بعضی چنین پنداشته و می پندارند که مال و فرزند و سایر وسائل عیش و نوش دنیا ,موجب راحتی و آسایش آخرت هم خواهد بود و شاید دفن کردن سیم و زر و گوهرهای گرانبها و حتی مواد غذایی , همراه مردگان , ناشی از چنین پنداری بوده است !قرآن کریم تاکید می کند که مال و فرزند به خودی خود ( و صرفنظر از رفتارهای مربوطه به آنها ) موجب تقرب به خدای متعال نمی شود , و نه در جهان آخرت سودی به کسی می بخشد . ( سبا / 37 , شعراء / 88 , مومنون / 101 , انعام / 94 , مریم 80 و95 )رابطه بین دنیا و آخرت از قبیل رابطه پدیده های دنیا با یکدیگر نیست و چنان نیست که هر کسی در دنیا نیرومندتر و زیباتر و شادتر و بهره مندتر باشد , در آخرت هم همانگونه محشور بشود , وگرنه می بایست فرعونها و قارونها سعادت اخروی بیشتری داشته باشند . بلکه چه بسا کسانی که در دنیا ناتوان و رنجور و تهیدست باشند ,ولی در اثر انجام وظایف الهی سالم و زیبا و نیرومند , محشور , و از نعمتهای ابدی برخوردار باشند و بر عکس کسانی غرق در نعمتهای دنیوی باشند و عمل به وظایف نکنند و گرفتار عصیان و طغیان و کبر و نخوت شوند و این نعمتهای دنیوی جز وزر ووبال , محصولی برایشان نداشته باشد . بعضی چنین پنداشته اند که میان نعمتهای دنیا و نعمتهای آخرت , رابطه معکوسی برقرار است و کسانی به سعادت اخروی می رسند که از نعمتهای دنیا بهره ای نبرده باشند و برعکس کسانی که از نعمتهای دنیوی برخوردار باشند , از سعادت اخروی محروم خواهند بود . و به آیاتی از قرآن و روایاتی هم تمسک کرده اند که دلالت داردبر اینکه دنیاپرستان بهره ای از آخرت ندارند . ( بقره / 200 , اسراء / 16 )غافل از اینکه دنیاطلبی , مساوی با بهره مندی از نعمتهای دنیا نیست , بلکه دنیاطلب کسی است که لذتهای دنیا را هدف فعالیتهای خود قرار دهد و همه نیروهایش را صرف دستیابی به آنها کند , هر چند به خواسته هایش نرسد و آخرت طلب کسی است که دل به لذتهای دنیا نبندد و هدفش زندگی آخرت باشد , هر چند از نعمتهای دنیوی فراوانی برخوردار باشد , مانند حضرت سلمان (ع ) و بسیاری از انبیاء و اولیاءالهی که از نعمتهای دنیوی زیادی , بهره مند بوده اند و از آنها برای رسیدن به سعادت اخروی و رضوان الهی استفاده می کرده اند . پس میان بهره مندی از نعمتهای دنیوی و بهره مندی از نعمتهای اخروی نه تناسب مستقیم وجود دارد و نه تناسب معکوس , بلکه هم نعمتها و هم بلاهای دنیا بر اساس تدبیر حکیمانه الهی بین انسانها تقسیم شده و همه آنها وسیله آزمایش ایشان است . منبع : آموزش عقاید، آیت الله محمد تقی مصباح یزدی
بعضی چنین پنداشته و می پندارند که مال و فرزند و سایر وسائل عیش و نوش دنیا ,موجب راحتی و آسایش آخرت هم خواهد بود و شاید دفن کردن سیم و زر و گوهرهای گرانبها و حتی مواد غذایی , همراه مردگان , ناشی از چنین پنداری بوده است !قرآن کریم تاکید می کند که مال و فرزند به خودی خود ( و صرفنظر از رفتارهای مربوطه به آنها ) موجب تقرب به خدای متعال نمی شود , و نه در جهان آخرت سودی به کسی می بخشد . ( سبا / 37 , شعراء / 88 , مومنون / 101 , انعام / 94 , مریم 80 و95 )رابطه بین دنیا و آخرت از قبیل رابطه پدیده های دنیا با یکدیگر نیست و چنان نیست که هر کسی در دنیا نیرومندتر و زیباتر و شادتر و بهره مندتر باشد , در آخرت هم همانگونه محشور بشود , وگرنه می بایست فرعونها و قارونها سعادت اخروی بیشتری داشته باشند . بلکه چه بسا کسانی که در دنیا ناتوان و رنجور و تهیدست باشند ,ولی در اثر انجام وظایف الهی سالم و زیبا و نیرومند , محشور , و از نعمتهای ابدی برخوردار باشند و بر عکس کسانی غرق در نعمتهای دنیوی باشند و عمل به وظایف نکنند و گرفتار عصیان و طغیان و کبر و نخوت شوند و این نعمتهای دنیوی جز وزر ووبال , محصولی برایشان نداشته باشد . بعضی چنین پنداشته اند که میان نعمتهای دنیا و نعمتهای آخرت , رابطه معکوسی برقرار است و کسانی به سعادت اخروی می رسند که از نعمتهای دنیا بهره ای نبرده باشند و برعکس کسانی که از نعمتهای دنیوی برخوردار باشند , از سعادت اخروی محروم خواهند بود . و به آیاتی از قرآن و روایاتی هم تمسک کرده اند که دلالت داردبر اینکه دنیاپرستان بهره ای از آخرت ندارند . ( بقره / 200 , اسراء / 16 )غافل از اینکه دنیاطلبی , مساوی با بهره مندی از نعمتهای دنیا نیست , بلکه دنیاطلب کسی است که لذتهای دنیا را هدف فعالیتهای خود قرار دهد و همه نیروهایش را صرف دستیابی به آنها کند , هر چند به خواسته هایش نرسد و آخرت طلب کسی است که دل به لذتهای دنیا نبندد و هدفش زندگی آخرت باشد , هر چند از نعمتهای دنیوی فراوانی برخوردار باشد , مانند حضرت سلمان (ع ) و بسیاری از انبیاء و اولیاءالهی که از نعمتهای دنیوی زیادی , بهره مند بوده اند و از آنها برای رسیدن به سعادت اخروی و رضوان الهی استفاده می کرده اند . پس میان بهره مندی از نعمتهای دنیوی و بهره مندی از نعمتهای اخروی نه تناسب مستقیم وجود دارد و نه تناسب معکوس , بلکه هم نعمتها و هم بلاهای دنیا بر اساس تدبیر حکیمانه الهی بین انسانها تقسیم شده و همه آنها وسیله آزمایش ایشان است . منبع : آموزش عقاید، آیت الله محمد تقی مصباح یزدی
- [سایر] چرا خداوند عذاب آخرت را با آتش دنیا مقایسه کرده است؟
- [سایر] اگر شخصی مرتکب جنایتی شود مانند اینکه کسی را بکشد و در دنیا مجازات قانونی را تحمل نماید آیا باز هم در آخرت مستحق عذاب خداوند خواهد بود؟
- [سایر] آیا ساحران در آخرت عذاب می شوند؟
- [سایر] چرا عدم ایمان به آخرت , موجب عذاب ابدی می شود ؟
- [سایر] تفاوتهای دنیا و آخرت چیست؟
- [سایر] بهترین غذای دنیا و آخرت چیست؟
- [سایر] چرا کسانی که مدت کوتاهی گناه کرده اند، باید در آخرت عذاب ابدی بکشند؟
- [سایر] این که می گویند در دعاهایتان خیر دنیا و آخرت را بخواهید (بیشتر آخرت) چه دعایی انجام دهیم که خیر دنیا و آخرت شامل حال ما شود؟ اگر امکان دارد چند مورد ذکر شود. با تشکر
- [سایر] چگونه می توان دین و دنیا یا دنیا و آخرت را با هم داشت؟
- [سایر] در قرآن چند دنیا و چند آخرت ذکر شده است؟
- [آیت الله مکارم شیرازی] ربنا آتنا فی الدنْیا حسنةً و فی الاْخرة حسنةً و قنا عذاب النار: خداوندا در دنیا و درسرای دیگر به ما نیکی مرحمت فرما و ما را از عذاب دوزخ نگاه دار!
- [آیت الله مظاهری] کسی که به گناهکار به خاطر گناهش احترام کند، یا به نیکوکار به خاطر کار نیکش بیاعتنایی کند، نظیر کاسبی که زنهای بدحجاب را بر زنهای باحجاب مقدّم بدارد، و یا به بدحجابها احترام کند و به زنهای باحجاب بیاحترامی نماید، اگر ملتزم به لوازم آن باشد کفر است، و اگر ملتزم نباشد گناهش بسیار بزرگ است، و اگر توبه نکند عذاب دردناکی هم در دنیا و هم در آخرت دارد.
- [آیت الله مظاهری] خدمت به پدر و مادر مخصوصاً پدر و مادری که تقصیر در حقّ اولاد نمودهاند، از افضل اعمال و ثواب آن از هر عبادتی بالاتر است و موجب خیر دنیا و آخرت است.
- [آیت الله وحید خراسانی] هشتم از مبطلات نماز بنابر احتیاط واجب ان است که برای کار دنیا عمدا گریه کند مگر این که جاهل قاصر باشد و اگر از ترس خدا یا برای اخرت گریه کند از بهترین اعمال است
- [آیت الله میرزا جواد تبریزی] اگر روزه دار به گفتن یا به نوشتن یا به اشاره و مانند اینها به خدا و پیغمبران و جانشینان پیغمبران عمدا نسبتی را بدهد که دروغ است - اگرچه فورا بگوید دروغ گفتم یا توبه کند - روزه او باطل است و احتیاط واجب آن است که به حضرت زهرا (س) هم به دروغ نسبتی ندهد.
- [آیت الله مظاهری] افراد وسواسی که زود اطمینان به نجاست چیزی پیدا میکنند، یا هنگام آب کشیدن چیزی به آسانی اطمینان پیدانمیکنند نباید به اطمینان خود اعتنا کنند بلکهباید بهطور متعارف عمل کنند و اعتنای اینگونه افراد به گمان بلکه به اطمینان خود حرام است و اعمال غیر متعارف آنها موجب خسران دنیا و آخرت است.
- [آیت الله مظاهری] معاشقه زن و مرد نامحرم با یکدیگر از گناهان بزرگ در اسلام است؛ مخصوصاً اگر برای یکدیگر نامهنگاری و یا شعر و شاعری هم بنمایند، و باید با فراموش کردن عشق شیطانی خود، این مرض خانمانسوز و بر باد دهنده دنیا و آخرت را معالجه کنند، و این معالجه گرچه مشکل است، ولی به مرور زمان و با صبر و حوصله ممکن است.
- [آیت الله شبیری زنجانی] اگر روزهدار به گفتن یا نوشتن یا به اشاره و مانند اینها به خدا یا پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله یا یکی از امامان معصوم علیهمالسلام عمداً نسبتی را بدهد که دروغ است؛ اگر چه فوراً بگوید: دروغ گفتم یا توبه کند، روزه او باطل است، بلکه اگر به حضرت زهرا علیهاالسلام و سایر پیامبران و جانشینان ایشان علیهمالسلام هم به دروغ نسبتی بدهد بنا بر احتیاط روزه او باطل میشود.
- [امام خمینی] - ترجمه سوره حمد (بسم الله الرحمن الرحیم ) یعنی ابتدا می کنم بنام خداوندی که در دنیا بر مؤمن و کافر رحم می کند و در آخرت بر مؤمن رحم می نماید. (الحمد لله رب العالمین ) یعنی ثنا مخصوص خداوندی است که پرورش دهنده همه موجودات است.(الرحمن الرحیم ) یعنی در دنیا بر مؤمن و کافر و در آخرت بر مؤمن رحم می کند.(مالک یوم الدین ) یعنی پادشاه و صاحب اختیار روز قیامت است. (ایاک نعبد و ایاک نستعین ) یعنی فقط تو را عبادت می کنیم و فقط از تو کمک می خواهیم. (اهدنا الصراط المستقیم ) یعنی هدایت کن ما را به راه راست که آن دین اسلام است. (صراط الذین انعمت علیهم ) یعنی به راه کسانی که به آنان نعمت دادی که آنان پیغمبران و جانشینان پیغمبران هستند. (غیر المغضوب علیهم و لا الضالین ) یعنی نه به راه کسانی که غضب کرده ای بر ایشان و نه آن کسانی که گمراهند.
- [آیت الله اردبیلی] (بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ) یعنی: (آغاز میکنم به نام خداوندی که در دنیا بر مؤمن و کافر و در آخرت بر مؤمن رحم مینماید.) (اَلْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعالَمینَ) یعنی: (ثنا و ستایش مخصوص خداوندی است که پرورش دهنده همه موجودات است.) (اَلرَّحْمنِ الرَّحیمِ) یعنی: (در دنیا بر مؤمن و کافر و در آخرت بر مؤمن رحم میکند.) (مالِکِ یَوْمِ الدّینِ) یعنی: (صاحب اختیار روز قیامت است.) (إیّاکَ نَعْبُدُ وَإیّاکَ نَسْتَعینُ) یعنی: (فقط تو را عبادت میکنیم و فقط از تو کمک میخواهیم.) (إهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ) یعنی: (ما را به راه راست (دین اسلام) هدایت کن.) (صِراطَ الَّذینَ أنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ) یعنی: (به راه کسانی که به آنان نعمت دادی (راه پیامبران و جانشینان آنان و شهداء و صدیقان).) (غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلاَ الضّالّینَ) یعنی: (نه به راه کسانی که بر آنان غضب کردهای و نه آنانی که گمراهند.)