درک دقیق معنای انتظار مبتنی بر فهم جامع اندیشه مهدویت است و اندیشه مهدویت را باید با توجه به مجموعه معارف اسلامی و در راستای هدف کلی دین اسلام دید. بنا بر آموزه‌های دینی، حضرت مهدی (عج) روزی ظهور کرده و وعده‌های الهی را به اجرا درمی‌آورد. او برپا کننده حکومت صالحان می‌باشد و مومنان به میزان ایمان و عمل صالحشان در حکومت مهدی (عج) قرب و منزلت دارند. این اندیشه پایانی زیبا و نورانی برای جریان زندگی انسان تصویر می‌کند و عامل شعله‌ور شدن امید در دل‌های مومنین است. امید به ظهور حضرت مهدی (عج)، همان امید به خداست. امید موتور حرکت انسان در زندگی است و امید به مهدی (عج)، عامل حرکت استوارتر انسان در مسیر خوبی‌ها یعنی همان هدف اصلی دین می‌باشد. مقصود از انتظار فرج، امید و دلبستگی به مهدی (عج) است. بنابراین انتظار فرج مقصود دین به تعبیر شهید مطهری (ره)، انتظاری سازنده و نگه دارنده، تعهدآور، نیروآفرین و تحرک‌بخش است. به گونه‌ای که خود نوعی عبادت و حق پرستی است. برخی به خطا به گونه‌ای اندیشه مهدویت را تصویر می‌کنند که انتظار براساس آن به معنای کمک به رشد ظلم و فساد و پرشدن دنیا از گناه می‌باشد در حالی که بی شک چنین اموری با هدف دین بیگانه است، بنابراین انتظار و عشق به مهدی (عج)؛ یعنی، عشق به همه خوبی‌ها و امید اقامه همه خوبی‌ها در دنیاست. این عشق و امید عاملی است که انسان را وامی‌دارد تا هر چه بیشتر و محکم‌تر در راه خوبی‌ها قدم بردارد، پس انتظار فرج مسئولیت آفرین است. بحث در این موضوع نیاز به مطالعه بیشتری دارد. منابع زیر بسیار مفید است:
1- قیام و انقلاب مهدی، شهید مطهری، صدرا، تهران. (این کتاب اساسا به معنای انتظار پرداخته است.)
2- امامت و مهدویت، آیت الله صافی، انتشارات اسلامی قم، 1375.(این اثر به مجموعه‌ای از بحث‌ها پیرامون امام مهدی (عج) پرداخته و بحث انتظار نیز یکی از فصل‌های کتاب (ج 1، صص 351 - 398) است.)
منبع: موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر علیه السلام
