نماز خوف نمازی است که در جنگ و در شدّت و سختی که نمی توان نماز را با تمام شرایط و به طور کامل به جا آورد، خوانده می شود. کیفیّت آن به صورت جماعت، طبق آیه 102 سوره نساء و روایات فقهی، بدین‌گونه است که رزمندگان مسلمان دو دسته می شوند: یک دسته در برابر دشمن قرار گرفته و به دفاع می پردازند و دسته‌ای دیگر (در نماز دو رکعتی) رکعت اول را با امام جماعت می خوانند. امام در رکعت دوم قیام را طولانی می کند و رزمندگان، رکعت دوم را به سرعت خوانده و پس از فراغ از نماز جای گروه مدافع را می گیرند. گروه مدافع، رکعت اول نماز را با رکعت دوم نماز امام می خوانند و رکعت دوم را خود بجای می آورند. طبق روایتی از امام صادق پیامبر اسلام در جنگ ذات الرقاع، نماز خوف را به همین کیفیت خواند.[1]
پی نوشت:
[1] . صلی النبی بأصحابه فی غزوة ذات‌الرقاع صلاة الخوف، ففرّق اصحابه فرقتین، فأقام فرقة بازاء العدوّ، و فرقة خلفه، فکبّر و کبّروا، فقرأ و أنصتوا و رکع و رکعوا، و سجد و سجدوا، ثم استمرّ رسول اللّه قائماً و صلّوا لأنفسهم رکعة ثمّ سلّم بعضهم علی بعض ثم خرجوا إلی اصحابهم فقاموا بازاء العدّو و جاء أصحابهم فقاموا خلف رسول اللّه فکبّر و کبّروا و قرأ فانصتوا، و رکع فرکعوا و سجد فسجدوا، ثم جلس رسول اللّه فتشّهد ثم سلّم علیهم فقاموا ثم قضوا لأنفسهم رکعة ثم سلّم بعضهم علی بعض و قد قال اللّه لنبیّه (وَ إِذا کُنْتَ فِیهِمْ فَأقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاةَ فَلْتَقُمْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَکَ وَ لْیَأخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذا سَجَدُوا فَلْیَکُونُوا مِنْ وَرٰائِکُمْ وَ لْتَأتِ طائِفَةٌ أخْریٰ لَمْ یُصَلُّوا فَلْیُصَلُّوا مَعَکَ وَ لْیَأخُذُوا حِذْرَهُمْ وَ أسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أسْلِحَتِکُمْ وَ أمْتِعَتِکُمْ فَیَمِیلُونَ عَلَیْکُمْ مَیْلَةً واحِدَةً...) (سوره نساء. آیة 102) حرّ عاملی، وسائل‌‌الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعة، ج 5، ص 479، ابواب صلاة الخوف و المطاردة، باب 2، حدیث 1. برای آگاهی بیشتر رجوع شود به احادیث 2 تا 8 همان باب.
منبع:سایت انوار طاها
