در روایتی از امام زمان علیه السلام در پاسخ به پرسش های اسحاق بن یعقوب چنین آمده است :... و اما وجه الانتفاع بی فی غیبتی فکالانتفاع بالشمس اذا غیبها عن الابصار السحاب(1) ؛((و اما کیفیت نفع بردن به وسیله من در زمان غیبتم به مانند نفع بردن به واسطه خورشید است هنگامی که ابرها او را از دیدگان مستور می نمایند.))
از این حدیث شریف وجوهی از شباهت ها بین خورشید در پشت ابر و امام زمان علیه السلام در عصر غیبت استفاده می شود که به برخی از آنها اشاره می کنیم :
1- همان گونه که مردم ، هر آن انتظار خارج شدن خوشید از پس ابرها را دارند تا تمام و کامل از وجود و ظهورش استفاده ببرند ، در ایام غیبت آن حضرت نیز مردم منتظر ظهور و خروج اویند و از ظهورش مایوس نمی گردند.
2- منکر وجود حضرت علیه السلام در عصر غیبت همانند منکر وجود خورشید است هنگامی که در پشت ابرها از دیده ها پنهان گردد.
3- همان گونه که ابر کاملا خورشید را نمی پوشاند و نور خورشید به زمین و زمینیان می رسد غیبت هم مانع کامل و تمامی برای بهره دهی حضرت نیست ، مردم در زمان غیبت حضرت را نمی بینند اما از وجود او بهره می برند. توسل یکی از راه های بهره بردن از آن امام است .
4- همان گونه که در مناطقی که هوا غالبا ابری است گاهی خورشید ابرها را می شکافد و خود را از لابلای آنها بیرون می آورد و به عده ای از مردم نشان می دهد. هر از چند گاهی نیز عده ای به محضر امام زمان علیه السلام شرفیاب می شوند و از وجودش استفاده می برند و از این راه وجود آن حضرت برای مردم به اثبات می رسد.
5- همان گونه که ابرها خورشید را نابود نمی کنند و تنها مانع رویت اویند غیبت امام زمان علیه السلام هم تنها مانع رؤ یت ایشان است .
پی نوشتها:
1- بحارالانوار ، ج 53 ، ص 180 ، ح 10.
منبع : موعود شناسی و پاسخ به شبهات، علی اصغر رضوانی، انتشارات مسجد مقدس جمکران
