آیات مختلفی از قرآن مجید در مورد ولایت و امامت امیرمؤمنان مورد استناد واقع شده است. برخی از این آیات عبارتند از: 1. آیه تبلیغ و آیه اکمال که در رابطه با قضیه غدیر خم نازل شده اند، 2. آیه ولایت، 3. آیه اولی الامر، 4. آیه صادقین، 5. آیه قربی. بالغ بر ده ها آیه در شأن اهل بیت نازل گردیده که به ضمیمه پاره ای مقدمات عقلی در رابطه با امامت آنان مورد استناد قرار می گیرد. بررسی همه این آیات، چگونگی استناد به آنها، نیز اشکالات مخالفان و پاسخ آنها از حوصله این نوشتار خارج است.1 از این رو به ناچار تعداد کمی از آیات را در پرسش های فرارو بررسی می کنیم. پیش از بررسی آیات یاد شده باید توجه داشت که فهم درست بسیاری از مطالب مطرح شده در قرآن بدون توجه به سیاق آیات، بستر تاریخی و شأن نزول آنها، پیوند محتوایی و تفسیرکننده آیات قرآن با یکدیگر، روایات تفسیرکننده، تحلیل ژرفکاوانه و موشکافانه عناصر و اجزاء داخلی آیات؛ انضمام پاره ای از مقدمات قطعی عقلی و به تعبیر دیگر بدون نظر داشت قرائن لفظی و غیرلفظی متصل و غیرمتصل امکان پذیر نیست. از طرف دیگر مسأله امامت اهل بیت و در رأس آنها امیرمؤمنان با ظرافت و دقت ویژه ای در قرآن مطرح شده است2 از این رو بررسی این آیات نیازمند دقت و تأمل ویژه است. پی نوشت: 1. جهت آگاهی بیشتر بنگرید: الف. مکارم شیرازی، پیام قرآن، ج 9، ص -177 398، تهران: دارالکتب الاسلامیه. ب. علامه سید محمدحسین حسینی طهرانی، امام شناسی، ج 17-1، مشهد: انتشارات علامه طباطبائی. ج. عبداللّه مسعودی، محسن اراکی، حوار فی الامامة، قم: مجمع جهانی اهل بیت، اول، 1386. 2. جهت آگاهی بیشتر رجوع کنید به پاسخ پرسش 15. منبع: www.porseman.org
آیا از طریق قرآن می توان امامت علی بن ابی طالب را اثبات نمود؟ چه آیاتی بر این مسأله دلالت دارند؟
آیات مختلفی از قرآن مجید در مورد ولایت و امامت امیرمؤمنان مورد استناد واقع شده است.
برخی از این آیات عبارتند از:
1. آیه تبلیغ و آیه اکمال که در رابطه با قضیه غدیر خم نازل شده اند،
2. آیه ولایت،
3. آیه اولی الامر،
4. آیه صادقین،
5. آیه قربی.
بالغ بر ده ها آیه در شأن اهل بیت نازل گردیده که به ضمیمه پاره ای مقدمات عقلی در رابطه با امامت آنان مورد استناد قرار می گیرد. بررسی همه این آیات، چگونگی استناد به آنها، نیز اشکالات مخالفان و پاسخ آنها از حوصله این نوشتار خارج است.1 از این رو به ناچار تعداد کمی از آیات را در پرسش های فرارو بررسی می کنیم. پیش از بررسی آیات یاد شده باید توجه داشت که فهم درست بسیاری از مطالب مطرح شده در قرآن بدون توجه به سیاق آیات، بستر تاریخی و شأن نزول آنها، پیوند محتوایی و تفسیرکننده آیات قرآن با یکدیگر، روایات تفسیرکننده، تحلیل ژرفکاوانه و موشکافانه عناصر و اجزاء داخلی آیات؛ انضمام پاره ای از مقدمات قطعی عقلی و به تعبیر دیگر بدون نظر داشت قرائن لفظی و غیرلفظی متصل و غیرمتصل امکان پذیر نیست. از طرف دیگر مسأله امامت اهل بیت و در رأس آنها امیرمؤمنان با ظرافت و دقت ویژه ای در قرآن مطرح شده است2 از این رو بررسی این آیات نیازمند دقت و تأمل ویژه است.
پی نوشت:
1. جهت آگاهی بیشتر بنگرید:
الف. مکارم شیرازی، پیام قرآن، ج 9، ص -177 398، تهران: دارالکتب الاسلامیه.
ب. علامه سید محمدحسین حسینی طهرانی، امام شناسی، ج 17-1، مشهد: انتشارات علامه طباطبائی.
ج. عبداللّه مسعودی، محسن اراکی، حوار فی الامامة، قم: مجمع جهانی اهل بیت، اول، 1386.
2. جهت آگاهی بیشتر رجوع کنید به پاسخ پرسش 15.
منبع: www.porseman.org
- [آیت الله علوی گرگانی] آیا در قرآن آیهای برای اثبات امامت حضرت علی 7 و فرزندان علی 7 داریم یا خیر؟
- [سایر] آیا از آیات قرآن می شود امامت امام علی(علیه السلام) را اثبات کرد؟
- [سایر] آیا آیه «ابلاغ» مربوط به امامت حضرت علی علیه السلام است؟ این مسأله چگونه اثبات می شود؟
- [سایر] نحوه دلالت آیه ولایت بر امامت امیر مومنان علیه السلام را توضیح دهید.
- [سایر] نحوه دلالت آیه ولایت بر امامت امیر مومنان علیه السلام را توضیح دهید.
- [سایر] حضرت علی ع کی و چرا با ابوبکر بیعت نمود ؟
- [سایر] علی ابن ابی طالب امام اول شیعیان در کجا مدفون شده است؟
- [سایر] چگونه می توان دیدار صالحان با امام مهدی علیه السلام را اثبات نمود؟
- [سایر] آیا امیرالمؤمنین(علیه السلام) برای اثبات امامت و ولایت خود، یادی از حدیث غدیر کرده است؟
- [سایر] آیا قرآن عثمان با قرآن امام علی(ع) تفاوت دارد؟
- [آیت الله نوری همدانی] اذان هیجده جمله است : اللهً اکبرُ چهار مرتبه اشهدً ان لا الهَ الا اللهً ، اشهدً انّ محّمداً رسولً اللهِ ، حیّ علی الصلاهِ، حیَّ علی الفلاحِ ، حیّ علی خیرِ العملِ ، الله اکبرُ ، لا الهَ الا اللهً هر یک دو مرتبه ، و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه الله اکبرُ از اول اذان و یک مرتبه لا اِلَه الّا اللهً از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حیّ علی خیرِ العملِ باید دو مرتبه قد قامتِ الصلاهً اضافه نمود .
- [آیت الله سبحانی] اذان هیجده جمله است: اللّهُ أَکْبَر چهار مرتبه. أَشْهَدُ أَنْ لا اِلَهَ اِلاَّ اللّهُ، أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّهِ، حَیَّ عَلَی الصَّلاَةِ، حَیَّ عَلَی الفَلاَح، حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَلِ، اللّهُ أَکْبَر، لاَ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ هر یک دو مرتبه. و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه اللّهُ أَکْبَر از اول اذان و یک مرتبه لاَ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَلِ باید دو مرتبه قَدْ قامَتِ الصَّلاةُ اضافه نمود.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اذان هیجده جمله است: "اللهُ أکْبَرُ" چهار مرتبه؛ "أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ اللهُ" "أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله" "حَیَّ عَلی الصّلاة" "حَیَّ عَلَی الْفَلاَح" "حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل" "اللهُ أَکْبَرُ" "لاَ إِلَهَ إِلاَّ الله" هر یک دو مرتبه. اقامه هفده جمله است یعنی: دو مرتبه "اللهُ أکْبَرُ" از اول اذان و یک مرتبه "لا إِلَهَ إِلاَّ الله" از آخر آن کم می شود وبعد از گفتن "حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل"باید دو مرتبه "قَدْ قامَتِ الصَّلاة" اضافه نمود.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اذان هیجده جمله است: اَلله اکبرُ چهار مرتبه اَشهدُ اَنْ لا الهَ اِلاّاللهُ، اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسولُ الله حیَّ عَلَی الصَّلوةِ حَیَّ عَلَی الفَلاحِ حَیَّ عَلی خیرِ العملِ، الله اکبرُ لااِلَه اِلاّالله هر یک دو مرتبه و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه الله اکبرُ از اوّل اذان و یک مرتبه لااِلهَ اِلاّالله از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حَیَّ عَلَی خیرِ العَمَل باید دو مرتبه قَد قامَتِ الصَّلوةُ اضافه نمود.
- [آیت الله خوئی] اذان هیجده جمله است:" الله اکبر" چهار مرتبه،" اشهد ان لا اله الا الله، أشهد ان محمداً رسول الله، حی علی الصلاة، حی علی الفلاح، حی علی خیر العمل، الله اکبر، لا اله الا الله"، هر یک دو مرتبه، و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه" الله اکبر" از اوّل اذان، و یک مرتبه" لا اله الا الله" از آخر آن کم میشود، و بعداز گفتن" حی علی خیر العمل" باید دو مرتبه" قد قامت الصلاه" اضافه نمود.
- [امام خمینی] اذان هیجده جمله است: "الله اکبر" چهار مرتبه، "اشهد ان لا اله الا الله،اشهد ان محمدا رسول الله، حی علی الصلاه، حی علی الفلاح، حی علی خیر العمل، الله اکبر، لا اله الا الله"، هر یک دو مرتبه. و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه"الله اکبر" از اول اذان، و یک مرتبه "لا اله الا الله" از آخر آن کم می شود، و بعداز گفتن "حی علی خیر العمل" باید دو مرتبه "قد قامت الصلاه" اضاضه نمود.
- [آیت الله بهجت] اذان هیجده جمله است: (اللّه اَکبَر) چهار مرتبه؛ (اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاَّ اللّه)؛ (اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّه)؛ (حَی عَلَی الصَّلاة)؛ (حَی عَلَی الفَلاح)؛ (حَی عَلی خَیرِ الْعَمَل)؛ (اللّه اَکبَر)؛ (لا اِلهَ اِلاَّ اللّه) هر یک دو مرتبه. و اقامه هفده جمله است؛ یعنی دو مرتبه (اللّه اکبر) از اول اذان و یک مرتبه (لا اِلهَ الاَّ اللّه) از آخر آن کم میشود، و بعد از گفتن (حَی عَلی خَیرِ الْعَمَل) باید دو مرتبه (قَدْ قامَتِ الصَّلاة) اضافه نمود.
- [آیت الله علوی گرگانی] اذان هیجده جمله است: )اللّهُ أکْبَر( چهار مرتبه، )أشْهَدُ أن لا اًّلهَ اًّلاّ اللّهُ، أشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّه، حَیَّ عَلی الصَّلاِْ، حَیَّ عَلی الفَلاحِ، حَیَّ عَلی خَیْرِ العَمَل، اللّهُ اکْبَر، لا اًّلهَ اًّلاّ اللّه( هریک دو مرتبه . واقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه اللّهُ أکبَر از اوّل اذان ویک مرتبه )لا اًّلهَ اًّلاّ اللّهُ( از آخر آن کم میشود و بعد از گفتن )حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَل(، باید دو مرتبه )قَدْ قامَتِ الصّلاْ( اضافه نمود.
- [آیت الله شبیری زنجانی] اذان هیجده جمله دارد: (اللَّهُ أکبَر) چهار مرتبه، (أَشْهَدُ أَنْ لا إلهَ إلّا اللَّهُ)، (أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللَّه)، (حَیَّ علی الصَّلاةِ)، (حَیَّ علی الفَلاحِ)، (حَیَّ علی خَیْرِ العَمَلِ)، (اللَّه أکبَر)، (لا إلهَ إلّا اللَّهُ) هر یک دو مرتبه. و اقامه هفده جمله است؛ یعنی دو مرتبه (اللَّه أکبَر) از اول اذان و یک مرتبه (لا إلهَ إلّا اللَّهُ) از آخر آن کم میشود و بعد از گفتن (حَیَّ علی خَیْرِ العَمَلِ) باید دو مرتبه (قَدْ قامَتِ الصّلاة) اضافه نمود.
- [آیت الله وحید خراسانی] اذان هیجده جمله است الله اکبر چهار مرتبه اشهد ان لا اله الا الله اشهد ان محمدا رسول الله حی علی الصلاه حی علی الفلاح حی علی خیر العمل الله اکبر لا اله الا الله هر یک دو مرتبه و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه الله اکبر از اول اذان و یک مرتبه لا اله الا الله از اخر ان کم می شود و بعد از گفتن حی علی خیر العمل باید دو مرتبه قد قامت الصلاه اضافه نمود