چگونه می‌توان امام زمان(ارواحنا له الفداء) را شناخت؟
یک شناخت تاریخی داریم و یک شناخت واقعی که مهم‌تر از اولی است. عمده آن ‌است که ما حضرت را حقیقتاً بشناسیم و حضرت ما را ببیند نه ما حضرت را ببینیم‌‌.‌ در زمان پیامبر‌(صلی الله علیه و آله و سلم) (که مقامش بالاتر از همه‌ ‌ائمه است) ‌کم نبودند کسانی که وجود مبارک حضرت را می‌دیدند، اما خدای سبحان درباره آنها در ‌قرآن فرمود: ”وَتَراهُم یَنْظُروُنَ اِلَیْکَ وَهُمْ لا یُبْصِرُون“(1) آنها را می‌بینی که به تو نگاه ‌می‌کنند ولی تو را نمی‌بینند، اهل نظرند ولی اهل بصیرت نیستند. اگر ما سعی کنیم ‌وجود مبارک امام زمان‌(علیه السّلام) ما را ببینند، هنر است.‌ در قرآن کریم آمده است: خدا که به کُلّ شیءٍ بصیر است روز قیامت به یک عده ‌نگاه نمی‌کند، ”وَلا یُکَلّمُهُمُ اللّه ولا یَنْظُرُ اِلَیهِم یَومَ القِیامَةِ ولا یُزَکّیهِم“.(2) آنگاه تشریفی ‌را نسبت به عده‌ای اعمال نمی‌کند. اگر ما واقعاً در مسیر صحیح حرکت کنیم، حضرت ما ‌را می‌بیند، و دیدن و نظر تشریفی ایشان برای ما شرف است و گر نه دیدن فیزیکی ‌خیلی کار ساز نیست. همچنان که خیلی‌ها پیامبر اکرم‌(صلی الله علیه و آله و سلم)، ‌امیرالمؤمنین(علیه السّلام) و حضرت زهرا‌(علیها‌السلام) را می‌دیدند، ولی بصیرت ‌نداشتند. دیدن‌های تشریفی مهم است، نه نگاه صوری، البته گاهی همان نگاه صوری ‌هم پدید می‌آید و انسان وجود حضرت را از نزدیک زیارت می‌کند و فیضی می‌برد و ‌مشکل او هم به برکت حضرت از طرف ذات اقدس اله حل می‌شود. اما مهم همان دیدن ‌از روی بصیرت است.‌ ‌ ‌ (1) سوره اعراف، آیه‌ 198‌‌.‌ ‌(2) سوره‌ ‌آل‌عمران، آیه‌ 77.‌ ( آیةالله جوادی آملی )
عنوان سوال:

چگونه می‌توان امام زمان(ارواحنا له الفداء) را شناخت؟


پاسخ:

یک شناخت تاریخی داریم و یک شناخت واقعی که مهم‌تر از اولی است. عمده آن ‌است که ما حضرت را حقیقتاً بشناسیم و حضرت ما را ببیند نه ما حضرت را ببینیم‌‌.‌
در زمان پیامبر‌(صلی الله علیه و آله و سلم) (که مقامش بالاتر از همه‌ ‌ائمه است) ‌کم نبودند کسانی که وجود مبارک حضرت را می‌دیدند، اما خدای سبحان درباره آنها در ‌قرآن فرمود: ”وَتَراهُم یَنْظُروُنَ اِلَیْکَ وَهُمْ لا یُبْصِرُون“(1) آنها را می‌بینی که به تو نگاه ‌می‌کنند ولی تو را نمی‌بینند، اهل نظرند ولی اهل بصیرت نیستند. اگر ما سعی کنیم ‌وجود مبارک امام زمان‌(علیه السّلام) ما را ببینند، هنر است.‌
در قرآن کریم آمده است: خدا که به کُلّ شیءٍ بصیر است روز قیامت به یک عده ‌نگاه نمی‌کند، ”وَلا یُکَلّمُهُمُ اللّه ولا یَنْظُرُ اِلَیهِم یَومَ القِیامَةِ ولا یُزَکّیهِم“.(2) آنگاه تشریفی ‌را نسبت به عده‌ای اعمال نمی‌کند. اگر ما واقعاً در مسیر صحیح حرکت کنیم، حضرت ما ‌را می‌بیند، و دیدن و نظر تشریفی ایشان برای ما شرف است و گر نه دیدن فیزیکی ‌خیلی کار ساز نیست. همچنان که خیلی‌ها پیامبر اکرم‌(صلی الله علیه و آله و سلم)، ‌امیرالمؤمنین(علیه السّلام) و حضرت زهرا‌(علیها‌السلام) را می‌دیدند، ولی بصیرت ‌نداشتند. دیدن‌های تشریفی مهم است، نه نگاه صوری، البته گاهی همان نگاه صوری ‌هم پدید می‌آید و انسان وجود حضرت را از نزدیک زیارت می‌کند و فیضی می‌برد و ‌مشکل او هم به برکت حضرت از طرف ذات اقدس اله حل می‌شود. اما مهم همان دیدن ‌از روی بصیرت است.‌

‌ (1) سوره اعراف، آیه‌ 198‌‌.‌
‌(2) سوره‌ ‌آل‌عمران، آیه‌ 77.‌

( آیةالله جوادی آملی )





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین