آیا انسان از اول در عالم زر یا بهشت بوده است ؟ یا اینکه انسان از اول برای زمین خلق شده بوده است ؟

من از زاویه ی دین اسلام به این سوال جواب می دهم . ضمن اینکه بسیاری از ادیان در داستان خلقت با ما مشترک هستند . البته یک اختلاف هایی در مسئله ی خلقت داریم منتها مشترکات ما خیلی زیاد است . این سوال برای خیلی ها مبهم مانده است که آیا انسان برای بهشت خلق شده بود یا اینکه بخاطر یک خطای حضرت هوا و آدم باعث شد که انسان از بهشت بیرون بیاید و بعد فرزندان آدم همه در این دنیا بخاطر یک لقمه ی نان بدوند ؟ آیا بخاطر یک خطا انسان باید این همه تاوان بپردازد ؟ یا اینکه این انسان از اول برای زمین خلق شده بود ؟ از بعضی از روایات و آیات این جور برمی آید که انسان از اول برای زمین خلق شده بود . و این طور برنامه ریزی شده بود که این موجود بیاید و در زمین رشد کند . بقول مولوی : من دانه ی افلاکم سرگشته در این خاکم باشد که زلطف تو سرسبز شود دانه . این دانه ی افلاکی فقط در زمین رشد می کند . ما می توانیم از انی جاعل خلیفه استفاده کنیم . در این روایت داریم که حضرت آدم وقتی در عالم بالا بود یک دوست فرشته ای پیدا کرده بود . وقتی انسان به زمین هبوط پیدا کرد این فرشته ی پیش آدم آمد و او را دلداری داد . و گفت که خدا از اول تو را برای زمین خلق کرده بود ، ناراحت نباشد . حالا اینکه پس چرا آدم اول در بشهت بود بعضی از مفسرین گفته اند که اول باید یک امتحانی از آدم بعمل می آمد بعدهبوط انجام می شد . برداشتی که من دارم این است که خواستند به انسان بگویند که سطح خواسته ی تو چقدر است . انسان وارد بهشت شد و در این فضای گسترده می توانست استفاده بکند و کمترین محدودیت را خداوند ایجاد کرد و آن هم یک درخت بود . انسان همه بهشت را رها کرد و به سراغ همین یک درختی آمد که خدا گفته بود نزدیک آن نشو . شاید ( نظر شخصی ) در آنجا می خواستند به انسان بگویند که تو از جنس خدا هستی و خدا موجودی مطلق طلب است و محدودیت با من سازگاری ندارد ، تو هم که از جنس من هستی نمی توانی محدودیت را بپذیری و می خواهی به مطلق برسی . داریم : انسان حریص بر چیزی است که منع شده است . انسان مطلق را می خواهد و محدودیت را نمی خواهد . قابلیت انسان بگونه است که وارد فضایی می شود که هر چیزی که اراده کند می شود . بقول شهید مطهری در کتاب معاد می گوید که انسان در آنجا محدودیت ندارد و هر چه اراده می کند می شود یعنی تنها عمل موثر اراده ی انسان است . آنجا فضای مطلقی است که انسان قرار است که وارد بشود و این نعمت های واقعی خداوند است که ما باید دنبالش باشیم .