آنچه مسلم است این است که عنصر وراثت در شخصیت انسان موثر است امااین تاثیر به حدی نیست که اختیار را از انسان سلب کند بلکه تنها مسیررسیدن به کمال معنوی را نزدیک یا طولانی می کند .به عبارت دیگر آهنگ و میزان گرایش به سمت نیکیها و بدیها را کمتر یا افزونتر می سازد و درنتیجه کسی که با وجود چنین عواملی راه درست را در پیش گیرد از پاداش افزونتری بهره مند خواهد شد زیرا با دشواری و تلاش بیشتری این راه راپیموده است . با توجه به آیه 27 سوره آل عمران که می فرماید : (تخرج الحی من المیت و تخرج المیت من الحی؛ خداوند زنده را از مرده و مرده رااز زنده خارج می سازد). می توان گفت که وراثت آزادی را از انسان نمی گیرد زیرا چه بسا انسانهای زنده دل که از انسانهای مرده دل پدید آیندو برعکس . نکته دیگر این که زنازاده فطرتا" شر دوست است قابل اثبات نیست ، بلکه فطرت مجموعه ای از بینش ها و کشش های متعالی است که درهمه انسان ها وجود دارد و زمینه بیشتر برای گرایش به شرور اخلاقی به معنای تفاوت در فطریات نیست . افزون بر آن این گونه گرایش ها باتربیت صحیح و خودسازی فرد قابل درمان است.
www.porseman.org
