در ابتدا باید گفت معنای شفاعت را اشتباه نگیرید. شفاعت یعنی جفت شدن که با حاجت و شفا گرفتن متفاوت است. شفاعت دو گونه است : یکی شفاعت مشرکیه که مشرکین بت‌هایی را پرستش می‌کنند و دیگری شفاعت دینی، یعنی چطور یک شفیعی می‌تواند انسان را شفاعت کند که به اذن الهی باز می‌گردد. امام دارای ولایت تکوینی است.در قرآن کریم آمده :" خداوند شفاعت نمی‌کند مگر برای کسانی که خداوند می‌پسندد" متقابلاً "در آن روز شفاعت کسی سودمند نیست مگر اینکه خدای رحمان اجازه دهد". بنابراین یک موجودی که خود فاقد شعور و اراده است و نمی‌تواند این مراحل را طی کند، نهایتاً قدرت شفاعت هم ندارد. قرآن در جایی از قول مشرکین نقل می‌کند که: "آنها می‌گویند ما این‌ها را می پرستیم تا شفیع ما نزد خدا باشند ولی خدا این‌گونه شفاعت را قبول ندارد".
