اسماء
اسماء، ممکن است به یکی از این موارد اشاره داشته باشد:
منظور از «خبر بزرگ» که از جمله اسماء قیامت است چیست؟
قرآن از قیامت به عنوان گزارش بزرگ (نبأ عظیم) یاد کرده چنین می‌فرماید: (قل هو نبؤا عظیم أنتم عنه مُعرِضون) ص/6768)؛ [ای پیامبر بگو: آن گزارش مهمّ خبر قیامت، دوزخ و بهشت است که خبر بزرگ عالم به شمار رفته و دریغا که شما از شنیدن آن خبر بزرگ اعراض می‌کنید]. همچنین می‌فرماید: (عمّ یتساءلون عن النّباءِ العظیم الّذی هم فیه مُختلفون کلاّ سَیعلمون ثمّ کلاّ سَیعلمون) نبأ/15 چون پیامبر اسلام(ص) در طی آیاتی از قران سخن از خدا و قیامت آغاز فرمود، مؤمن و کافر به مجادله پرداختند. از این‌رو این آیات نازل شد که مردم از چه خبر مهمی پرسش و گفتگو می‌کنند؟ از خبر بزرگ قیامت، که در آن با هم به جدل و اختلاف نظر پرداختند. چنین نیست که منکران پنداشته‌اند. به زودی خواهند دانست و البته به زودی آگاه می‌شوند. بر این پایه، گزارشگر این گزارش بزرگ پیامبر اسلام است و گویا خود آن حضرت (نبأ عظیم) است و بعد از او فرزندان معصوم و بزرگوار او(ع) فرزند این گزارش بزرگ شمرده می‌شوند؛ چنان‌که در دعای معروف ندبه خطابه به حضرت مهدی(ع) آمده است: (یابن النّبأ العظیم). در خور ذکر است، چون خبر مهم (نبأ عظیم) در جان پیامبر و اوصیای او ملکه است، هر کدام از آن ذوات نوری، خود نبأ عظیم خواهند بود. امیر مؤمنان(ع) نبأ عظیم این نظام است. از این رو فرمود: اگر پرده‌ها کنار رود بر یقینم افزوده نمی‌شود. این نیست جز این که این ذوات مقدس دارای مقام ولایتند؛ یعنی کسی که به مقام والای ولایت برسد خود، نبأ عظیم است. بنابراین، ائمّة معصومین(ع) فرزندان ولایتند؛ نظیر آنچه در صدر اسلام رزمندگان دلیر، خود را فرزندان اسلام و قرآن معرفی می‌کردند؛ سلمان (رض) می‌گفت: (أنا سلمان ابن الإسلام)؛ من سلمان، فرزند اسلام هستم (بحار 2/390) www.eporsesh.com
قرآن از قیامت به عنوان گزارش بزرگ (نبأ عظیم) یاد کرده چنین می‌فرماید: (قل هو نبؤا عظیم أنتم عنه مُعرِضون) ص/6768)؛ [ای پیامبر بگو: آن گزارش مهمّ خبر قیامت، دوزخ و بهشت است که خبر بزرگ عالم به شمار رفته و دریغا که شما از شنیدن آن خبر بزرگ اعراض می‌کنید]. همچنین می‌فرماید: (عمّ یتساءلون عن النّباءِ العظیم الّذی هم فیه مُختلفون کلاّ سَیعلمون ثمّ کلاّ سَیعلمون) نبأ/15 چون پیامبر اسلام(ص) در طی آیاتی از قران سخن از خدا و قیامت آغاز فرمود، مؤمن و کافر به مجادله پرداختند. از این‌رو این آیات نازل شد که مردم از چه خبر مهمی پرسش و گفتگو می‌کنند؟ از خبر بزرگ قیامت، که در آن با هم به جدل و اختلاف نظر پرداختند. چنین نیست که منکران پنداشته‌اند. به زودی خواهند دانست و البته به زودی آگاه می‌شوند. بر این پایه، گزارشگر این گزارش بزرگ پیامبر اسلام است و گویا خود آن حضرت (نبأ عظیم) است و بعد از او فرزندان معصوم و بزرگوار او(ع) فرزند این گزارش بزرگ شمرده می‌شوند؛ چنان‌که در دعای معروف ندبه خطابه به حضرت مهدی(ع) آمده است: (یابن النّبأ العظیم). در خور ذکر است، چون خبر مهم (نبأ عظیم) در جان پیامبر و اوصیای او ملکه است، هر کدام از آن ذوات نوری، خود نبأ عظیم خواهند بود. امیر مؤمنان(ع) نبأ عظیم این نظام است. از این رو فرمود: اگر پرده‌ها کنار رود بر یقینم افزوده نمی‌شود. این نیست جز این که این ذوات مقدس دارای مقام ولایتند؛ یعنی کسی که به مقام والای ولایت برسد خود، نبأ عظیم است. بنابراین، ائمّة معصومین(ع) فرزندان ولایتند؛ نظیر آنچه در صدر اسلام رزمندگان دلیر، خود را فرزندان اسلام و قرآن معرفی می‌کردند؛ سلمان (رض) می‌گفت: (أنا سلمان ابن الإسلام)؛ من سلمان، فرزند اسلام هستم (بحار 2/390) www.eporsesh.com
پاسخ:
قرآن از قیامت به عنوان گزارش بزرگ (نبأ عظیم) یاد کرده چنین می‌فرماید: (قل هو نبؤا عظیم أنتم عنه مُعرِضون) ص/6768)؛ [ای پیامبر بگو: آن گزارش مهمّ خبر قیامت، دوزخ و بهشت است که خبر بزرگ عالم به شمار رفته و دریغا که شما از شنیدن آن خبر بزرگ اعراض می‌کنید]. همچنین می‌فرماید: (عمّ یتساءلون عن النّباءِ العظیم الّذی هم فیه مُختلفون کلاّ سَیعلمون ثمّ کلاّ سَیعلمون) نبأ/15 چون پیامبر اسلام(ص) در طی آیاتی از قران سخن از خدا و قیامت آغاز فرمود، مؤمن و کافر به مجادله پرداختند. از این‌رو این آیات نازل شد که مردم از چه خبر مهمی پرسش و گفتگو می‌کنند؟ از خبر بزرگ قیامت، که در آن با هم به جدل و اختلاف نظر پرداختند. چنین نیست که منکران پنداشته‌اند. به زودی خواهند دانست و البته به زودی آگاه می‌شوند.
بر این پایه، گزارشگر این گزارش بزرگ پیامبر اسلام است و گویا خود آن حضرت (نبأ عظیم) است و بعد از او فرزندان معصوم و بزرگوار او(ع) فرزند این گزارش بزرگ شمرده می‌شوند؛ چنان‌که در دعای معروف ندبه خطابه به حضرت مهدی(ع) آمده است: (یابن النّبأ العظیم).
در خور ذکر است، چون خبر مهم (نبأ عظیم) در جان پیامبر و اوصیای او ملکه است، هر کدام از آن ذوات نوری، خود نبأ عظیم خواهند بود. امیر مؤمنان(ع) نبأ عظیم این نظام است. از این رو فرمود: اگر پرده‌ها کنار رود بر یقینم افزوده نمی‌شود. این نیست جز این که این ذوات مقدس دارای مقام ولایتند؛ یعنی کسی که به مقام والای ولایت برسد خود، نبأ عظیم است. بنابراین، ائمّة معصومین(ع) فرزندان ولایتند؛ نظیر آنچه در صدر اسلام رزمندگان دلیر، خود را فرزندان اسلام و قرآن معرفی می‌کردند؛ سلمان (رض) می‌گفت: (أنا سلمان ابن الإسلام)؛ من سلمان، فرزند اسلام هستم (بحار 2/390)
www.eporsesh.com
- [سایر] منظور از «واقع شدنی» که از جمله اسماء قیامت است چیست؟
- [سایر] منظور از «تردید ناپذیر» که از جمله اسماء قیامت است چیست؟
- [سایر] منظور از «ساعت» که از جمله اسماء قیامت است چیست؟
- [سایر] منظور از «میعاد» که از جمله اسماء قیامت است چیست؟
- [سایر] منظور از «وقت معلوم» که از جمله اسماء قیامت است چیست؟
- [سایر] منظور از «منتهی» که از جمله اسماء قیامت است چیست؟
- [سایر] منظور از «زلزله» که از جمله اسماء قیامت است چیست؟
- [سایر] منظور از «انشقاق» که از جمله اسماء قیامت است چیست؟
- [سایر] منظور از «آواز بزرگ» که از جمله اسماء قیامت است چیست؟
- [سایر] منظور از «خروج» که از جمله اسماء قیامت است چیست؟
- [آیت الله مظاهری] شیر دادنی که علّت محرم شدن است، به دو امر ثابت می‌شود: اوّل: خبر دادن عدّهای که انسان از گفته آنان اطمینان پیدا کند. دوّم: شهادت یک مرد یا دو زن ثقه.
- [آیت الله وحید خراسانی] مس نمودن خط قران یعنی رساندن جایی از بدن به خط قران برای کسی که وضو ندارد حرام است و رساندن موی بدن به قران مانعی ندارد در صورتی که از توابع بشره شمرده نشود و اگر قران را به زبان فارسی یا به زبان دیگری ترجمه کنند مس ان در غیر اسم ذات و اسماء صفات خداوند متعال اشکال ندارد
- [آیت الله جوادی آملی] .هرگاه نمازگزار سهواً بین حروف یک کلمه یا کلمات، یک جمله فاصله بیندازد, بدون آنکه صورت نماز عرفاً محو شده باشد، اگر وارد رکن بعدی نشده, باید آن حروف یا کلمات را پشت سر هم بیاورد و اگر وارد رکن بعدی شده, نمازش صحیح است.
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر بر جایی از بدن ایه قران یا اسم خداوند متعال نوشته شده باشد چنانچه بخواهد غسل ترتیبی به جا اورد باید اب را طوری به بدن برساند که مس ان نوشته نشود و همچنین است اگر بخواهد وضوی ترتیبی بگیرد و بر بعض اعضای وضو ایه قران باشد و همچنین بنابر احتیاط واجب اگر اسم خداوند متعال باشد و در غسل و وضو مراعات احتیاط نسبت به اسماء انبیا و ایمه و حضرت زهرا علیهم السلام مستحب است
- [آیت الله وحید خراسانی] اگر بر جایی از بدن ایه قران یا اسم خداوند متعال نوشته شده باشد چنانچه بخواهد غسل ترتیبی به جا اورد باید اب را طوری به بدن برساند که مس ان نوشته نشود و همچنین است اگر بخواهد وضوی ترتیبی بگیرد و بر بعض اعضای وضو ایه قران باشد و همچنین بنابر احتیاط واجب اگر اسم خداوند متعال باشد و در غسل و وضو مراعات احتیاط نسبت به اسماء انبیا و ایمه و حضرت زهرا علیهم السلام مستحب است
- [آیت الله اردبیلی] تعیین مقدار مهر بستگی به رضایت زن و شوهر دارد، ولی بهتر است مهر زنان مؤمن مطابق (مَهر السُّنّة) باشد، یعنی مهری که پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم برای هر یک از زنان و دختران خود از جمله حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام قرار دادند و آن پانصد درهم نقره سکّهدار است که وزن هر درهم (6/12) نخود می‌باشد و جمعا (5/262) مثقال معمولی نقره سکّهدار می‌شود و قیمت آن تابع نرخ روز است.
- [آیت الله جوادی آملی] .واجب است در آغاز هر نماز (االله اکبر) گفته شود و این جمله بنا بر اینکه نیّت شرط باشد اوّلین جزء نماز و دومین رکن از ارکان نماز است و باید به عربی صحیح و پشت سر هم گفته شود . ترجمه آن به زبان دیگر, یا تلفّظ آن به عربی غیر صحیح, باطل است.
- [آیت الله سیستانی] حجّی که بر میت با استطاعت واجب شده است و بدهکاری و حقوقی را که مثل خمس و زکات و مظالم، ادا کردن آنها واجب می‌باشد، باید از اصل مال میت بدهند، اگرچه میت برای آنها وصیّت نکرده باشد؛ و اما کفارات و نذرها و از جمله حج نذری با وصیّت از ثلث ادا می‌شود.
- [آیت الله اردبیلی] گریختن از صحنه جهاد جایز نیست، مگر این که ترک صحنه =============================================================================== 1 وسائل الشیعة، چاپ آل البیت، کتاب الجهاد، باب 1 از (أبواب جهاد العدوّ و ما یناسبه)،ح13،ج15،ص14. جهاد به منظور جا به جایی از جبههای به جبهه دیگر یا برای تدارک نیروی بیشتر باشد.
- [آیت الله علوی گرگانی] شیردادنی که علّت محرم شدن است، به دو چیز ثابت می‌شود: اوّل خبر دادن عدّهای که انسان از گفته آنان یقین یا اطمینان پیدا کند; دوم شهادت دو مرد عادل، یا چهار زن عادل باشند ولی باید شرائط شیر دادن را هم بگویند مثلاً بگویند ما دیدهایم که فلان بچه بیست وچهار ساعت از پستان فلان زن شیر خورده وچیزی هم در بین نخورده و همچنین سایر شرطها را که در )مسأله 2490) گفته شد شرح دهند.