در 21 تیر 1361، شورای امنیت قطعنامه 514 را تصویب کرد. چرا ایران این قطعنامه را رد کرد حال آن‌که عراق پذیرفت و اقدامات عملی برای آن انجام داد؟

ایران به دنبال یک صلح پایدار در منطقه بود در حالی که قطعنامه 514 شورای امنیت هیچ نگاه جدی به صلح و لوازم آن نداشت. در بندهای شش گانة این قطعنامه هیچ اشاره‌ای به تعیین متجاوز، تنبیه متجاوز و پرداخت غرامت نشده بود و تنها به آتش‌بس اکتفا شده بود که بر ابهامات موجود در راه صلح می‌افزود. گذشته از آن، این قطعنامه از نظر سیاسی برای تأمین نظر عراق، با پیشنهاد اردن و حمایت امریکا تصویب شد. قبل از این و زمانی که بخش بزرگی از خاک ایران در اشغال عراق بود، شورای امنیت هیچ گاه فراتر از آتش‌بس حرفی نزده بود؛ اما در این قطعنامه خواستار عقب‌نشینی به مرزهای بین‌المللی شده بود که درخواستی بی‌معنی بود و با پیروزی‌های ایران در چهار عملیات بزرگ آزادسازی مناطق اشغالی، بخش عمدة این موضوع قبلاً حاصل شده بود.
بخش دوم سؤال که گفته شده است عراق اقدامات عملی برای پذیرش قطعنامه 514 انجام داد، صحیح نیست؛ زیرا عقب‌نشینی به مرزهای بین‌المللی از جمله بندهای این قطعنامه بود در حالی که عراق پس از تصویب این قطعنامه نیز همچنان ارتفاعات آق داغ، میمک، قلاویزان و ... و شهر نفت‌شهر را در اشغال خود نگه داشته بود. اگر منظور عقب نشینی عراق پس از عملیات بیت المقدس و قبل از قطعنامه 514 باشد باید گفت که ارتش عراق ناچار به عقب نشینی شد.
منبع: جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ