زیرا گفته شد که اعضا و جوارح انسان در قیامت در اختیار ملکات و کردار او قرار دارد. از این‌رو کار شهادت بر عهدة آنهاست و چیزی برای پنهان کاری باقی نخواهد ماند. آن صحنه، روز حضور و عَلَن است و جایی برای غیبت و کتمان و پنهان کاری نیست: (یوم تُبلی السّرائر) طارق/9؛ پرده‌ها کنار می‌رود و نهفته‌های دل آشکار می‌گردد؛ چنان‌که آنچه در دل زمین است نیز بیرون می‌آید: (و أخرجتِ الأرضُ أثقالها) زلزال/2؛ [بایگانی شده‌ها پدیدار می‌شود و رازی پوشیده نمی‌ماند؛ ایمان، کفر، نفاق، ریا، اخلاص، نیّت پاک، تباهی‌ها و ... همه آشکار می‌شود.
افزون بر شهادت اعضا و جوارح، علائم و نشانه‌های بدن گویای کردار انسان‌های تبه‌کار است: (یُعرَف المجرمون بسیماهم) الرّحمن/41؛
باری چون پرده‌ها بالا رفت و سرایر آشکار گشت به فرمودة قرآن: (یُعرف المجرمون بسیماهم فیُؤخَذ بالنّواصی و الأقدام ... هذه جهنّم التّی یُکذّب بها المُجرِمون) الرّحمن/41 و 43؛ بدکاران به سیما و علامتشان شناخته می‌شوند. پس موی پیشانی آنان را بگیرند با پاهایشان، یعنی سر و قدم را جمع کنند و در دوزخ افکنند، ... این همان دوزخی است که آن را تکذیب می‌کردند.
www.eporsesh.com
