آیا حضرت عیسی در آخرالزمان ظهور خواهد کرد؟

شرح پرسش:
در قرآن آمده که در آخرالزمان، حضرت عیسی علیه السلام ظهور خواهد کرد و همه باید از او پیروی کنند. آیا مسلمانان نیز باید از او پیروی کنند؟

پاسخ:
در قرآن به این که حضرت عیسی علیه السلام در آخرالزمان نزول می‌کند، صریحاً اشاره نشده است. در قرآن آمده است:
(وَ إِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسّاعَةِ فَلا تَمْتَرُنَّ بِها وَ اتَّبِعُونِ هذا صِراطٌ مُسْتَقِیمٌ[1]؛ و او، سبب آگاهی به روز قیامت است (نزول عیسی، گواه نزدیکی روز رستاخیز است) هرگز، در آن تردید نکنید و از من پیروی کنید که این راه مستقیم است.)
این آیه، به آمدن حضرت عیسی علیه السلام در آخرالزمان، تعبیر و تفسیر شده است، لکن روایات زیادی داریم که دلالت دارند بر این که هنگام ظهور حضرت مهدی علیه السلام، حضرت عیسی علیه السلام در پشت سر آن حضرت نماز خواهد خواند و برای نصرت او تلاش خواهد کرد. جابر بن عبدالله می گوید: از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله شنیدم که می‌فرمودند:
(حضرت عیسی، نازل می‌شود و امیر مسلمانان (منظور از امیر، حضرت مهدی علیه السلام است) می‌گوید: (بیا با تو نماز بگذاریم). آن گاه حضرت عیسی می‌گوید: نه؛ بعضی از شما، امام و امیر بعضی دیگرید و این، احترامی است که خدا به این امّت گذاشته است.)[2]
باز از پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله نقل شده که فرمودند:
(از ذرّیه من، مهدی علیه السلام وقتی قیام کند، حضرت عیسی برای نصرت او می‌آید و در پشت سراو نماز می‌خواند).[3]
با توجّه به این که در آن زمان، حجّت خداوند در میان مخلوقات عالم، حضرت مهدی علیه السلام است، بر همه واجب است که از او پیروی کنند، نه از کس دیگر. شاهد بر این، بیانی است که مرحوم طبرسی در تفسیر مجمع البیان فرموده‌اند:
(حضرت عیسی علیه السلام در وقت خروج حضرت مهدی علیه السلام نزول می‌کند و در این زمان، همه ملل، ملّت واحده که همان ملت اسلام حنیف و دین ابراهیم است، می‌گردند.)[4]
بنابراین، تفاوتی میان دعوت این دو بزرگوار نیست. علاوه بر آن که امامت و رهبری امّت، بر عهده حضرت مهدی علیه السلام است و حضرت عیسی علیه السلام با آن حضرت، همراه و همگام خواهد بود و برای برپایی حکومت دینی، به دعوت و ارشاد مردم می‌پردازند.

پی‌نوشت‌ها:
[1]. زخرف: 61.
[2]. طبرسی، مجمع البیان، ج 9، ص 91.
[3]. محمدباقر مجلسی، بحارالانوار، ج 14، ص 349.
[4]. مجمع البیان، ج 3، ص 236.

منبع: امام مهدی (عج)، رسول رضوی، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه (1384).