موضوع مورد پرسش در روایتی بدان پرداخته شده است:
«حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ اِسْمَاعِیلَ عَنْ اَحْمَدَ بْنِ النَّضْرِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ اَبِی الْعَلَاءِ قَالَ: قُلْتُ لِاَبِی عَبْدِ الله تُتْرَکُ الْاَرْضُ بِغَیْرِ اِمَامٍ قَالَ لَا فَقُلْنَا لَهُ تَکُونُ الْاَرْضُ وَ فِیهَا اِمَامَانِ قَالَ لَا اِلَّا اِمَامٌ صَامِتٌ لَا یَتَکَلَّمُ وَ یَتَکَلَّمُ الَّذِی قَبْلَهُ».[1]
راوی می‌گوید از امام صادق(ع) پرسیدم: آیا زمین بدون امام وانهاده می‌شود؟ فرمود: خیر. گفتم: آیا ممکن است که در یک زمان دو امام حضور داشته باشند؟ فرمود: خیر، مگر آنکه یکی از آن‌دو خاموش باشد(یعنی خود را رهبر جامعه معرفی نکرده و از این مقام به ایراد سخن نمی‌پردازد).
به عنوان نمونه، در مورد امام حسن(ع) و امام حسین(ع) چنین است که امام حسین(ع) در عین این‌که امام است، اما در خدمت امام زمان قبل از خود می‌باشد، و گفتار یا رفتاری بر خلاف نظر امام حسن(ع) ابراز نمی‌کند و همین طور دیگر امامان که در حضور پدرانشان، جنبه‌های اجرایی امامت را بر عهده نمی‌گرفتند. [1] . صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد(ص)، محقق، مصحح، کوچه باغی، محسن بن عباسعلی، ج 1، ص 486، قم، مکتبه آیه الله المرعشی النجفی، چاپ دوم، 1404ق.
