از آنجا که خداوند اولیای خود را دوست دارد ، لذا اگر خلافی کنند ، فوراً آنان را با قهر خود می گیرد تا متذکر شوند ، چنانکه خداوند در قرآن می فرماید : اگر پیامبر سخنی را که ما نگفته ایم به ما نسبت دهد ، با قدرت او را به قهر خود می گیریم : ( لو تقوَل علینا بعضَ الاقاویل لاًخذنا منه بالیمین ) (1) وهمچنین اگر مؤمنین خلافی کنند چند روزی نمی گذرد مگر آنکه گوشمالی می شوند. اما اگر نا اهلان خلاف کنند ، خداوند به آنان مهلت می دهد و هرگاه مهلت سر آمد ، آنان را هلاک می کند : (و جعلنا لمهلکهم مَوعداً ) (2)و اگر امیدی به اصلاحشان نباشد ، خداوند حسابشان را تا قیامت به تأخیر می اندازد و به آنان مهلت می دهد تا پیمانه شان پر شود . ( انما نُملی لهم لیزدادوا اثماً ) (3)
به یک مثال توجه کنید :
اگر قطره ای چای روی شیشه عینک شما بریزد ، فوراً آن را پاک می کنید .
اما اگر قطره ای چای روی لباس سفید شما بچکد ، صبر می کنید تا به منزل بروید و لباس خود را عوض کنید .
و اگر قطره ای روی قالی زیر پای شما بچکد ، آن را رها می کنید تا مثلاً شب عید به قالی شویی ببرید .خداوند نیز با هر کس به گونه ای رفتار می نماید و بر اساس شفافیت یا تیرگی روحش، کیفر او را به تأخیر می اندازد .
پی نوشتها:
1-سوره حاقه ،آیه 44-45.
2-سوره کهف ، آیه 59 .
3-سوره آل عمران ، آیه 178.
منبع: پرسش های مهم پاسخ های کوتاه، حجت الاسلام محسن قرائتی
