امام خمینی
سید روح الله موسوی خمینی (۱۲۸۱ -۱۳۶۸ ش) مشهور به امام خمینی ، رهبر انقلاب اسلامی و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران ، از بزرگ‌ترین مراجع تقلید شیعه در قرن چهاردهم هجری.
چرا امام خمینی (رحمت الله علیه) پذیرفتن قطعنامه‌ی 598 را به مثابه نوشیدن جام زهر عنوان کردند؟
زیرا حضرت امام راحل با توجه به فشارهای همه جانبه‌ی سیاسی، اقتصادی و نظامی بین‌المللی و داخلی مجبور شدند قطعنامه‌ی 598 را که مخالف نظر ایشان بوده است، بپذیرند. قطعنامه‌ی 598 حاوی مطالبی نبود که ایران بتواند در قالب آن به تمامی خواسته‌هایش برسد. حضرت امام معتقد بودند که عراق علاوه بر بازگشت به مرزهای بین‌المللی، باید به عنوان متجاوز شناخته شود و خسارات جنگی نیز از این کشور گرفته و به ایران داده شود. ولی این قطعنامه، متجاوز را معلوم نکرد و خساراتی نیز به ایران پرداخت نشد. لذا از یک طرف امام مجبور بود که به لحاظ شرایط اقتصادی و نظامی و سیاسی داخلی و بین‌المللی قطعنامه را بپذیرد، زیرا نپذیرفتن قطعنامه ممکن بود نظام اسلامی را با خطر جدی مواجه سازد و از طرف دیگر خواسته‌های امام را که تأمین منافع ملی جمهوری اسلامی ایران و مصالح نظام بوده است بر آورده نساخت. لذا امام بهترین تشبیه و تعبیر را در این باره به کار بردند و آن اینکه با پذیرش قطعنامه جام زهر را نوشیدند. در حقیقت حضرت امام به رغم دیدگاه‌های قبلی خویش و صرفا براساس مصالح نظام و منافع ملی از آرمان‌های خویش عدول کرد؛ آبروی خود را در طبق اخلاص گذاشت و فدای مصالح جمهوری اسلامی نمود. منبع: جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
زیرا حضرت امام راحل با توجه به فشارهای همه جانبه‌ی سیاسی، اقتصادی و نظامی بین‌المللی و داخلی مجبور شدند قطعنامه‌ی 598 را که مخالف نظر ایشان بوده است، بپذیرند. قطعنامه‌ی 598 حاوی مطالبی نبود که ایران بتواند در قالب آن به تمامی خواسته‌هایش برسد. حضرت امام معتقد بودند که عراق علاوه بر بازگشت به مرزهای بین‌المللی، باید به عنوان متجاوز شناخته شود و خسارات جنگی نیز از این کشور گرفته و به ایران داده شود. ولی این قطعنامه، متجاوز را معلوم نکرد و خساراتی نیز به ایران پرداخت نشد. لذا از یک طرف امام مجبور بود که به لحاظ شرایط اقتصادی و نظامی و سیاسی داخلی و بین‌المللی قطعنامه را بپذیرد، زیرا نپذیرفتن قطعنامه ممکن بود نظام اسلامی را با خطر جدی مواجه سازد و از طرف دیگر خواسته‌های امام را که تأمین منافع ملی جمهوری اسلامی ایران و مصالح نظام بوده است بر آورده نساخت. لذا امام بهترین تشبیه و تعبیر را در این باره به کار بردند و آن اینکه با پذیرش قطعنامه جام زهر را نوشیدند. در حقیقت حضرت امام به رغم دیدگاه‌های قبلی خویش و صرفا براساس مصالح نظام و منافع ملی از آرمان‌های خویش عدول کرد؛ آبروی خود را در طبق اخلاص گذاشت و فدای مصالح جمهوری اسلامی نمود. منبع: جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
عنوان سوال:
چرا امام خمینی (رحمت الله علیه) پذیرفتن قطعنامه‌ی 598 را به مثابه نوشیدن جام زهر عنوان کردند؟
پاسخ:
زیرا حضرت امام راحل با توجه به فشارهای همه جانبه‌ی سیاسی، اقتصادی و نظامی بین‌المللی و داخلی مجبور شدند قطعنامه‌ی 598 را که مخالف نظر ایشان بوده است، بپذیرند. قطعنامه‌ی 598 حاوی مطالبی نبود که ایران بتواند در قالب آن به تمامی خواسته‌هایش برسد. حضرت امام معتقد بودند که عراق علاوه بر بازگشت به مرزهای بین‌المللی، باید به عنوان متجاوز شناخته شود و خسارات جنگی نیز از این کشور گرفته و به ایران داده شود. ولی این قطعنامه، متجاوز را معلوم نکرد و خساراتی نیز به ایران پرداخت نشد. لذا از یک طرف امام مجبور بود که به لحاظ شرایط اقتصادی و نظامی و سیاسی داخلی و بین‌المللی قطعنامه را بپذیرد، زیرا نپذیرفتن قطعنامه ممکن بود نظام اسلامی را با خطر جدی مواجه سازد و از طرف دیگر خواسته‌های امام را که تأمین منافع ملی جمهوری اسلامی ایران و مصالح نظام بوده است بر آورده نساخت. لذا امام بهترین تشبیه و تعبیر را در این باره به کار بردند و آن اینکه با پذیرش قطعنامه جام زهر را نوشیدند. در حقیقت حضرت امام به رغم دیدگاه‌های قبلی خویش و صرفا براساس مصالح نظام و منافع ملی از آرمان‌های خویش عدول کرد؛ آبروی خود را در طبق اخلاص گذاشت و فدای مصالح جمهوری اسلامی نمود.
منبع: جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
- [سایر] آیا پذیرش قطعنامه 598 خیانت بود؟ و عده ای سر امام خمینی در ماجرای پذیرش قطع نامه کلاه گذاشتند؟ علت تعبیر به جام زهر از سوی امام؟
- [سایر] لطفا در مورد جنگ تحمیلی و ادامه آن و پذیرش قطعنامه 598 و اینکه چرا امام خمینی(رحمه الله علیه) در قبول آن فرمود: (جام زهر نوشیدم) را کامل شرح دهید با استدلال و دلیل و مدرک؟
- [سایر] راه دستیابی به نظرات امام خمینی(رحمت الله علیه) چیست؟
- [سایر] امام خمینی (رحمت الله علیه) سیمای حضرت زهرا (سلام الله علیها) را چگونه توصیف می کردند؟
- [سایر] چرا امام خمینی (رحمت الله علیه) بعد انقلاب اسلامی به مشهد نرفتند؟
- [سایر] زمانی که امام خمینی (رحمت الله علیه) در تبعید بودن چگونه انقلاب را هدایت می کردند؟
- [سایر] نکات علمی وصیت نامه امام خمینی (رحمت الله علیه) را بیان کنید.
- [سایر] ارکان تدوین قانون اساسی از دیدگاه امام خمینی(رحمت الله علیه) چیست؟
- [سایر] نقش امام خمینی (رحمت الله علیه) در پایان جنگ تحمیلی چه بود؟
- [سایر] نقش امام خمینی (رحمت الله علیه) در گسترش و تشدید جنگ تحمیلی چه بود؟
- [آیت الله اردبیلی] رساله توضیح المسائل به شیوه مرسوم، ابتدا بر اساس فتاوای زعیم بزرگوار شیعه حضرت آیة اللّه العظمی برجرودی قدسسره به دقت و با زبانی ساده تهیه و چاپ گردید و در معرض استفاده مقلدان و اندیشمندان قرار گرفت و به سبب دقت و سلاست و انتساب به آن مرجع بزرگوار و استاد مسلم فقه، سالها توسط فقیهان متأخر حاشیه و تعلیقه زده شد و سپس با مزج حواشی در متن اصلی، رسالههای بعدی تدوین گردید. حضرت آیة اللّه العظمی موسوی اردبیلی نیز ابتدا نظرات و فتاوای خود را به صورت حاشیهای بر رساله مزبور نگاشتند و پس از رحلت امام خمینی قدسسره به علت این که رساله معظم له در دست بسیاری از مقلدان و فارسی زبانان موجود بود، حواشی خود را به اختصار به رساله مزبور اضافه نمودند که چندین بار مورد چاپ و تجدید نظر قرار گرفت و در اختیار علاقمندان گذاشته شد. اما بازبینی و بازنگری رساله توضیح المسائل، ظهور مسائل جدید و مورد ابتلا، حذف مسائل غیر مورد ابتلا، تغییر در ساختار شکلی، جملات و ترتیب مسائل و برخی ابواب و توجه به نوآوریها و دقائق و کثرت تغییرات رساله پیشین، باعث گردید که رسالهای مستقل با ساختار فعلی تدوین شود تا به شیوهای مناسبتر، در عین حفظ چهارچوب قبلی، پاسخگوی نیاز مراجعین و فرزانگان گردد. لذا در این توضیح المسائل علاوه بر ذکر مسائل و نظرات جدید معظم له، متون مسائل تا اندازهای روانتر و ترتیب ابواب فقهی و مسائل مناسبتر شده و ابواب و مسائلی که مورد نیاز بوده، اضافه گردیده
- [آیت الله مکارم شیرازی] آشامیدن شراب حرام و از گناهان کبیره است، بلکه در بعضی از اخبار بزرگ‌ترین گناه شمرده شده است و اگر کسی آن را حلال بداند در صورتی که متوجه باشد که لازمه حلال دانستن آن تکذیب خدا و پیغمبر(صلی الله علیه وآله) می باشد کافر است. از حضرت امام جعفر صادق(علیه السلام) روایت شده است که فرمود: (شراب ریشه بدیها و منشأ گناهان است و کسی که شراب می خورد عقل خود را از دست می دهد و در آن موقع خدا را نمی شناسد و از هیچ گناهی باک ندارد، احترام هیچ کس را نگه نمی دارد و حق خویشان نزدیک را رعایت نمی کند و از زشتیهای آشکار رو نمی گرداند، روح ایمان و خداشناسی از او بیرون می رود، و روح خبیثی که از رحمت خدا دور است در او می ماند، خدا و فرشتگان و پیغمبران و مؤمنین او را لعنت می کنند و تا چهل روز نماز او قبول نمی شود و روز قیامت روی او سیاه است!)
- [آیت الله وحید خراسانی] خاتمه هرچند هر گناهی بزرگ است چون عظمت و جلال و کبریای خداوند محدود به حدی نیست پس نافرمانی خداوند متعال هم با توجه به این که معصیت خداوند علی عظیم است بزرگ است و روایت شده نظر نکن به انچه معصیت کردی بلکه ببین چه کسی را معصیت کردی ولی در مقایسه گناهان به یکدیگر بعضی بزرگتر و عذاب ان شدیدتر است و بر برخی از گناهان به طور صریح یا ضمنی تهدید و وعید به عذاب و اتش شده و یا در روایات وارده از اهل بیت عصمت علیهم السلام از انها تعبیر به کبیره شده است و به مقتضای ایه کریمه ان تجتنبوا کبایر ما تنهون عنه نکفر عنکم سییاتکم اگر دوری کنید از گناهان کبیره ای که نهی شده اید از ان می پوشانیم از شما بدیها و سییات شما را اجتناب از انها موجب امرزش گناهان دیگر است و بعضی از فقهاء اعلی الله مقامهم انها را تا هفتاد و بعضی بیشتر از ان شمرده اند و قسمتی از انها که بیشتر مورد ابتلاست ذکر می شود شرک و کفر به خداوند متعال که با هیچ گناه کبیره ای قابل قیاس نیست یاس و ناامیدی از روح و رحمت خداوند متعال امن از مکر خداوند متعال قسم دروغ به خداوند متعال انکار انچه خداوند نازل فرموده است محاربه با اولیای خداوند متعال محاربه با خدا و رسول به قطع طریق و افساد در زمین حکم به غیر انچه خداوند نازل فرموده است دروغ بستن بر خدا و رسول و اوصیا منع از ذکر خداوند در مساجد و سعی در خراب کردن انها منع زکاتی که واجب است تخلف از جهاد واجب فرار از جنگ مسلمین با کفار اضلال گمراه کردن از راه خداوند متعال اصرار بر گناهان صغیره ترک عمدی نماز و سایر واجبات الهیه ریا اشتغال به لهو مانند غنا و تار زدن ولایت ظالم اعانه کمک کردن ظالم شکستن عهد و قسم تبذیر فاسد کردن مال و بیهوده خرج کردن ان اسراف شرب خمر سحر ظلم غنا عقوق والدین اذیت و بدرفتاری با پدر و مادر قطع رحم لواط زنا نسبت دادن زنا به زن محصنه قیادت جمع کردن بین مرد و زن به زنا یا دو مرد به لواط دزدی ربا خوردن سحت خوردن حرام مانند بهای خمر و اجرت زن زناکار و رشوه ای که حاکم برای حکم می گیرد کم فروشی غش مسلمین خوردن مال یتیم به ظلم شهادت دادن به ناحق کتمان شهادت اشاعه فاحشه و گناه بین مومنین فتنه سخن چینی کردن که موجب تفرقه بین مومنین شود ناسزا گفتن به مومن و اهانت به مومن و ذلیل کردن او بهتان بر مومن تهمت زدن به مومن غیبت و ان ذکر عیب مستور و پوشیده مومن در غیاب او است چه ان عیب را به گفتار بیان کند یا به رفتار بفهماند هرچند در اظهار عیب مومن قصد اهانت و هتک حیثیت نداشته باشد و اگر به قصد اهانت عیب مومن را اظهار نماید دو گناه مرتکب شده است