آیه اول سوره تحریم هیچ گناهی را به پیامبر اکرم(ص) نسبت نمی‌دهد. برای این که کلمه (تحریم) مشترک لفظی بین چند معناست و همین مساءله موجب سوء برداشتهایی از آیه شریفه شده است؛ از جمله:
1. یکی از معانی رایج آن(تحریم تشریعی) است؛ یعنی چیزی را از نظر قانون حرام و ممنوع شمردن.
2. معنای دیگر آن (کف نفس)؛ یعنی خودداری از استفاده کردن از چیزی است اعم از آن که از نظر شرع و قانون آن چیز حلال باشد یا حرام. آنچه در این آیه منظوراست همین معنای دوم می‌باشد؛ یعنی پیامبر(ص) تصمیم گرفتند از آن امر مباح پرهیز کنند و این چیز مذموم و ناپسندی نیست؛ زیرا در آن نافرمانی خدا صورت نگرفته است و اگر خداوند به پیامبر(ص) فرمود: (چرا چنین کردی) توبیخ آن‌حضرت نیست بل اشعار بر این دارد که لازم نیست برای توقع نابجای همسرت خودرا از نعمت دیگری محروم‌سازی.
در ضمن این نکته را متذکر باشید که در خطابات قرآنی آیاتی هست که ظاهر اولیه آن عتاب و سرزنش پیامبر(ص) است ولی لب آن تمجید و ستایش ایشان است؛ مانند آیه(لعلک باخع نفسک). آیه مورد بحث نیز چنین است و نشان می‌دهدپیامبر اکرم(ص) تا چه اندازه - بیش از حد وظیفه - نسبت به رعایت حال همسرانش اهتمام می‌ورزیده است. پس عتاب و سرزنش در حقیقت متوجه همسران پیامبر است که زمینه چنین موضوع را فراهم نمودند و کلمه غفور و رحیم نیز نسبت به همسرانی است که این حادثه را فراهم کردند که پیامبر از چیز حلالی اجتناب کند.
برای آگاهی بیشتر ر.ک:
1.المیزان، ج 19، ص 382 و 383
2.تفسیر نمونه، ج 24، ص 273
www.payambarazam.ir
