کودکی که ممنوع از تصرف در اموال است، چگونه می‌تواند امام باشد؟

شرح پرسش :
برخی می‌گویند: شما چگونه به امامت کودک اعتقاد دارید درحالی‌که خداوند می‌فرماید:(1) حال اگر خداوند کسی‌ را که به حد بلوغ نرسیده از تصرف در اموالش منع می‌کند پس چگونه ممکن است او را امام قرار دهد؛ زیرا امام، ولی بر خلق در تمام امور دین و دنیا است، و صحیح نیست که والی و سرپرست تمام اموال از قبیل صدقه‌ها و خمس‌ها و امین بر شریعت احکام و... کسی باشد که ولایت بر درهمی از اموال خود را هم ندارد.

پاسخ:
این اشکال از کسی صادر می‌شود که بصیرتی در دین ندارد؛ زیرا آیه‌ای را که مخالفان در این باب به آن اعتماد کرده‌اند خاص است و شامل امام‌معصوم نمی‌شود، به‌جهت آنکه خداوند با برهان عقلی و دلیل نقلی، امامت آنان را ثابت نموده است و این می‌رساند که امام، مخاطب آیۀ فوق نمی‌باشد و از زمرۀ ایتام خارج است. هیچ اختلافی بین امت نیست که آیۀ فوق مربوط به کسانی است که عقلشان ناقص است و هیچ ربطی به آنان که عقلشان به عنایت الهی به حد کمال رسیده ندارد، اگر چه کودک باشند. لذا آیۀ شریفه شامل اهل‌بیت(ع) نمی‌شود.(2)
پاسخ دیگری که می‌توان داد این است که: عنوان حقیقی و اصلی برای حکم به وجوب دفع مال به یتیمان، رشد عقلی است نه بلوغ، و اگر تعبیر به بلوغ در آیه به حد نکاح ذکر شده، به‌جهت عنوان مشیر به رشد عقلانی است، زیرا غالباً در این هنگام است که انسان رشید می‌شود و شاهد این مطلب اینکه: اگر کسی از حد بلوغ بگذرد و حتی به سنین بالایی از عمر خود برسد ولی رشید نشده باشد اموالش را به او نمی‌دهند. از اینجا معلوم می‌شود که ملاک رشد عقلانی است که در امام‌معصوم از ابتدای سنین کودکی وجود دارد.
از اینجا پاسخ پرسش‌های دیگر نیز دربارۀ امامت کودک داده می‌شود، مثل اینکه طفل چگونه می‌تواند امام باشد درحالی‌که نمی‌تواند حتی امام‌جماعت باشد؟ طفل چگونه می‌تواند امام باشد با آنکه معامله با او صحیح نیست؟ طفل چگونه می‌تواند امام باشد درحالی‌که عقد او باطل است؟ طفل چگونه می‌تواند امام باشد درحالی‌که گواهی او جز در موارد خاص مورد قبول نیست؟
پی‌نوشت‌ها:
1. نسا، 6. (و یتیمان را بیازمایید تا هنگامی‌که قابلیت زناشویی پیدا کنند، آنگاه اگر در آنان کاردانی یافتید اموالشان را به آنان برگردانید.)
2. ر.ک: الفصول المختاره، ص149و 150.
منبع: پورتال جامع مهدویت