کمال مطلق و نهایی فقط برای خداوند عالم است و هرکس در هر حدی که باشد، نسبت به خدا ناقص است و جای ترقی و کمال به درجه بالاتر را دارد. بنابراین گرچه وجود مبارک پیامبراکرم(ص) اشرف موجودات است و هیچ کس از افراد بشر -چه در گذشته و چه در حال و آینده- درجه و مقام او را نداشته و ندارد؛ اما در مقایسه با خدای عالم بازهم جای کمال دارد. باتوجه به این نکته دعا و طلب ترفیع درجه برای آن بزرگوار اشکال ندارد؛ علاوه بر این که دعای ما برای پیامبر(ص) و معصومین(ع) نفع آن به خودمان برمی‌گردد.
علامه طباطبایی در این زمینه فرموده‌اند: مَثَل دعاهایی که ما نسبت به پیامبر(ص) و معصومین(ع) می‌کنیم مثل باغبانی است که باغی را حفاظت می‌کند ولی خودش مالک آن باغ نیست. حال اگر در روز عیدی صاحب باغ به آن جا آمد و باغبان یک دسته از گل‌های آن باغ را به صاحب باغ هدیه کرد، او چیزی از خودش به صاحب باغ نداده است و منتی بر وی ندارد؛ چون گل‌های باغ او را به خودش داده ولی با این کار موجبات تقرب و محبت بیشتر ارباب و صاحب باغ را فراهم کرده است ما نیز هر چه داریم از پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) داریم و به برکت آنان هدایت شده‌ایم و راه دعا و نیایش را آموخته‌ایم ازاین‌رو اگر از آنچه به ما داده‌اند چیزی به آنها هدیه کردیم و برای آنان از خدا طلب ترفیع درجه نمودیم، در واقع نفعش به خودمان می‌رسد؛ چون باعث تقرب به آنها و جلب محبت بیشتر به آنان می‌شود. از طرفی خداوند در سوره (والضحی) وعده کرده که او را راضی کند و این به شفاعت تفسیر شده است؛ اما نسبت به ما چنین قولی نداده که حتماً مشمول شفاعت شویم بلکه باید به وسیله اعمال صالح و دعا و نیایش، از خداوند بخواهیم که شفاعتش را نصیب ما بفرماید.
www.payambarazam.ir
