حضرت ابوطالب
ابوطالب بن عبدالمطلب عمو و حامی پیامبر (صلیاللهعلیهوآله) و از شخصیت های بزرگ مکه است.
سالی که حضرت ابوطالب (علیه السلام) و حضرت خدیجه (علیها السلام) با فاصله سه روز از دنیا رفتند و عام الحزن (سال اندوه) نامیده شد، هنوز نماز میت تشریع نشده بود و این در سال هفتم یا دهم بعثت و قبل از هجرت بوده است.[1]
و پیامبر بعد از مرگ حضرت ابوطالب (علیه السلام) برای ایشان طلب مغفرت کرد.[2]
راجع به ایمان جناب ابوطالب به کتاب الغدیر علامه امینی ج 7 ص 402 تا 404 چاپ نجف اشرف مراجعه فرمائید.
پی نوشتها:
[1] مناقب ابن شهر آشوب، ج 1، ص 150
[2] شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج 14، ص 76