چرا در روایات، امام غایب به خورشید پنهان در پس ابر تشبیه شده است؟

تشبیه حضرت مهدی (عج) به خورشید پشت ابر، به حدیثی برمی‌گردد که از خود حضرت نقل شده و می‌فرمایند:
(چگونگی استفاده از من در غیبت، مانند استفاده از خورشید است هنگامی که ابرها آن را می‌پوشانند).(1)

علامه مجلسی در وجوه تشابه حضرت با خورشید پشت ابر چنین گفته‌اند:

1. هرچند ابرها جلو خورشید را می‌گیرند، اما خورشید نور روشنی‌بخش خود را از جهانیان دریغ نمی‌کند و هم از پس ابر بر زمین می‌تابد. امام نیز هر چند در پس پرده غیبت قرار دارد، اما نور ولایت آن حضرت بر همه عالمیان پرتو می‌افکند، چه این‌که اگر نور آن امام نباشد، بنا بر روایات، زمین و اهل آن از بین می‌روند، زیرا او امان اهل زمین است.

2. هر کس با این همه آثار و معجزات و آیات و روایات، باز هم منکر وجود مبارکش شود، مانند کسی است که منکر وجود خورشید می‌گردد؛ هنگامی که در پشت ابرها از دیدگان، پنهان است، گرچه آثار وجودش به جهانیان می‌رسد.

3. هم‌چنان‌ که مردم انتظار بیرون آمدن خورشید از پشت ابرهای تیره را می‌کشند تا بیشتر از آن بهره‌مند گردند، در زمان غیبت نیز شیعیان و محبان حضرت، همواره انتظار وجود مبارکش را دارند و هرگز ناامید نمی‌شوند.(2)

پی‌نوشت‌ها:
1. بحارالانوار، ج52، ص92.
2. همان، ص93.
منبع: پورتال جامع مهدویت