از آنجا که خداوند اولیای خود را دوست دارد،لذا اگر خلافی کنند ،فوراً آنان را با قهرخود می گیرد تا متذکر شوند ، چنانکه خداوند در قرآن می فرماید:اگر پیامبر سخنی را که ما نگفته ایم به ما نسبت دهد، با قدرت او را به قهر خود می گیریم:( لو تقوَل علینا بعضَ الاقاویل لاًخذنا منه بالیمین )(1).وهمچنین اگر مؤمنین خلافی کنند چند روزی نمی گذرد مگر آنکه گوشمالی می شوند.اما اگر نا اهلان خلاف کنند،خداوند به آنان مهلت می دهد و هرگاه مهلت سر آمد ، آنان را هلاک می کند : (و جعلنا لمهلکهم مَوعداً )(2). و اگر امیدی به اصلاحشان نباشد ،خداوند حسابشان را تا قیامت به تأخیر می اندازد و به آنان مهلت می دهد تا پیمانه شان پر شود.(انما نُملی لهم لیزدادوا اثماً )(3). به یک مثال توجه کنید:اگر قطره ای چای روی شیشه عینک شما بریزد ،فوراً آن را پاک می کنید.اما اگر قطره ای چای روی لباس سفید شما بچکد ،صبر می کنید تا به منزل بروید و لباس خود را عوض کنید .و اگر قطره ای روی قالی زیر پای شما بچکد ، آن را رها می کنید تا مثلاً شب عید به قالی شویی ببرید.خداوند نیز با هر کس به گونه ای رفتار می نماید و بر اساس شفافیت یا تیرگی روحش ، کیفر او را به تأخیر می اندازد(4)
پی نوشتها:
1. سوره حاقه ،آیه 44-45
2. سوره کهف، آیه 59
3. سوره آل عمران، آیه 178
4. پرسش های مهم پاسخ های کوتاه.،قرائتی.سوال4.
منبع:سایت انوار طاها
