ما اگر به قرآن مراجعه کنیم یک گزارشی از خلقت انسان را می بینیم . یکی از منابع خوب انسان شناسی گزارشی است که از خلقت انسان در قرآن آمده است . در این گزارش به صورت صریح و روشن و واضح اعلام شده که ما انسان را از خاک آفریدیم . البته این در مورد حضرت آدم است . اما بعد از حضرت آدم و حوا داستان متفاوت شد . یعنی مکانیسم بوجود آمدن انسان همان مسیر تولید نسل شد که مکانیسم خاص خود را دارد . اما از چه خاکی و به چه صورتی انسان از خاک آفریده شد .در گزارش خداوند آمده که ما انسان را از خاک خشک شده و یا در برخی جاها گفته از یک خاک بد بو و شکننده و از گل آفریدیم . بعضی از افراد این خاک را به لجن تعبیر می کنند. به همین خاطر برای انسان این سوال پیش می آید که خداوند که این همه اشیاء خوب داشت چرا ما را از چیز دیگری نیافرید ؟ چرا ما را از گل آن هم بدبو و به تعبیری از لجن آفرید ؟ تحریر های مختلفی در این مورد وجود دارد از جمله اینکه انسان در بین دو بینهایت در حرکت است . یک بعد از وجود او از لجن است و این نشان دهنده ی این مسئله است که انسان می تواند بی نهایت متعفن و بد بوده و سقوط کند . قرآن در این مورد تعابیری دارد که انسان حتی می تواند از حیوانات هم پست تر باشد . همه ی خلقت انسان از خاک نیست . بلکه بخشی از آن این خلقت را دارد . بخش دیگری از آن عالی ترین چیزی است که در هستی می توان یافت یعنی روح الهی . البته این خیلی سوال برانگیز و پیچیده است که روح الهی چیست ؟ پیامبران و همینطور پیامبر اسلام هم به صورت کلی به این مسئله پاسخ گفته اند . و البته به تناسب توانایی شنونده پاسخ های متفاوتی داده شده است . به هر حال می توان گفت که این بخشی از خلقت انسان است و همه ی خلقت نیست . جسم انسان از خاک آفریده شده اما خداوند می فرماید که ما عالیترین چیزموجود در هستی یعنی روح الهی را در این خاک دمیدیم و یک موجود ترکیبی درست کردیم . بخشی از ادبیات ما هم به این مسئله پرداخته است . و خیلی کمک کرده که این دو بعدی بودن خلقت انسان را که بخشی از آن از خاک آفریده شده و بخشی هم الهی است ، بخشی مادی و بخشی معنوی است ، بیشتر متوجه شویم .
