زید شهید،فرزند امام سجاد (ع).چند فرزند داشت ؟ آیا زید فرزندی غیر از یحیی و عیسی، بنام محمد داشت؟

علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب، معروف به امام سجاد و زین‌العابدین (۳۸- ۹۵ق)، چهارمین امام شیعیان. مدت امامت وی ۳۵ سال بوده است. در واقعه کربلا حاضر بود ولی به علت بیماری در جنگ شرکت نداشت. لشکر عمر بن سعد پس از شهادت امام حسین(ع) او را همراه اسیران کربلا به کوفه و شام بردند. خطبه امام سجاد(ع) در شام باعث آگاهی مردم از جایگاه اهل بیت شد.

زید بن علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب، ملقب به زید شهید، از فرزندان امام زین العابدین(ع) و هم‌عصر با امام باقر(ع) و امام صادق(ع). فرقه زیدیه به او منسوب است. او در مدینه به دنیا آمد و در کوفه به شهادت رسید.

فرزند به معنای بچه و آنکه از دیگری زاده شده است.

حضرت مسیح بن مریم (علیه‌السّلام)، چهارمین پیامبر اولوالعزم و دارای کتاب هستند. در زیر به پاره‌ای از اتفاقات مهم زندگی ایشان اشاره می‌شود.

حضرت امام سجاد علی بن الحسین (علیه‌السّلام) چهارمین امام شیعیان است، پدر بزرگوار آن حضرت امام حسین (علیه‌السّلام) و مادرش شهربانو [۱] است و از مشهورترین القاب آن حضرت به زین العابدین و سجاد می‌توان اشاره کرد. آن حضرت در سال سی و هشت هجری قمری در شهر مدینه دیده به جهان گشود [۲] و دوران کودکی خود را در شهر مدینة النبی سپری نمود.

شهادت به معنای کشته شدن در راه خدا، از آموزه‌های دین اسلام که با آموزه‌هایی دیگر همچون جهاد پیوند دارد. قرآن کریم بارها از این آموزه یاد کرده است. بنابر آیات قرآن، شهید همچون زندگان است و نباید او را مرده خواند. در روایات اسلامی، شهادت بالاترین خوبی‌ها معرفی شده است. واقعه کربلا و شهادت امام حسین (ع) بر جایگاه شهادت در نزد شیعیان افزوده است. بسیاری از شیعیان به شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) باور دارند و بنابر برخی روایات، همه امامان شیعه به شهادت رسیده‌اند.

یحیی، از انبیای بنی‌اسرائیل و معاصر حضرت عیسی(ع) بوده است. تولد او معجزه‌ای بود که با وجود پیری پدر و نازا بودن مادر اتفاق افتاد. نام یحیی از طرف خداوند بر او گذاشته شد. حضرت یحیی به زهد و گریه زیاد از خوف خداوند، معروف بود. در قرآن توصیفاتی درباره یحیی(ع) آمده است.

آلِ ابی‌طالب خاندان ابوطالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف (درگذشته حدود ۶۱۹م) عموی پیامبر اسلام(ص). علی بن ابی طالب(ع) امام اول شیعیان و جعفر بن ابی طالب از شخصیت‌های برجسته این خاندان هستند.

عُمْدَةُ ألطّالِب فی أنْسابِ آلِ أبی‌طالب از جمله کتب انساب است که توسط احمد بن علی بن حسین حسینی مشهور به ابن عنبه متوفای ۸۲۸ق عالم شیعی و نسب شناس قرن نهم هجری نوشته شده است. این کتاب به فرزندان ابوطالب و ذریه علی بن ابیطالب(ع) می‌پردازد. ابن عنبه، علت و انگیزه تألیف این کتاب را چنین بیان کرده که چون به مناطق مختلف سفر کرده، دیده است افرادی ادعای علوی بودن دارند و کسی آن را انکار نمی‌کند، چه اینکه به انساب علویون آگاه نیستند؛ لذا برای تبیین اصول و فروع این انساب کتاب حاضر را تالیف کرده است. تقسیمات و فصل بندی کتاب عمدة الطالب چندان روشن و راهگشا نیست و برای یافتن یک شخص یا نسب او در این گونه کتاب‌ها بایستی در مظان آن جستجوی کافی کرد.

احمد بن علی ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • احمد بن علی بحرانی، بحرانی، کمال‌الدین احمدبن علی بن سعیدبن سعاده سَتراوی، محقق و متکلم شیعی قرن هفتم• احمد بن علی بن ابی طالب طبرسی، از علمای قرن ششم هجری و معاصر امین الاسلام طبرسی• احمد بن علی بن شعیب نسائی، محدث معروف و مؤلف یکی از صحاح سته اهل سنت• احمد بن علی بونی، بُونی، ابوالعباس احمد بن علی بن یوسف قُرَشی الصوفی محیی الدین، نویسنده قرن هفتم• احمد بن علی بیهقی، از دانشمندان بلندپایه لغت، نحو، قرائت و تفسیر در سده‌های پنجم و ششم و صاحب کتاب تاج المصادر• احمد بن علی جصاص، جَصّاص‌، ابوبکر احمد بن‌ علی‌ رازی‌، فقیه‌، محدّث‌ و مفسر بزرگ‌ حنفی‌ قرن‌ چهارم‌• احمد بن علی خطیب بغدادی، خطیب بغدادی، احمد بن علی بن ثابت، محدّث و مورخ مشهور قرن پنجم و مؤلف تاریخ بغداد• احمد بن علی رفاعی، معروف به ابن‌ رفاعی، از عرفای شافعی قرن ششم و مؤسس طریقت رفاعیه• احمد بن علی نجاشی، از اساتید و بنیان‌گذاران علم رجال

جمال‌الدین ممکن است اسم برای اشخاص ذیل باشد: • جمال الدین بن فهد اسدی حلی، ابن فهد حلی از علمای بزرگ شیعه در قرن هشتم و نهم هجری قمری• جمال الدین بحرق، ‌بَحْرَقْ، جمال الدین محمدبن عمربن مبارک بن عبداللّه بن علی حِمْیَری حَضْرمی شافعی، عالم و صوفی عربستان جنوبی• جمال الدین حسن بن یوسف، ملقب به علامه حلی و علامه (علی الاطلاق)، عالم بزرگ و مشهور شیعه• جمال الدین حسین بن علی نیشابوری، معروف به ابوالفتوح رازی خزاعی، مفسر نامدار شیعه• جمال‌الدین حصیری، فقیه و محدّث حنفی قرن ششم و هفتم• جمال‌الدین‌محمود حلوی، از مشایخ طریقت گُلشَنیه و مؤلف تذکره مشایخ خلوتیه• جمال‌الدین ساوجی، سید جمال‌الدین‌ محمد بن ‌یونس ‌ساوجی‌ (ساوی‌)، مشهور به‌ جمال‌الدین‌ مجرد، زاهد، عارف‌ و از اقطاب‌ طریقت ‌قلندریه‌ در قرن هفتم‌• جمال ‌الدین ‌فضل الله، جمالی‌ دهلوی‌، حامد بن‌ فضل‌اللّه‌، شاعر، تذکره‌ نویس‌ و از مشایخ ‌سهروردیه ‌هند• سیدجمال‌الدین اسدآبادی، عالم مشهور و ضداستعماری شیعه• جمال الدین محقق خوانساری، معروف به «جمال المحققین» محدث، اصولی، حکیم، متکلم، از فقهای امامیه و از دانشمندان پر آوازه ایران• جمال‌الدین محمد آق‌سرایی، آقْ‌سرایی، جمال‌الدین محمد بن محمد بن محمدبن فخرالدین رازی (د ۷۹۱ق/۱۳۸۹م). ادیب، مفسر و طبیب• جمال الدین محمد اقسرایی طبیب، عارف و محقق قرن هشتم هجری• جمال‌الدین محمد بن عمر، جمال‌الدین‌ محمد بن‌ عمر بن‌ احمـد بن‌ هبـة ‌اللّه‌ بن‌ محمد بن‌ ابی‌جَراده‌، فقیه‌ ، ریاضیدان‌ و شارح‌ آثار ریاضی‌ در قرن‌ هفتم‌• جمال الدین یوسف شامی، جمال الدین یوسف بن حاتم شامی عاملی از عالمان سده هفتم هجری• جمال‌الدین اصفهانی، حاج آقاجمال اصفهانی، از علمای ایران در قرن چهاردهم هجری• جمال الدین یوسف بن تغری بردی‌، ابو المحاسن جمال الدین یوسف بن تغری بردی بن عبدالله ظاهری حنفی (حدود ۸۱۲- ۸۷۴ ق) مورخ مسلمان• جمال‌الدین کاپلان، از مبلغان و فعالان سیاسی ترکیه در قرن چهاردهم هجری/ بیستم میلادی• جمال‌الدین اخوی، از قضات دانشمند و بزرگ دادگستری در دوران پهلوی

عبد مناف بن عبدالمطلب بن هاشم معروف به ابوطالب، پدر امام اول شیعیان، علی بن ابی طالب(ع) و عموی پیامبر اسلام، محمد بن عبدالله(ص) و از بزرگان مکه و طایفه بنی هاشم. در دیوان منسوب به ابوطالب، ابیات بسیاری بیانگر مسلمانی و ایمان او به پیامبر اسلام است. برخی محققان، دلالت معنوی مجموع این اشعار بر ایمان ابوطالب را متواتر دانسته‌اند و معتقدند که همه آنها در تصدیق نبوت پیامبر اسلام(ص) مشترکند.[۱] ابوطالب منصب «سقایة الحاج» را بر عهده داشت. وی پس از وفات پدرش عبدالمطلب، سرپرستی برادرزاده‌اش محمد(ص) را بر عهده گرفت و در ماجرای رسالت پیامبر(ص) به شدت از ایشان حمایت کرد.

زید بن علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب، ملقب به زید شهید، از فرزندان امام زین العابدین(ع) و هم‌عصر با امام باقر(ع) و امام صادق(ع). فرقه زیدیه به او منسوب است. او در مدینه به دنیا آمد و در کوفه به شهادت رسید.

حال/ احوال، اصطلاحی پرکاربرد در تصوف و عرفان، به‌معنای حالتی که بی‌اختیار در ضمیر سالک پدیدار و در مدت کوتاهی ناپدید می‌شود اما اثری نافذ و ماندگار از خود برجای می‌گذارد.

فرزند به معنای بچه و آنکه از دیگری زاده شده است.

زیبایی به معنی هيئت نیکو می‌باشد و در باب صلات، نکاح از آن سخن گفته‌اند.

حضرت مسیح بن مریم (علیه‌السّلام)، چهارمین پیامبر اولوالعزم و دارای کتاب هستند. در زیر به پاره‌ای از اتفاقات مهم زندگی ایشان اشاره می‌شود.

حوزه علمیه، عنوانی متأخر برای سازمان‌ها، نهادها و مراکز آموزش نظام‌مند علوم دینی در میان شیعه امامیه می‌باشد.

دختر دو معنا دارد یکی به معنای فرزند مونث است که در مقابل پسر می باشد و دیگری به معنای دوشیزه و باکره است

قرآن، کتاب مقدس دین اسلام. به باور مسلمانان، قرآن کلام خداوند است که از طریق وحی بر پیامبر اسلام(ص) نازل شده است. آنها هم محتوای قرآن و هم الفاظ آن را نازل‌شده از سوی خداوند می‌دانند. قرآن به وسیله جبرئیل به پیامبر وحی می‌شده است. آیات قرآن در زمان پیامبر(ص) به صورت پراکنده بر روی پوست حیوانات، چوب درخت خرما، کاغذ و پارچه نوشته می‌‌شد. پس از پیامبر(ص) صحابه قرآن را به صورت یک‌جا جمع‌آوری کردند.

احمد از برجسته‌ترین نام‌های پیامبر اسلام(ص) است، که در قرآن کریم نیز آمده است. واژه «احمد» برای نامیدن پیامبر اسلام(ص) در یک جا از قرآن مجید[۱] به کار رفته است، آنجا که از زبان عیسی(ع) بشارتی درباره آمدن پیامبری در روزگاران بعد مطرح شده است.

شهادت به معنای کشته شدن در راه خدا، از آموزه‌های دین اسلام که با آموزه‌هایی دیگر همچون جهاد پیوند دارد. قرآن کریم بارها از این آموزه یاد کرده است. بنابر آیات قرآن، شهید همچون زندگان است و نباید او را مرده خواند. در روایات اسلامی، شهادت بالاترین خوبی‌ها معرفی شده است. واقعه کربلا و شهادت امام حسین (ع) بر جایگاه شهادت در نزد شیعیان افزوده است. بسیاری از شیعیان به شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) باور دارند و بنابر برخی روایات، همه امامان شیعه به شهادت رسیده‌اند.

یحیی، از انبیای بنی‌اسرائیل و معاصر حضرت عیسی(ع) بوده است. تولد او معجزه‌ای بود که با وجود پیری پدر و نازا بودن مادر اتفاق افتاد. نام یحیی از طرف خداوند بر او گذاشته شد. حضرت یحیی به زهد و گریه زیاد از خوف خداوند، معروف بود. در قرآن توصیفاتی درباره یحیی(ع) آمده است.

آبی صفت منسوب به شهر آبه (آوه) است و ممکن است به یکی از افراد زیر اشاره کند:

ابن (= پسر، فرزند)، واژه کهن‌ سامی‌ می‌باشد و از احکام فقهی آن به مناسبت در باب‌های صلاة، صوم، نکاح و ارث سخن رفته است.

صاحب

آل، خانواده، عائله، خاندان، تیره، اهل، عشیره، پیروان، وابستگان، همه به یک معنا هستند. مقصود از «‌آل محمد‌» اهل بیت معصوم آن حضرتند همانطور که مقصود از «‌آل ابراهیم‌» در آیه ۱۲۴ سوره بقره ذریۀ معصوم حضرت ابراهیم است.