منظور از نزول فرشته بر انسان چیست؟
درباره تنزّل ملائکه،‌ توجه به چند نکته سودمند است؛ اولاً: نزول آنان اختصاص به انبیا و مرسلین ندارد بلکه بر مؤمنان با استقامت نیز تنزل می کنند: (اِنَّ الَذیِن قالُوا رَبُّنا اللهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنزَّل عَلَیْهِم الْمَلائکة اَلّا تَخافوا وَلا تَحْرِنَوا) فصلت/30، چنانکه تنزل شیاطین بر انسان خبیث است: (هَلْ اُنبِّئِکم عَلی مَن تَنزّل الشِّیاطینُ * تَنزَلَ عَلی کُلِ اَفّاکٍ اَثیم) شعراء/221 – 222. انسانی که تحت ولایت شیطان است، شیطان بر وهم و خیال او مسلّط است و کسی که تحت ولایت الله است، فرشتگان الهی، هم عقل او را تأمین و هم وَهم و خیال او را تعدیل می کنند. ثانیاً: نزول ملائکه، اختصاص به مردان ندارد، زیرا کمال انسانی به جان اوست و روح و جان آدمی نه مذکر است و نه مؤنث. آن پیکر است که یا مذکر است یا مؤنث، و فرشتگان بر روح نازل می شوند نه بر بدن. روح انسان اگر طاهر باشد توان تحمل نزول فرشتگان را دارد. زن و مرد و پیغمبر و غیر پیغمبراز این جهت یکسانند. مریم نه مرد بود و نه پیغمبر، اما فرشته همان طور که بر زکریای پیغمبر نازل شد، بر مریم نیز نازل شد. ثالثاً: محل نزول ملائکه، ضمیر صاف و راه نزول فرشته عبادت است. قلب انسان تا گرفتار وسوسه است مهبط فرشته نیست. اگر دیو وسوسه و شیطان از صحنه ضمیر بیرون رفت، آنگاه ملائکه نازل می شوند و مادامی که این اهرمنان هستند، نازل نمی شوند. از این رو گناهکار دلش همواره در اضطراب است. او از بامداد تا شامگاه و از شامگاه تا بامداد سرگردان است و هرگز نمی آرمد و طعم آرامش و اطمینان را نمی چشد، و این بر اثر تنزل شیاطین است که بر وهم و خیال وی ولایت دارند او مصداق (فَهُم فی رَیْبِهم یَترَدَّدون) توبه/45 است. همواره سرگرم تردد در میان ریبهای خویش و دچار سرگردانی و اضطراب است، اما ضمیر مصفّا جایگاه نزول فرشته هاست و بهترین راه برای تطهیر، تحکیم پیوند عبد و مولاست. رابعاً: فرشتگان، پیک حقّند. از این رو، نزول و عروج آنها بدون ره آورد نخواهد بود. اصولاً آنان سِمَتی جز رسالت ندارند: (اَلْحَمْدُ لِلّهِ فاطِرِ السَّمواتِ وَالْاَرَضِ جاعِل المَلائِکه رُسَلاً) فاطر/1؛ فرشتگان، رسول خدا و مأموران الهی هستند، هنگام نزول،‌ حامل پیام و رسالتی هستند و آنگاه که می روند خبری می برند. الهامهایی که در جان انسان ظهور می کند و نیز آرامشی که انسان در خود احساس می کند ره آورد فرشته و اثر رسالت اوست. همچنین طهارت و صفای ضمیری که انسان در خود مشاهده می کند از برکت نزول ملائکه است. خامساً: نزول فرشتگان و مژده دادن آنها تنها در حال احتضار و ورود به عالم برزخ نیست، بلکه در همه نشئه ها، فرشته بر انسان طیّب نازل می شود. eporsesh.com
عنوان سوال:

منظور از نزول فرشته بر انسان چیست؟


پاسخ:

درباره تنزّل ملائکه،‌ توجه به چند نکته سودمند است؛ اولاً: نزول آنان اختصاص به انبیا و مرسلین ندارد بلکه بر مؤمنان با استقامت نیز تنزل می کنند: (اِنَّ الَذیِن قالُوا رَبُّنا اللهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنزَّل عَلَیْهِم الْمَلائکة اَلّا تَخافوا وَلا تَحْرِنَوا) فصلت/30، چنانکه تنزل شیاطین بر انسان خبیث است: (هَلْ اُنبِّئِکم عَلی مَن تَنزّل الشِّیاطینُ * تَنزَلَ عَلی کُلِ اَفّاکٍ اَثیم) شعراء/221 – 222. انسانی که تحت ولایت شیطان است، شیطان بر وهم و خیال او مسلّط است و کسی که تحت ولایت الله است، فرشتگان الهی، هم عقل او را تأمین و هم وَهم و خیال او را تعدیل می کنند. ثانیاً: نزول ملائکه، اختصاص به مردان ندارد، زیرا کمال انسانی به جان اوست و روح و جان آدمی نه مذکر است و نه مؤنث. آن پیکر است که یا مذکر است یا مؤنث، و فرشتگان بر روح نازل می شوند نه بر بدن. روح انسان اگر طاهر باشد توان تحمل نزول فرشتگان را دارد. زن و مرد و پیغمبر و غیر پیغمبراز این جهت یکسانند. مریم نه مرد بود و نه پیغمبر، اما فرشته همان طور که بر زکریای پیغمبر نازل شد، بر مریم نیز نازل شد. ثالثاً: محل نزول ملائکه، ضمیر صاف و راه نزول فرشته عبادت است. قلب انسان تا گرفتار وسوسه است مهبط فرشته نیست. اگر دیو وسوسه و شیطان از صحنه ضمیر بیرون رفت، آنگاه ملائکه نازل می شوند و مادامی که این اهرمنان هستند، نازل نمی شوند. از این رو گناهکار دلش همواره در اضطراب است. او از بامداد تا شامگاه و از شامگاه تا بامداد سرگردان است و هرگز نمی آرمد و طعم آرامش و اطمینان را نمی چشد، و این بر اثر تنزل شیاطین است که بر وهم و خیال وی ولایت دارند او مصداق (فَهُم فی رَیْبِهم یَترَدَّدون) توبه/45 است. همواره سرگرم تردد در میان ریبهای خویش و دچار سرگردانی و اضطراب است، اما ضمیر مصفّا جایگاه نزول فرشته هاست و بهترین راه برای تطهیر، تحکیم پیوند عبد و مولاست. رابعاً: فرشتگان، پیک حقّند. از این رو، نزول و عروج آنها بدون ره آورد نخواهد بود. اصولاً آنان سِمَتی جز رسالت ندارند: (اَلْحَمْدُ لِلّهِ فاطِرِ السَّمواتِ وَالْاَرَضِ جاعِل المَلائِکه رُسَلاً) فاطر/1؛ فرشتگان، رسول خدا و مأموران الهی هستند، هنگام نزول،‌ حامل پیام و رسالتی هستند و آنگاه که می روند خبری می برند. الهامهایی که در جان انسان ظهور می کند و نیز آرامشی که انسان در خود احساس می کند ره آورد فرشته و اثر رسالت اوست. همچنین طهارت و صفای ضمیری که انسان در خود مشاهده می کند از برکت نزول ملائکه است. خامساً: نزول فرشتگان و مژده دادن آنها تنها در حال احتضار و ورود به عالم برزخ نیست، بلکه در همه نشئه ها، فرشته بر انسان طیّب نازل می شود.
eporsesh.com





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین