القاب شایسته امام گوشه هایی از صفات و گرایش های والای ایشان را به خوبی تصویر می کنند و ما برخی را نقل می کنیم:
1 - ( الناصح ) : این لقب از آن رو به ایشان داده شد که بیش از همه مردم، امت جدش را راهنمایی می کرد و مصالح آنان را گوشزد می کرد.
2 - ( المتوکل ) : حضرت از این لقب نفرت داشت و به یاران خود فرموده بود وی را بدین لقب نخوانند. به نظر ما امام از آن رو این لقب را ناخوش داشت که لقب جعفر متوکل، خلیفه عباسی نیز بود که از سرسخت ترین دشمنان اهل بیت - علیهم السلام - بشمار می رفت.
3- ( التقی ) : زیرا حضرت تقوای الهی را پیشه ساخته و خدا را همیشه مرکز توجه خود قرار داده بود. طاغوت زمان؛ متوکل عباسی تمام تلاش جهنمی خود را به کار گرفته بود تا امام را به محافل لهو و لعب، و فسق و فجور بکشاند، لیکن در کار خود سخت شکست خورد و اطرافیان خود را از این مطلب با خبر ساخت و از ناتوانی خود پرده برداشت.
4- ( المرتضی ) : که مشهورترین لقب ایشان است.
5- ( الفقیه ) : ایشان فقیه ترین فرد عصر و زمان خویش بودند و عالی ترین مرجع علما و فقها بشمار می رفتند.
6 - ( العالم ) : حضرت، داناترین شخص زمان خود نه تنها در مسائل و امور دینی، بلکه در تمام معارف و علوم بشری بودند.
7- ( الامین ) : ایشان در تمام امور دینی و دنیوی امین بودند.
8 - ( الطیب ) : هیچ کس در زمان حضرت از ایشان پاکیزه تر و آراسته تر نبود.
9 - ( العسکری ) : محل اقامت ایشان در سامرّا ((عسکر)) نام داشت لذا به ایشان لقب عسکری داده شد.
10- ( الموضح ) : روشن کننده احکام کتاب و سنت.
11- ( الرشید) : حضرت از همه بهتر راه رشد و هدایت را یافته و بر صراط مستقیم بودند.
12 - ( الشهید) : زیرا ایشان توفیق شهادت را یافتند و به دست دشمنان خدا شهید گشتند.
13 - ( الوفی ) : ایشان با وفاترین مردم بودند و وفا از ویژگی های ایشان بشمار می رفت.
14 - ( الخالص ) : زیرا ایشان از هر عیب و زشتی پاک و منزّه بودند.
منبع : زندگانی امام علی الهادی علیه السلام، مؤلف: باقر شریف قرشی
