در قرآن آمده است: "فاقرؤا ما تیسّرمن القرآن؛ آن قدر که میسّر است قرآن بخوانید". اقرؤا فعل امر از ریشه قَرَأ است و آن طبق تعریف کتب لغت چنین است:
"1 تتّبع کلماته نظراً و نطق بها.
2 تتبّع کلماته و لم ینطق بها و سمیت حدیثاً بالقرائه الصامته".
قرائت از نظر گذراندن کلمات و خواندن آن ها با صدا یا بی صدا است که در این حالت به آن "حدیث" می گویند. احتمال دارد که بر این حالت صامت که به آن دو حدیث می گویند،‌قرائت اطلاق نشود.
ظاهر روایاتی که به مسئله قرائت اشاره می کنند، خواندن با صدا و ناطق خوانی است.
البته نباید فراموش کرد که خواندن قرآن به منظور اُنس با آن به منظور بهره گیری از دستورهای آن و عمل کردن به آن ها است. این که در بعضی روایات آمده که "نگاه کردن به خط قرآن هم ثواب دارد" ناظر به اُنس و تدبر و عمل است، نه صرف نگاه کردن که در آن دل غافل و فکر مشغول به هزار چیز دیگر است. در قرآن تصریح شده که در آیات قرآن تدبر و تفکّر کنیم: "أفلا یتدبرون القرآن...". و "إنّا جعلنا قراناً عربیاً لعلکم تعقلون" یا "إنّا انزلناه قرآناً عربیاً لعلکم تعقلون". در نتیجه قرائت قرآنی دارای ثواب خواهد بود که انسان در آن انگیزة رشد داشته و حداقل نیت تدبر و تفکر و تعقل داشته باشد و بخواهد به فرامین آن عمل کند وگرنه بهترین و زیباترین تلاوت ها هم دارای فایده و بهره نخواهند بود.
eporsesh.com