حسین علیه السلام
امام حسین (علیه‌السلام) سومین امام شیعیان می‌باشد.
چه قیام هایی بعد از نهضت عاشورا در حمایت از امام حسین (علیه السلام ) انجام گرفت ؟
علاوه بر قیام مختار یکی از قیام هایی که برای انتقام خون حسین بن علی و شهدای کربلا روی داد، قیام توابین است. اولین کسی که دست به این نهضت زد سلیمان بن صرد بود. سلیمان از اصحاب حضرت محمد (ص) و حضرت علی بشمار می رفت. مسیب بن نجبه، عبدالله بن سعد بن نفیل، رفاعه بن شداد، عبدالله بن وائل تیمی در خانه سلیمان بن صرد اجتماع کردند. عده ای از شیعیان علی (ع) هم آمدند. سلیمان در میان آنان سخنرانی کرد و گفت: ما در محضر خدا هیچ عذری نداریم، ما حسین بن علی را یاری نکردیم و چاره ای جز این نیست که قاتلان آن حضرت را بکشید. اگر چنین کردیم، شاید خداوند از ما بگذرد. رفاعه بن شداد به سلیمان بن صرد گفت: خداوند تو را به بهترین گفتار هدایت کرد و تو به بهترین امر دعوت کردی. ما حرف تو را می پذیریم. رفاعه به حاضران گفت: اگر صلاح می دانید رهبری این امر را به عهده سلیمان بن صرد بگذاریم. مسیب بن نجبه گفت: من نیز با شما هم عقیده ام، پس آماده جنگ باشید. در همین اجتماع نطفه ی قیام توابین منعقد شد. پس از آن سلیمان بن صرد به شیعیان مدائن نامه نوشت و آنان را دعوت به قیام کرد. شیعیان مدائن هم پذیرفتند. سلیمان نامه های دیگری هم نوشت و مردم را به خونخواهی حسین بن علی (ع) دعوت کرد. عده زیادی دعوت سلیمان بن صرد را پذیرفتند. در کوفه شعار) یالثارات الحسین (به آسمان بلند شد. نیروهای انقلابی به رهبری سلیمان بن صرد، حرکت کردند. سلیمان بن صرد از همان آغاز تصمیم داشت به شام حمله کند و با عبیدالله بن زیاد درگیر شود. عبدالله بن سعد بن نفیل به سلیمان گفت: قاتلان امام حسین همه در کوفه اند و فقط عبیدالله در شام است، بهتر است به حساب این قاتلان برسیم ولی سیلمان گفت: اول باید با شامیان بجنگیم. شب جمعه پنجم ربیع الاخر سال شصت و پنج هجری قمری راه افتادند، اول به کربلا رفتند و یک شبانه روز در آنجا ماند. پس از توبه و گریه و ناله قبر امام حسین را به سوی شام ترک کردند. شامیان فهمیدند که شیعیان حسین بن علی (ع) به خونخواهی قیام کرده و به سوی شام راه افتاده اند، خود را آماده جنگ کردند. نیروهای شامی حرکت کردند و آمدند. نیروهای انقلابی هم رفتند و به شامیان رسیدند. در) عین الورده (نیروهای طرفین با هم درگیر شدند. پیش از جنگ، سلیمان صرد گفت: اگر من کشته شدم، فرمانده شما مسیب بن نجبه است، اگر او کشته شد، فرمانده عبدالله بن سعد بن نفیل است، اگر او کشته شد، فرمانده خالد بن سعد بن نفیل است، اگر او کشته شد، فرمانده عبدالله بن وائل است و اگر او هم کشته شد فرمانده شما رفاعه بن شداد است. شامیان و شیعیان به جنگ پرداختند. سلیمان بن صرد فرمانده قلب لشکر شیعیان بود، عبدالله بن سعد فرمانده میسره و مسیب بن نجبه فرمانده میمنه. جنگ سختی درگرفت و در پایان با شکست نظامی نیروهای سلیمان بن صرد پایان یافت. برای آگاهی کامل از قیام توابین به((1) )مراجعه شود. و می توانید به کتاب) قصه کربلا (نوشته آقای نظری منفرد مراجعه کنید. پی نوشت ها: (1) بحارالانوار، ج 45، ص 358، چاپ ایران‌
علاوه بر قیام مختار یکی از قیام هایی که برای انتقام خون حسین بن علی و شهدای کربلا روی داد، قیام توابین است. اولین کسی که دست به این نهضت زد سلیمان بن صرد بود. سلیمان از اصحاب حضرت محمد (ص) و حضرت علی بشمار می رفت. مسیب بن نجبه، عبدالله بن سعد بن نفیل، رفاعه بن شداد، عبدالله بن وائل تیمی در خانه سلیمان بن صرد اجتماع کردند. عده ای از شیعیان علی (ع) هم آمدند. سلیمان در میان آنان سخنرانی کرد و گفت: ما در محضر خدا هیچ عذری نداریم، ما حسین بن علی را یاری نکردیم و چاره ای جز این نیست که قاتلان آن حضرت را بکشید. اگر چنین کردیم، شاید خداوند از ما بگذرد. رفاعه بن شداد به سلیمان بن صرد گفت: خداوند تو را به بهترین گفتار هدایت کرد و تو به بهترین امر دعوت کردی. ما حرف تو را می پذیریم. رفاعه به حاضران گفت: اگر صلاح می دانید رهبری این امر را به عهده سلیمان بن صرد بگذاریم. مسیب بن نجبه گفت: من نیز با شما هم عقیده ام، پس آماده جنگ باشید. در همین اجتماع نطفه ی قیام توابین منعقد شد. پس از آن سلیمان بن صرد به شیعیان مدائن نامه نوشت و آنان را دعوت به قیام کرد. شیعیان مدائن هم پذیرفتند. سلیمان نامه های دیگری هم نوشت و مردم را به خونخواهی حسین بن علی (ع) دعوت کرد. عده زیادی دعوت سلیمان بن صرد را پذیرفتند. در کوفه شعار) یالثارات الحسین (به آسمان بلند شد. نیروهای انقلابی به رهبری سلیمان بن صرد، حرکت کردند. سلیمان بن صرد از همان آغاز تصمیم داشت به شام حمله کند و با عبیدالله بن زیاد درگیر شود. عبدالله بن سعد بن نفیل به سلیمان گفت: قاتلان امام حسین همه در کوفه اند و فقط عبیدالله در شام است، بهتر است به حساب این قاتلان برسیم ولی سیلمان گفت: اول باید با شامیان بجنگیم. شب جمعه پنجم ربیع الاخر سال شصت و پنج هجری قمری راه افتادند، اول به کربلا رفتند و یک شبانه روز در آنجا ماند. پس از توبه و گریه و ناله قبر امام حسین را به سوی شام ترک کردند. شامیان فهمیدند که شیعیان حسین بن علی (ع) به خونخواهی قیام کرده و به سوی شام راه افتاده اند، خود را آماده جنگ کردند. نیروهای شامی حرکت کردند و آمدند. نیروهای انقلابی هم رفتند و به شامیان رسیدند. در) عین الورده (نیروهای طرفین با هم درگیر شدند. پیش از جنگ، سلیمان صرد گفت: اگر من کشته شدم، فرمانده شما مسیب بن نجبه است، اگر او کشته شد، فرمانده عبدالله بن سعد بن نفیل است، اگر او کشته شد، فرمانده خالد بن سعد بن نفیل است، اگر او کشته شد، فرمانده عبدالله بن وائل است و اگر او هم کشته شد فرمانده شما رفاعه بن شداد است. شامیان و شیعیان به جنگ پرداختند. سلیمان بن صرد فرمانده قلب لشکر شیعیان بود، عبدالله بن سعد فرمانده میسره و مسیب بن نجبه فرمانده میمنه. جنگ سختی درگرفت و در پایان با شکست نظامی نیروهای سلیمان بن صرد پایان یافت. برای آگاهی کامل از قیام توابین به((1) )مراجعه شود. و می توانید به کتاب) قصه کربلا (نوشته آقای نظری منفرد مراجعه کنید. پی نوشت ها: (1) بحارالانوار، ج 45، ص 358، چاپ ایران‌
پاسخ:
علاوه بر قیام مختار یکی از قیام هایی که برای انتقام خون حسین بن علی و شهدای کربلا روی داد، قیام توابین است. اولین کسی که دست به این نهضت زد سلیمان بن صرد بود. سلیمان از اصحاب حضرت محمد (ص) و حضرت علی بشمار می رفت. مسیب بن نجبه، عبدالله بن سعد بن نفیل، رفاعه بن شداد، عبدالله بن وائل تیمی در خانه سلیمان بن صرد اجتماع کردند. عده ای از شیعیان علی (ع) هم آمدند. سلیمان در میان آنان سخنرانی کرد و گفت: ما در محضر خدا هیچ عذری نداریم، ما حسین بن علی را یاری نکردیم و چاره ای جز این نیست که قاتلان آن حضرت را بکشید. اگر چنین کردیم، شاید خداوند از ما بگذرد. رفاعه بن شداد به سلیمان بن صرد گفت: خداوند تو را به بهترین گفتار هدایت کرد و تو به بهترین امر دعوت کردی. ما حرف تو را می پذیریم. رفاعه به حاضران گفت: اگر صلاح می دانید رهبری این امر را به عهده سلیمان بن صرد بگذاریم. مسیب بن نجبه گفت: من نیز با شما هم عقیده ام، پس آماده جنگ باشید. در همین اجتماع نطفه ی قیام توابین منعقد شد. پس از آن سلیمان بن صرد به شیعیان مدائن نامه نوشت و آنان را دعوت به قیام کرد. شیعیان مدائن هم پذیرفتند. سلیمان نامه های دیگری هم نوشت و مردم را به خونخواهی حسین بن علی (ع) دعوت کرد. عده زیادی دعوت سلیمان بن صرد را پذیرفتند. در کوفه شعار) یالثارات الحسین (به آسمان بلند شد. نیروهای انقلابی به رهبری سلیمان بن صرد، حرکت کردند. سلیمان بن صرد از همان آغاز تصمیم داشت به شام حمله کند و با عبیدالله بن زیاد درگیر شود. عبدالله بن سعد بن نفیل به سلیمان گفت: قاتلان امام حسین همه در کوفه اند و فقط عبیدالله در شام است، بهتر است به حساب این قاتلان برسیم ولی سیلمان گفت: اول باید با شامیان بجنگیم. شب جمعه پنجم ربیع الاخر سال شصت و پنج هجری قمری راه افتادند، اول به کربلا رفتند و یک شبانه روز در آنجا ماند. پس از توبه و گریه و ناله قبر امام حسین را به سوی شام ترک کردند. شامیان فهمیدند که شیعیان حسین بن علی (ع) به خونخواهی قیام کرده و به سوی شام راه افتاده اند، خود را آماده جنگ کردند. نیروهای شامی حرکت کردند و آمدند. نیروهای انقلابی هم رفتند و به شامیان رسیدند. در) عین الورده (نیروهای طرفین با هم درگیر شدند. پیش از جنگ، سلیمان صرد گفت: اگر من کشته شدم، فرمانده شما مسیب بن نجبه است، اگر او کشته شد، فرمانده عبدالله بن سعد بن نفیل است، اگر او کشته شد، فرمانده خالد بن سعد بن نفیل است، اگر او کشته شد، فرمانده عبدالله بن وائل است و اگر او هم کشته شد فرمانده شما رفاعه بن شداد است. شامیان و شیعیان به جنگ پرداختند. سلیمان بن صرد فرمانده قلب لشکر شیعیان بود، عبدالله بن سعد فرمانده میسره و مسیب بن نجبه فرمانده میمنه. جنگ سختی درگرفت و در پایان با شکست نظامی نیروهای سلیمان بن صرد پایان یافت. برای آگاهی کامل از قیام توابین به((1) )مراجعه شود. و می توانید به کتاب) قصه کربلا (نوشته آقای نظری منفرد مراجعه کنید.
پی نوشت ها:
(1) بحارالانوار، ج 45، ص 358، چاپ ایران
- [سایر] فلسفه قیام امام حسین(علیه السلام) چه بود؟
- [سایر] نقش بصیرت در جاودانگی قیام امام حسین(علیه السلام) چیست؟
- [سایر] آیا هدف قیام امام حسین _ علیه السلام _ حکومت بود؟
- [سایر] چه کسی قیام امام حسین(علیه السلام) را کامل کرد؟
- [سایر] چه کسی قیام امام حسین(علیه السلام) را کامل کرد؟
- [سایر] نقش حضرت زینب(علیها السلام) در قیام امام حسین(علیه السلام) چه بود؟
- [سایر] قیام امام حسین(علیه السلام) چه آثاری در جامعه اسلامی بر جای گذاشت؟
- [سایر] درس های سیاسی و اجتماعی که از قیام امام حسین علیه السلام گرفته می شود چیست؟
- [سایر] پیامدهای نهضت عاشورا را تحلیل کنید.
- [سایر] قیام عاشورا را می توان جهاد نامید؟
- [آیت الله خوئی] اگر نذر کند که به زیارت یکی از امامان مثلًا به زیارت حضرت اباعبدالله (علیه‌السلام) مشرف شود چنانچه به زیارت امام دیگر برود کافی نیست، و اگر بواسطة عذری نتواند آن امام را زیارت کند چیزی بر او واجب نیست.
- [آیت الله فاضل لنکرانی] اگر نذر کند که به زیارت یکی از امامان مثلا به زیارت حضرت اباعبدالله(علیه السلام) مشرف شود، چنانچه به زیارت امام دیگر برود کافی نیست و اگر بواسطه عذری نتواند آن امام را زیارت کند چیزی بر او واجب نیست.
- [آیت الله سبحانی] خوردن خاک و گِل حرام است، ولی خوردن کمی از تربت پاک حضرت سیّدالشهداء امام حسین(علیه السلام) که از قبر شریف اخذ شود (کمتر از یک نخود) به قصد شفاء اشکال ندارد و همچنین گل داغستان و گل ارمنی که برای معالجه می خورند در صورتی که علاج منحصر به آن باشد جایز است.
- [آیت الله سبحانی] اگر نذر کند که به زیارت یکی از امامان مثلاً به زیارت حضرت اباعبدالله(علیه السلام)مشرف شود، چنانچه به زیارت امام دیگر برود کافی نیست و اگر به واسطه عذری نتواند آن امام را زیارت کند چیزی بر او واجب نیست.
- [آیت الله بروجردی] اگر نذر کند که به زیارت یکی از امامان مثلاً به زیارت حضرت اباعبدالله عَلَیْهِ السَّلَام مشّرف شود، چنانچه به زیارت امام دیگر برود کافی نیست و اگر به واسطهی عذری نتواند آن امام را زیارت کند، چیزی بر او واجب نیست.
- [آیت الله مکارم شیرازی] خوردن خاک و گل حرام است، ولی خوردن کمی از تربت پاک حضرت سیدالشهداء امام حسین(علیه السلام) (کمتر از یک نخود) به قصد شفاء اشکال ندارد و همچنین گل داغستان و گل ارمنی که برای معالجه می خورند در صورتی که علاج منحصر به آن باشد جایز است.
- [آیت الله مکارم شیرازی] هرگاه نذر کند به زیارت یکی از امامان مثلاً به زیارت حضرت امام حسین(علیه السلام) مشرف شود، اگر به زیارت امام دیگری برود کافی نیست و هرگاه به واسطه عذری نتواند آن امام را زیارت کند چیزی بر او نیست.
- [آیت الله وحید خراسانی] قیام در موقع گفتن تکبیره الاحرام و قیام پیش از رکوع که ان را قیام متصل به رکوع می گویند رکن است ولی قیام در غیر این دو مانند قیام موقع خواندن حمد و سوره و قیام بعد از رکوع رکن نیست و اگر کسی ان را از روی فراموشی ترک کند نمازش صحیح است
- [آیت الله جوادی آملی] .حرکت، خمیدگی، تکیه دادن در حال قیام غیررکنی, اگر سهوی باشد, اشکال ندارد و درحال قیام رکنی مانند قیام در زمان تکبیرة الاحرام و قیامِ متصل به رکوع چیزی که با قیام منافات دارد مانند خمیدگی وجود سهوی آن, موجب بطلان است و چیزی که با عنوان قیام منافات ندارد مانند حرکت و تکیه دادن وجود سهوی آن, موجب بطلان نمیشود.
- [آیت الله بروجردی] قیام در موقع گفتن تکبیرة الاحرام و قیام پیش از رکوع که آن را قیام متصل به رکوع می‌گویند رکن است، ولی قیام در موقع خواندن حمد و سوره و قیام بعد از رکوع رکن نیست و اگر کسی آن را از روی فراموشی ترک کند، نمازش صحیح است.