آیا در واقعه عاشورا کسی به سپاه دشمن پیوست؟
شرح پرسش: آیا در روز عاشورا یا حتی در روزهای قبل، کسی از سپاه امام حسین (علیه‌السلام) به لشکر عمر سعد پیوست؟ پاسخ: این موضوع در منابع معتبر ذکر نشده است؛ بلکه همه یاران به خصوص در شب عاشورا، پیشنهاد امام (علیه‌السلام) را درباره رفتن و بازگشتن نپذیرفتند؛ که برخی از یاران امام با ذکر جملاتی چون: هفتاد بار اگر کشته شویم و باز زنده شویم، باز هم دست از شما بر نمی‌داریم، وفادار ماندند. به نظر می‌رسد در شب عاشورا کسی از یاران امام در خصوص یاری امام حسین (علیه‌السلام) مردد نبود. آنچه مسلم است، اینکه پس از رسیدن خبر شهادت مسلم بن عقیل به امام در منزل (زباله)، ایشان به سایر افراد فرمودند: (خبر بس تأثر انگیزی به ما رسیده است و آن کشته شدن مسلم بن عقیل و هانی بن عروه و عبدالله بن یقطر است. شیعیان ما دست از یاری ما برداشتند و اینک هر یک از شما که بخواهد برگردد، آزاد است و از سوی ما حقی بر گردنش نیست[1]. که در اینجا عده‌ای که در بین راه به آن حضرت ملحق شده بودند، برگشتند و حضرت با همان یاران خاص و اهل بیتش به راه ادامه دادند[2]. شهید مطهری (رحمت الله علیه) در این زمینه می‌فرمایند: امام حسین (علیه‌السلام) در شب و روز عاشورا دو تا دلخوشی دارد؛ دلخوشی بزرگش به اهل بیتش است که می‌بیند قدم به قدمش دارند می‌آیند، از آن طفل کوچکش گرفته تا افرد بزرگش. دلخوشی دیگرش بر اصحاب با وفایش است که می‌بیند کوچکترین نقطه ضعفی ندارند. فردا که روز عاشورا می‌شود یک نفر از اینها فرار نکرد، یک نفر از اینها به دشمن ملحق نشد، ولی از دشمن افرادی را به خود جذب کردند. هم در شب عاشورا افرادی به آنها ملحق شدند و هم در روز عاشورا دشمن را مجذوب خودشان کردند که حر بن یزید ریاحی یکی از آنهاست. 30 نفر در شب عاشورا آمدند ملحق شدند. اینها مایه‌های دلخوشی اباعبدالله (علیه‌السلام) بود.[3] پی‌نوشت‌ها: [1] - تاریخ طبری: ج 7، ص 294. [2] - نفس المهموم: ص 184. [3] - حماسه حسینی: ج 1، ص 245. www.sibtayn.com
عنوان سوال:

آیا در واقعه عاشورا کسی به سپاه دشمن پیوست؟


پاسخ:

شرح پرسش:
آیا در روز عاشورا یا حتی در روزهای قبل، کسی از سپاه امام حسین (علیه‌السلام) به لشکر عمر سعد پیوست؟

پاسخ:
این موضوع در منابع معتبر ذکر نشده است؛ بلکه همه یاران به خصوص در شب عاشورا، پیشنهاد امام (علیه‌السلام) را درباره رفتن و بازگشتن نپذیرفتند؛ که برخی از یاران امام با ذکر جملاتی چون: هفتاد بار اگر کشته شویم و باز زنده شویم، باز هم دست از شما بر نمی‌داریم، وفادار ماندند. به نظر می‌رسد در شب عاشورا کسی از یاران امام در خصوص یاری امام حسین (علیه‌السلام) مردد نبود.
آنچه مسلم است، اینکه پس از رسیدن خبر شهادت مسلم بن عقیل به امام در منزل (زباله)، ایشان به سایر افراد فرمودند: (خبر بس تأثر انگیزی به ما رسیده است و آن کشته شدن مسلم بن عقیل و هانی بن عروه و عبدالله بن یقطر است. شیعیان ما دست از یاری ما برداشتند و اینک هر یک از شما که بخواهد برگردد، آزاد است و از سوی ما حقی بر گردنش نیست[1]. که در اینجا عده‌ای که در بین راه به آن حضرت ملحق شده بودند، برگشتند و حضرت با همان یاران خاص و اهل بیتش به راه ادامه دادند[2].
شهید مطهری (رحمت الله علیه) در این زمینه می‌فرمایند: امام حسین (علیه‌السلام) در شب و روز عاشورا دو تا دلخوشی دارد؛ دلخوشی بزرگش به اهل بیتش است که می‌بیند قدم به قدمش دارند می‌آیند، از آن طفل کوچکش گرفته تا افرد بزرگش. دلخوشی دیگرش بر اصحاب با وفایش است که می‌بیند کوچکترین نقطه ضعفی ندارند. فردا که روز عاشورا می‌شود یک نفر از اینها فرار نکرد، یک نفر از اینها به دشمن ملحق نشد، ولی از دشمن افرادی را به خود جذب کردند. هم در شب عاشورا افرادی به آنها ملحق شدند و هم در روز عاشورا دشمن را مجذوب خودشان کردند که حر بن یزید ریاحی یکی از آنهاست. 30 نفر در شب عاشورا آمدند ملحق شدند. اینها مایه‌های دلخوشی اباعبدالله (علیه‌السلام) بود.[3]
پی‌نوشت‌ها:
[1] - تاریخ طبری: ج 7، ص 294.
[2] - نفس المهموم: ص 184.
[3] - حماسه حسینی: ج 1، ص 245.
www.sibtayn.com





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین