ظهور امام زمان
ظهور به معنای نمایان شدن امام مهدی(عج) پس از غیبت کبرا و پیش از قیام برای برپایی عدل و داد.
نشانه های ظهور امام زمان (علیه السلام) کدامند و چگونه باید آنها را شناخت؟
نشانه‌ های ظهور، تقسیم بندی‌های گوناگونی دارد: نشانه ‌های عمومی: که ممکن است طی چندین سال تحقق یابند، مانند کثرت گناهان. نشانه‌های سال ظهور: که در آخرین سال غیبت و با فاصله کمی به زمان ظهور به وقوع می‌پیوندد، مانند خروج سفیانی. نشانه‌ های روز ظهور: که پیش از ظهور یا هم زمان با آن در دنیا رخ می‌دهد مانند فریادی از آسمان. نشانه‌ هایی در اجتماع: مانند زیادی فتنه‌ها و ظاهر شدن قحطی. نشانه ‌هایی در طبیعت: مانند کم شدن چشم گیر برداشت از زراعت‌ها. نشانه ‌هایی در آسمان: مانند خسوف و کسوف مکرر و فراوان در یک‌سال، به ویژه در ماه رمضان. نشانه‌ های یقینی: مراد نشانه ‌ها و علاماتی است که در روایات متعدد بر آن تأکید شده است، مانند قیام سفیانی (مردی به نام عثمان بن عنبسه) و صیحه آسمانی. نشانه‌ های احتمالی: نشانه‌ه ایی است که تنها در اندکی از روایات آمده یا تصریح به غیر حتمی بودن آنها شده است، مانند آتشی در آسمان، فرو رفتن بغداد و بصره در زمین. نشانه‌ های متشابه: نشانه‌ هایی که مراد از آنها و کیفیّت آنها روشن نیست و تأویل‌های مختلف و اشکال گوناگونی می‌تواند داشته باشد، مانند خروج دجّال. نشانه ‌های روشن: نشانه‌ هایی که کیفیت خاصی دارند و تأویل بردار نیستند، مانند آن که فریادی از آسمان در آستانه قیام امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)به نام حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)ظهور ایشان را تصریح و اعلان می‌نماید. نشانه‌هایی در تلقی از شریعت: مانند این که کارهای خیر از منکرات شمرده می‌شوند و کارهای زشت و منکرات به عنوان کار خیر و معروف اقبال می‌شوند. نشانه ‌هایی در برخی سرزمین‌ها: مانند این که (کوفه) از مؤمنان خالی می‌ماند و (قم) به عنوان معدن علم و فضیلت به شمار می‌آید. نشانه ‌هایی در تکوین: مانند طلوع خورشید از مغرب. نشانه ‌های تحقق یافته در گذشته‌ های دور: مانند از بین رفتن حکومت بنی‌عباس. نشانه‌ های تحقق یافته در گذشته‌ای نزدیک: مانند قیام مردی از قم. نشانه‌ های تکرار شده در تاریخ: مانند شیوع طاعون. نشانه ‌های تحقق‌نیافته: مانند خروج یمانی (در دعوت به ولایت اهل بیت) و سفیانی (در مبارزه با تشیع) و سید خراسانی (با پرچم‌هایی به طرفداری از حق). اکمال الدین صدوق از امام صادق (علیه السلام) چنین نقل کرده است: پنج چیز قبل از قیام قائم(علیه السلام)به وقوع می‌پیوندد: قیام یمانی، خروج سفیانی، ندای آسمانی، فرورفتن لشکری در بیداء (سرزمینی بین مدینه و مکه) و کشته شدن نفس زکیه (محمدبن الحسن). بین کشته شدن نفس زکیه و قیام قائم آل محمد(عجل الله تعالی فرجه الشریف)تنها پانزده شب فاصله است. در ینابیع المودة (ص 427) از حضرت علی(علیه السلام)نقل شده که فرمود: اندکی پیش از قیام قائم ما سفیانی قیام خواهد کرد و به اندازه دوره بارداری زنان، (یعنی نه ماه) فرمانروایی خواهد کرد. سپاه او رو به مدینه پیش‌می‌روند، وقتی که به منطقه بیداء می‌رسند زمین آنان را به کام خویش فرومی‌برد.(1) پی نوشت: 1. کلیه روایات فوق و نشانه‌های ذکر شده از کتاب منتخب الاثر که مشتمل بر ده‌ها کتاب معتبر شیعه و سنی است، گزینش شده است. ص 424 - 426. منبع: سپیده امید ، سید حسین اسحاقی ، مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما
نشانه‌ های ظهور، تقسیم بندی‌های گوناگونی دارد: نشانه ‌های عمومی: که ممکن است طی چندین سال تحقق یابند، مانند کثرت گناهان. نشانه‌های سال ظهور: که در آخرین سال غیبت و با فاصله کمی به زمان ظهور به وقوع می‌پیوندد، مانند خروج سفیانی. نشانه‌ های روز ظهور: که پیش از ظهور یا هم زمان با آن در دنیا رخ می‌دهد مانند فریادی از آسمان. نشانه‌ هایی در اجتماع: مانند زیادی فتنه‌ها و ظاهر شدن قحطی. نشانه ‌هایی در طبیعت: مانند کم شدن چشم گیر برداشت از زراعت‌ها. نشانه ‌هایی در آسمان: مانند خسوف و کسوف مکرر و فراوان در یک‌سال، به ویژه در ماه رمضان. نشانه‌ های یقینی: مراد نشانه ‌ها و علاماتی است که در روایات متعدد بر آن تأکید شده است، مانند قیام سفیانی (مردی به نام عثمان بن عنبسه) و صیحه آسمانی. نشانه‌ های احتمالی: نشانه‌ه ایی است که تنها در اندکی از روایات آمده یا تصریح به غیر حتمی بودن آنها شده است، مانند آتشی در آسمان، فرو رفتن بغداد و بصره در زمین. نشانه‌ های متشابه: نشانه‌ هایی که مراد از آنها و کیفیّت آنها روشن نیست و تأویل‌های مختلف و اشکال گوناگونی می‌تواند داشته باشد، مانند خروج دجّال. نشانه ‌های روشن: نشانه‌ هایی که کیفیت خاصی دارند و تأویل بردار نیستند، مانند آن که فریادی از آسمان در آستانه قیام امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)به نام حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)ظهور ایشان را تصریح و اعلان می‌نماید. نشانه‌هایی در تلقی از شریعت: مانند این که کارهای خیر از منکرات شمرده می‌شوند و کارهای زشت و منکرات به عنوان کار خیر و معروف اقبال می‌شوند. نشانه ‌هایی در برخی سرزمین‌ها: مانند این که (کوفه) از مؤمنان خالی می‌ماند و (قم) به عنوان معدن علم و فضیلت به شمار می‌آید. نشانه ‌هایی در تکوین: مانند طلوع خورشید از مغرب. نشانه ‌های تحقق یافته در گذشته‌ های دور: مانند از بین رفتن حکومت بنی‌عباس. نشانه‌ های تحقق یافته در گذشته‌ای نزدیک: مانند قیام مردی از قم. نشانه‌ های تکرار شده در تاریخ: مانند شیوع طاعون. نشانه ‌های تحقق‌نیافته: مانند خروج یمانی (در دعوت به ولایت اهل بیت) و سفیانی (در مبارزه با تشیع) و سید خراسانی (با پرچم‌هایی به طرفداری از حق). اکمال الدین صدوق از امام صادق (علیه السلام) چنین نقل کرده است: پنج چیز قبل از قیام قائم(علیه السلام)به وقوع می‌پیوندد: قیام یمانی، خروج سفیانی، ندای آسمانی، فرورفتن لشکری در بیداء (سرزمینی بین مدینه و مکه) و کشته شدن نفس زکیه (محمدبن الحسن). بین کشته شدن نفس زکیه و قیام قائم آل محمد(عجل الله تعالی فرجه الشریف)تنها پانزده شب فاصله است. در ینابیع المودة (ص 427) از حضرت علی(علیه السلام)نقل شده که فرمود: اندکی پیش از قیام قائم ما سفیانی قیام خواهد کرد و به اندازه دوره بارداری زنان، (یعنی نه ماه) فرمانروایی خواهد کرد. سپاه او رو به مدینه پیش‌می‌روند، وقتی که به منطقه بیداء می‌رسند زمین آنان را به کام خویش فرومی‌برد.(1) پی نوشت: 1. کلیه روایات فوق و نشانه‌های ذکر شده از کتاب منتخب الاثر که مشتمل بر ده‌ها کتاب معتبر شیعه و سنی است، گزینش شده است. ص 424 - 426. منبع: سپیده امید ، سید حسین اسحاقی ، مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما
پاسخ:
نشانه های ظهور، تقسیم بندی‌های گوناگونی دارد:
نشانه های عمومی:
که ممکن است طی چندین سال تحقق یابند، مانند کثرت گناهان.
نشانه‌های سال ظهور:
که در آخرین سال غیبت و با فاصله کمی به زمان ظهور به وقوع می‌پیوندد، مانند خروج سفیانی.
نشانه های روز ظهور:
که پیش از ظهور یا هم زمان با آن در دنیا رخ می‌دهد مانند فریادی از آسمان.
نشانه هایی در اجتماع:
مانند زیادی فتنه‌ها و ظاهر شدن قحطی.
نشانه هایی در طبیعت:
مانند کم شدن چشم گیر برداشت از زراعت‌ها.
نشانه هایی در آسمان:
مانند خسوف و کسوف مکرر و فراوان در یک‌سال، به ویژه در ماه رمضان.
نشانه های یقینی:
مراد نشانه ها و علاماتی است که در روایات متعدد بر آن تأکید شده است، مانند قیام سفیانی (مردی به نام عثمان بن عنبسه) و صیحه آسمانی.
نشانه های احتمالی:
نشانه‌ه ایی است که تنها در اندکی از روایات آمده یا تصریح به غیر حتمی بودن آنها شده است، مانند آتشی در آسمان، فرو رفتن بغداد و بصره در زمین.
نشانه های متشابه:
نشانه هایی که مراد از آنها و کیفیّت آنها روشن نیست و تأویل‌های مختلف و اشکال گوناگونی می‌تواند داشته باشد، مانند خروج دجّال.
نشانه های روشن:
نشانه هایی که کیفیت خاصی دارند و تأویل بردار نیستند، مانند آن که فریادی از آسمان در آستانه قیام امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)به نام حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)ظهور ایشان را تصریح و اعلان می‌نماید.
نشانه‌هایی در تلقی از شریعت:
مانند این که کارهای خیر از منکرات شمرده می‌شوند و کارهای زشت و منکرات به عنوان کار خیر و معروف اقبال می‌شوند.
نشانه هایی در برخی سرزمین‌ها:
مانند این که (کوفه) از مؤمنان خالی می‌ماند و (قم) به عنوان معدن علم و فضیلت به شمار می‌آید.
نشانه هایی در تکوین:
مانند طلوع خورشید از مغرب.
نشانه های تحقق یافته در گذشته های دور:
مانند از بین رفتن حکومت بنی‌عباس.
نشانه های تحقق یافته در گذشته‌ای نزدیک:
مانند قیام مردی از قم.
نشانه های تکرار شده در تاریخ:
مانند شیوع طاعون.
نشانه های تحقق‌نیافته:
مانند خروج یمانی (در دعوت به ولایت اهل بیت) و سفیانی (در مبارزه با تشیع) و سید خراسانی (با پرچم‌هایی به طرفداری از حق).
اکمال الدین صدوق از امام صادق (علیه السلام) چنین نقل کرده است: پنج چیز قبل از قیام قائم(علیه السلام)به وقوع می‌پیوندد: قیام یمانی، خروج سفیانی، ندای آسمانی، فرورفتن لشکری در بیداء (سرزمینی بین مدینه و مکه) و کشته شدن نفس زکیه (محمدبن الحسن). بین کشته شدن نفس زکیه و قیام قائم آل محمد(عجل الله تعالی فرجه الشریف)تنها پانزده شب فاصله است.
در ینابیع المودة (ص 427) از حضرت علی(علیه السلام)نقل شده که فرمود: اندکی پیش از قیام قائم ما سفیانی قیام خواهد کرد و به اندازه دوره بارداری زنان، (یعنی نه ماه) فرمانروایی خواهد کرد. سپاه او رو به مدینه پیش‌می‌روند، وقتی که به منطقه بیداء می‌رسند زمین آنان را به کام خویش فرومی‌برد.(1)
پی نوشت:
1. کلیه روایات فوق و نشانه‌های ذکر شده از کتاب منتخب الاثر که مشتمل بر ده‌ها کتاب معتبر شیعه و سنی است، گزینش شده است. ص 424 - 426.
منبع: سپیده امید ، سید حسین اسحاقی ، مرکز پژوهشهای اسلامی صدا و سیما
- [سایر] احادیثی از امام مهدی بیان فرمایید علایم ظهور حضرت کدامند؟
- [سایر] ارتباط غرب با ظهور امام مهدی علیه السلام چیست؟
- [سایر] آیا از ظهور امام مهدی(علیه السلام) باید ترسید؟
- [سایر] ارتباط غرب با ظهور امام مهدی(علیه السلام) چیست؟
- [سایر] شرایط ظهور امام مهدی(علیه السلام) را توضیح دهید.
- [سایر] علایم ظهور حضرت ولی عصر (علیه السلام) چیست؟
- [سایر] شرایط ظهور امام مهدی(علیه السلام) با علائم ظهور آن حضرت، چه فرقی دارد؟
- [سایر] علائم و نشانه های ظهور حضرت مهدی کدامند؟ آیا درست است که می گویند سال 2012 پایان دنیاست؟
- [سایر] با وجود غیبت امام زمان علیه السلام چگونه می‌توان امام زمان خود را شناخت؟
- [سایر] اگر امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) ظهور کند ، چه حوادثی رخ می دهد ؟
- [آیت الله نوری همدانی] در زمان غیبت ولّی عَصْر ( عج ) که نماز جمعه واجب تَعْیینی نیست ، خرید و فروش و سایر معاملات ، پس از اذان جمعه حرام نیست .
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . مسلمانان باید در مورد اشخاص مجهول که ملبس به لباس علما و طلاب هستند تحقیق نمایند اگر به مقامی دیگر غیر از مقام علما و مجتهدین که نواب حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه می باشند ارتباط داشته باشند از آنها کناره گرفته و از ضلالت و اضلال آن ها بپرهیزند.
- [آیت الله نوری همدانی] در زمان غیبت ولیّ عصر (عج ) نماز جمعه واجب تَخییری است ( یعنی مُکَلَّفْ می تواند روز جمعه بجای نماز ظهر نماز جمعه بخواند ) ولی جمعه اَفْضَلْ است وظهر اَحْوَط واحتیاط بیشتر در آن است که هر دو را بجا آورند .
- [آیت الله فاضل لنکرانی] در زمان غیبت ولی عصر (عج) نماز جمعه واجب تخییری است (یعنی مکلّف می تواند روز جمعه به جای نماز ظهر نماز جمعه بخواند) ولی جمعه افضل است و ظهر احوط و احتیاط بیشتر در آن است که هردو را بجا آورد.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . "أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً وَلِیُّ الله"جزو اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از "أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله"، به قصد قربت گفته شود. اللهُ أکْبَرُ خدای تعالی بزرگتر از آن است که او را وصف کنند. أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ الله شهادت می دهم که نیست خدایی جز خدای یکتا و بی همتا. أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله شهادت می دهم که حضرت محمد بن عبدالله صلی الله علیه و آله پیغمبر و فرستاده خداست. أَشْهَدُ أَنَّ عَلِیّاً أمِیرَ المُؤمِنینَ وَلِیُّ الله شهادت می دهم که حضرت علی علیه السلام أمیرالمؤمنین و ولی خدا بر همه خلق است. حَیَّ عَلَی الصَّلاَة بشتاب برای نماز. حَیَّ عَلَی الْفَلاَح بشتاب برای رستگاری. حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل بشتاب برای بهترین کارها که نماز است. قَد قامَتِ الصَّلاَة به تحقیق نماز برپا شد. لا إلَهَ إِلاَّ الله نیست خدایی مگر خدای یکتا و بی همتا.
- [آیت الله بروجردی] (اَشْهَدُ اَنَّ عَلِیاً وَلِی اللهِ) جزء اذان و اقامه نیست، ولی خوب است بعد از (اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسُولُ اللهِ) به قصد قربت گفته شود.ترجمهی اذان و اقامه(اللهُ اکبر): یعنی خدای تعالی بزرگتر از آن است که او را وصف کنند.(اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ الا اللهُ): یعنی شهادت میدهم که غیر خدایی که یکتا و بیهمتاست خدای دیگری سزاوار پرستش نیست.(اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسُولُ اللهِ): یعنی شهادت میدهم که حضرت محمّد بن عبدالله) ص) پیغمبر و فرستادة خدا است.(اَشْهَدُ اَنَّ عَلیا اَمیرَالمؤمنینَ وَلِی اللهِ): یعنی شهادت میدهم که حضرت علی (علیه الصلوة و السلام)، امیرالمؤمنین و ولی خدا بر همهی خلق است.(حَی عَلَی الصَّلوة): یعنی بشتاب برای نماز.(حَی عَلَی الفَلاحِ): یعنی بشتاب برای رستگاری.(حَی عَلَی خَیرِ العَمَلِ): یعنی بشتاب برای بهترین کارها که نماز است.(قَد قامَتِ الصَّلوة): یعنی به تحقیق نماز بر پا شد.(لا اِلهَ اِلاَّ الله): یعنی خدایی سزاوار پرستش نیست مگر خدایی که یکتا و بیهمتا است.
- [آیت الله نوری همدانی] اذان هیجده جمله است : اللهً اکبرُ چهار مرتبه اشهدً ان لا الهَ الا اللهً ، اشهدً انّ محّمداً رسولً اللهِ ، حیّ علی الصلاهِ، حیَّ علی الفلاحِ ، حیّ علی خیرِ العملِ ، الله اکبرُ ، لا الهَ الا اللهً هر یک دو مرتبه ، و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه الله اکبرُ از اول اذان و یک مرتبه لا اِلَه الّا اللهً از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حیّ علی خیرِ العملِ باید دو مرتبه قد قامتِ الصلاهً اضافه نمود .
- [آیت الله سبحانی] اذان هیجده جمله است: اللّهُ أَکْبَر چهار مرتبه. أَشْهَدُ أَنْ لا اِلَهَ اِلاَّ اللّهُ، أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللّهِ، حَیَّ عَلَی الصَّلاَةِ، حَیَّ عَلَی الفَلاَح، حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَلِ، اللّهُ أَکْبَر، لاَ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ هر یک دو مرتبه. و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه اللّهُ أَکْبَر از اول اذان و یک مرتبه لاَ اِلهَ اِلاَّ اللّهُ از آخر آن کم می شود و بعد از گفتن حَیَّ عَلَی خَیْرِ العَمَلِ باید دو مرتبه قَدْ قامَتِ الصَّلاةُ اضافه نمود.
- [آیت الله صافی گلپایگانی] . اذان هیجده جمله است: "اللهُ أکْبَرُ" چهار مرتبه؛ "أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاَّ اللهُ" "أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسوُلُ الله" "حَیَّ عَلی الصّلاة" "حَیَّ عَلَی الْفَلاَح" "حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل" "اللهُ أَکْبَرُ" "لاَ إِلَهَ إِلاَّ الله" هر یک دو مرتبه. اقامه هفده جمله است یعنی: دو مرتبه "اللهُ أکْبَرُ" از اول اذان و یک مرتبه "لا إِلَهَ إِلاَّ الله" از آخر آن کم می شود وبعد از گفتن "حَیَّ عَلی خَیْرِ الْعَمَل"باید دو مرتبه "قَدْ قامَتِ الصَّلاة" اضافه نمود.
- [آیت الله خوئی] اذان هیجده جمله است:" الله اکبر" چهار مرتبه،" اشهد ان لا اله الا الله، أشهد ان محمداً رسول الله، حی علی الصلاة، حی علی الفلاح، حی علی خیر العمل، الله اکبر، لا اله الا الله"، هر یک دو مرتبه، و اقامه هفده جمله است یعنی دو مرتبه" الله اکبر" از اوّل اذان، و یک مرتبه" لا اله الا الله" از آخر آن کم می‌شود، و بعداز گفتن" حی علی خیر العمل" باید دو مرتبه" قد قامت الصلاه" اضافه نمود.