یکم: خداوند در دعوت به ایمان چنین فرمود: (امِنوا بالله و رسوله) نساء/136 .
دوم: اطاعت: (مَن یُطع الله و الرَسول) نساء/69 ، (أَطیعوا الله و أَطیعوا الرسول) نساء/59 .
سوم: استجابت: (یا أیها الذین امنوا استجَیبوا ِلله و لِلرسول اذِا دَعاکم لِما یُحییکم) انفال/24 .
چهارم: نصرت: (و ینصرون الله و رسوله) حشر/8 .
پنجم: تولّی: (من یتَول الله و رسوله) مائده/56 .
ششم: نصیحت (اطاعت مخلصانه از خدا و رسول): (إذا نصَحوا لله و رسوله) توبه/91 .
هفتم: عزت: (وللهِ العِزة و لِرسوله) منافقون/8 .
هشتم: خداوند سبحان درباره قضا و داوری می‌فرماید: (و ما کان لِمؤمن ولا مؤُمنه إذا قضَی الله و رسوله أَمراً أن یکون لهم الخِیرة) احزاب/36 ؛ وقتی خدا و پیامبر حکمی کردند کسی حق نظر و انتخاب خلاف آن را ندارد. انسان در مسائل عادی زندگی روزانه‌اش صاحب نظر است و می‌تواند با مشورت، از آراء دیگران مدد بگیرد، اما درباره امر و حکم خدا جا برای اعمال نظر و مشورت نیست. مشورتی را هم که قرآن کریم تکریم کرده، در کارهایی است که مربوط به امر مردم است نه امر خدا، چنانکه می‌فرماید: (وأَمرهم شُوری بَینهم) شوری/38 ، نه این که (امر الله شوری بیهنم).
همان‌گونه که در کمالات ثبوتی نام خدا و رسولش با هم آمده، در اوصاف سلبی نیز که به تبری بر می‌گردد چنین است، مانند:
یکم: در برائت از شرک و مشرکان می‌فرماید: (بَراءة منِ الله و رسوله إلی الذین عاهدتم من المشُرکین) توبه/1 .
دوم: به رباخواران درباره جنگ با خدا و رسول چنین هشدار می‌دهد: (فَأذنوا بِحرب مِن الله و رسوله) بقره/279 .
سوم: نافرمانی رسول خدا را در کنار نافرمانی خود ذکر می‌کند: (و مَن یَعصی الله و رسوله) نساء/14 .
چهارم: اذیت: (إِن الذین یُؤذن الله و رَسوله) احزاب/57 .
در مسائل مالی نیز نام مبارک رسول خدا در کنار نام خدا ذکر شده است، مانند: (واعلَموا أَنما غَنمتم مِن شیء فإن الله خُمُسَه و للرسول ولِذی القُربی) انفال/41 .
البته باید توجه داشت که اوصاف ثبوتی و سلبی ذاتاً به خداوند متعلق است و در پرتو عنایت الهی به رسول گرامی(ص) اسناد داده می‌شود.
آیت الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن کریم ج 9 (سیرة رسول اکرم در قرآن)
www.payambarazam.ir
