http://rasekhoon.net

چگونه می‌توان در عصر غیبت، حضور امام زمان (عج) را درک کرد؟
قدم اول کسب معرفت نسبت به جایگاه ائمه(ع) و امام زمان(عج) است. در روایتی از ابونصر طریف نقل شده است: (بر امام زمان(عج) [در ایام کودکی ایشان] وارد شدم. حضرت فرمود: مرا می‌شناسی؟ گفتم: آری؛ سپس آن حضرت فرمود: من کیستم؟ گفتم: شما آقای من و فرزند آقای من هستید. آن گاه امام مهدی(عج) فرمود: از این نپرسیدم، عرض کردم: فدای شما شوم! خودتان بیان کنید. حضرت فرمود: من خاتم اوصیا هستم و خداوند به واسطه من بلا را از اهلم و شیعیان رفع می‌کند.)(بحار الانوار، ج 52، ص30). زیارت جامعه کبیره در اواخر مفاتیح الجنان آمده در این زمینه منبع خوبی است. پس از معرفت، ایمان و پذیرش این عقیده است؛ چرا که فردی که به امری عقیده نداشته باشد، در راستای آن فعالیت نمی‌کند. ایمان به خدا و معارف دین لازمه حرکت است. مرحله بعد آن است که آدمی به وظایف دینی (انجام واجبات و ترک محرمات و پرهیز از گناهان) اهتمام ورزد و به نماز اول وقت توجه داشته باشد؛زیرا حقیقت انسان، بندگی و عبودیت خدا است و راه بندگی؛ نیز عبادت است: (وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ)(ذاریات، 56). بنابراین خداوند ایمان را در کنار عمل صالح قرار داده است. در سوره (عصر) پس از آن که سخن از خسران و زیان کار بودن انسان به میان آورد، می‌گوید: (الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ) و وقتی می‌خواهد وعده خلافت و حکومت روی زمین را به مؤمنان بدهد، میفرماید: (وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ)(نور، آیه 55) و سر انجام زمین را برای عباد صالح می‌داند: (یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُونَ)(انبیا، آیه 105). عمل صالح و توبه باعث طهارت و نورانیت دل شده و آیینه دل آمادگی پیدا می‌کند تا انوار الهی را در خود جلوه‌گر کند و خود را در محضر خدا و امام بداند. البته در کنار انجام وظایف، لازم است آدمی دست به توسل بردارد و از خداوند به واسطه ائمه(ع) برای کسب معرفت و درک بالاتر مدد بگیرد: (وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ)(مائده، آیه 35).
عنوان سوال:

چگونه می‌توان در عصر غیبت، حضور امام زمان (عج) را درک کرد؟


پاسخ:

قدم اول کسب معرفت نسبت به جایگاه ائمه(ع) و امام زمان(عج) است. در روایتی از ابونصر طریف نقل شده است: (بر امام زمان(عج) [در ایام کودکی ایشان] وارد شدم. حضرت فرمود: مرا می‌شناسی؟ گفتم: آری؛ سپس آن حضرت فرمود: من کیستم؟ گفتم: شما آقای من و فرزند آقای من هستید. آن گاه امام مهدی(عج) فرمود: از این نپرسیدم، عرض کردم: فدای شما شوم! خودتان بیان کنید. حضرت فرمود: من خاتم اوصیا هستم و خداوند به واسطه من بلا را از اهلم و شیعیان رفع می‌کند.)(بحار الانوار، ج 52، ص30).
زیارت جامعه کبیره در اواخر مفاتیح الجنان آمده در این زمینه منبع خوبی است.
پس از معرفت، ایمان و پذیرش این عقیده است؛ چرا که فردی که به امری عقیده نداشته باشد، در راستای آن فعالیت نمی‌کند. ایمان به خدا و معارف دین لازمه حرکت است.
مرحله بعد آن است که آدمی به وظایف دینی (انجام واجبات و ترک محرمات و پرهیز از گناهان) اهتمام ورزد و به نماز اول وقت توجه داشته باشد؛زیرا حقیقت انسان، بندگی و عبودیت خدا است و راه بندگی؛ نیز عبادت است: (وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونِ)(ذاریات، 56). بنابراین خداوند ایمان را در کنار عمل صالح قرار داده است. در سوره (عصر) پس از آن که سخن از خسران و زیان کار بودن انسان به میان آورد، می‌گوید: (الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ) و وقتی می‌خواهد وعده خلافت و حکومت روی زمین را به مؤمنان بدهد، میفرماید: (وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ)(نور، آیه 55) و سر انجام زمین را برای عباد صالح می‌داند: (یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُونَ)(انبیا، آیه 105).
عمل صالح و توبه باعث طهارت و نورانیت دل شده و آیینه دل آمادگی پیدا می‌کند تا انوار الهی را در خود جلوه‌گر کند و خود را در محضر خدا و امام بداند.
البته در کنار انجام وظایف، لازم است آدمی دست به توسل بردارد و از خداوند به واسطه ائمه(ع) برای کسب معرفت و درک بالاتر مدد بگیرد: (وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسِیلَةَ)(مائده، آیه 35).





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین