در کتاب امالی از حضرت رضا علیه السّلام روایت میکند که فرمود: کسی که یاد آور مصیبت ما شود و برای آن ستم‌هائی که در حق ما شده گریه کند درجه وی فردای قیامت نظیر درجه ما خواهد بود. کسی که متذکر مصیبت ما گردد و گریان شود و دیگران را هم گریان کند چشم وی در آن روزی که همه چشم‌ها گریانند گریان نخواهد بود. اگر کسی در مجلسی بنشیند که امر دین ما خاندان در آن زنده و تقویت شود قلب او در آن روزی که عموم قلب‌ها می‌میرند نخواهد مرد.
در تفسیر علی بن ابراهیم از حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام روایت میکند که فرمود: کسی که نام ما را ببرد یا نام ما نزد او برده شود و بقدر بال مگس اشک از چشمش خارج شود خدا گناهان او را می‌آمرزد و لو اینکه مثل کف دریا باشد.
در کتاب مجالس مفید و امالی شیخ طوسی از امام جعفر صادق علیه السّلام روایت میکند که فرمود: نفس کشیدن با غم و اندوه برای مظلومیت ما خاندان، تسبیح گفتن برای خدا و مغموم بودن از برای ما، عبادت و پوشیده داشتن اسرار ما جهاد فی سبیل اللَّه خواهد بود، سپس فرمود: واجب است که این حدیث رابا طلا بنویسند.
در کتاب کامل الزیارات از ابن خارجه نقل میکند که گفت: ما نزد امام جعفر صادق علیه السّلام بودیم و نامی از امام حسین علیه السّلام برده شد، امام صادق گریان شد و ما هم گریستیم. سپس آن بزرگوار فرمود: امام حسین فرموده: من کشته اشک میباشم، هیچ مؤمنی یاد آور من نمی‌شود مگر اینکه گریان خواهد شد.
کتاب کامل الزیارات از امام حسین علیه السّلام روایت میکند که فرمود: من کشته اشک هستم. (من منسوب به اشک و گریه و سبب آنها میباشم) کسی با غم و اندوهناکی بزیارت من نمی‌آید مگر اینکه خدا او را با خوشحالی نزد اهل و عیالش باز می‌گرداند.
در کتاب امالی شیخ از محمّد بن ابی عماره کوفی نقل میکند که گفت: از امام جعفر صادق علیه السّلام شنیدم میفرمود: کسی که برای خونی که از ما ریخته شده، یا حقی که از ما پامال شده، یا عرض و آبروئی که از ما از بین رفته، یا برای یکی از شیعیان ما چشمش یک قطره اشک بریزد خدای رؤف او را سال‌های متمادی در بهشت جای خواهد داد.
در کتاب امالی شیخ از امام جعفر صادق علیه السّلام روایت میکند که فرمود: هر جزع و فزع و گریه‌ای مکروه است غیر از جزع و گریه برای امام حسین علیه السّلام.
در کتاب امالی ابن الشیخ از حضرت صادق علیه السّلام روایت میکند که فرمود: امام حسین که نزد پروردگار میباشد به لشکرگاه و محل قبر خود و شهیدانی که نزدیک آن حضرت مدفونند و زوار خویشتن نظر مرحمت میکند. امام حسین علیه السّلام نام زوار و نام پدران آنان و مقام و منزلتی که نزد خدا دارند از شما که نام فرزند خود را میدانید بهتر میشناسد و بهتر میداند. آن بزرگوار هر کسی را که برایش گریه میکند می‌بیند و برایش طلب مغفرت مینماید، ازپدران خود تقاضا میکند که برای زوارش طلب آمرزش نمایند.
امام حسین میفرماید: اگر زائر من بداند که خدا چه ثوابهائی برایش مهیا نموده است خوشحالی وی از گریه و زاری او بیشتر خواهد شد، هنگامی که زائر آن حضرت از زیارت برمیگردد هیچ گناهی نخواهد داشت.
در تفسیر علی بن ابراهیم از حضرت علی بن الحسین علیه السّلام روایت میکند که فرمود: هر گاه چشم شخص مؤمنی برای شهادت امام حسین بقدری پر از اشک شود که به گونه‌های صورتش بچکد خدا او را دائما در غرفه‌های بهشتی جای خواهد داد. (و ... ) خدا اذیت و آزارها را از او دور میکند و روز قیامت وی را از غضب خود و آتش جهنم در امان خواهد داشت.
در امالی صدوق از حضرت رضا علیه السّلام روایت میکند که فرمود: کسی که روز عاشورا بدنبال کاری نرود خدا حاجت‌های دنیا و آخرت او را روا خواهد کرد. کسی که روز عاشورا روز مصیبت و حزن و گریه او باشد خدا روز قیامت را روز فرح و خوشحالی وی قرار خواهد داد و چشم او در بهشت بما روشن خواهد شد.[1]
[1]. تمام روایات این مطلب از " بحار الأنوار ج44، ص 278 باب 34 ثواب البکاء علی مصیبته و مصائب سائر الأئمة ع" می باشد.
