یکی از ادله برتری امام علی(علیه السلام) بر همه ابناء بشر جز حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه وآله و سلم) آیه مباهله است (إفَمَنْ حَاجَّکَ فیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکُمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللّهِ عَلَی الْکاذِبینَ، هرگاه بعد از علم و دانشی که (در باره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانی با تو به محاجّه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله کنیم؛ و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم)[1]زیرا خداوند او را نفس پیامبر خوانده است و مراد از انفسناء در آیه شریفه حضرت علی(علیه السلام) بوده است. و چون پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) به اجماع بر همه انبیاء برتری دارد پس حضرت امیر(علیه السلام) هم که نفس پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) است بر همه انبیاء برتری دارد. در یک روایت پیامبر(صلی الله علیه وآله و سلم) می‌فرماید: هر که می‌خواهد به علم آدم، طاعت نوح، حلم ابراهیم، هیبت موسی و عبادت عیسی بنگرد باید به علی بن ابیطالب(علیهما السلام) بنگرد[2]. یعنی برجسته ترین صفت هر پیامبر اولی العزم به تنهایی در امام علی(علیه السلام) گنجانیده شده است. و علی مستجمع جمیع خصال و فضایل بر جسته انبیاء اولی العزم است، در حالی که هیچ کدام از انبیاء اولی العزم صفات بر جسته همه انبیاء اولی العزم را یک جا در بر نداشتند.
پی نوشتها:
[1] سوره آل عمران، آیه 61.
[2] من أراد أن ینظر إلی آدم فی علمه و إلی نوح فی تقواه و إلی إبراهیم فی حلمه و إلی موسی فی هیبته و إلی عیسی فیعبادته فلینظر إلی علی بن أبی طالب، الصراطالمستقیم ج 1 ص 212.
