روایات در این زمینه بسیار است که ما به جهت نمونه به روایتی از کتاب نفس المهموم، شیخ عباس قمی[1] بسنده می‌کنیم:
شیخ صدوق به اسنادش از ابن عباس آورده که علی(ع) با رسول خدا (ص) گفت: یا رسول اللّه آیا عقیل را دوست داری؟ فرمود: آری، سوگند به خدا او را به دو جهت دوست دارم ، یکی اینکه خود دوستش دارم و دیگر برای آنکه ابوطالب او را دوست داشت و فرزند او در راه دوستی فرزند تو کشته می شود پس دیده مؤمنین بر وی اشک ریزند و فرشتگان مقرب الهی بر وی درود فرستند .
آنگاه رسول خدا بگریست؛ چنانکه اشکهای او بر سینه‌اش روان گشت و فرمود: شکایت به خدا می‌کنم از آنچه خاندان من پس از من ملاقات می‌کنند.
پی نوشت:
[1]فصل دوم، حدیث سوم، ص 16
منبع: پایگاه حوزه
