روز قیامت روز ظاهر شدن سیرت افراد است: "یوم تبلی السرائر".(1) و صورت هر کس در قیامت، شباهت با سیرت و باطن حقیقی وی دارد. باطن حقیقی فرد اعمالی است که در دنیا انجام داده است، بنابراین در برخی روایات آمده: انسان های آلوده به گناه و فساد به صورت حیوانات و شیاطین محشور می شوند و تنها اهل ایمان و عمل صالح، صورت حقیقی انسان و سیمای نورانی دارند.
از نظر سنی نیز متون دینی بر آن دلالت دارد که زمینِ پیش از قیامت مانند جنین انسان ها است و بدن ما در آن شکل گرفته، در هنگام قیامت آن ها را از خود بیرون می راند، یعنی انسان در قیامت تولد جدیدی می یابد، گویا از شکم مادر به عرصه دنیا پا گذاشته است.
کفار و گناهکاران و فاسدان از شدت هراس آن روز پیر و سالخورده می شوند: "یوم یجعل الولدان شیبا"(2) روز قیامت روزی است که فرزندان را پیر قرار می دهد، ولی متدینان و صالحان برای همیشه جوان و خوش سیما باقی مانده و با زیباترین صورت وارد بهشت می شوند.
انسان معلول و یا کسانی که دارای بیماری های خاص هستند، با نقص بدنی وارد بهشت نمی شوند، بلکه نسبت به اعمال صالح و شایسته ای که انجام داده اند، به صورت فرد زیبایی، بدون نقص بدنی وار بهشت می شوند، زیرا در بهشت هیچ گونه رنج و مشقتی مشاهده نخواهد شد.
در روایات آمده که اهل بهشت در هر سنی از دنیا رفته باشد، به صورت جوان وارد بهشت می شوند. غیر از اطفال و کودکان مؤمنان که به همراه پدر و مادر خود در بهشت اند.
پی نوشت ها:
1. طارق (86) آیه 9.
2. مزمل (73) آیه 17.
eporsesh.com
