شیوه ی برخورد یهود با دیگران چگونه بوده است؟
بنی اسراییل خود را نژادی برتر می دانند! (آیین تحریف شده ی یهود، می گوید ملّت اسراییل، ملّت برگزیده ی خدا و نژاد آنها بالاترین نژاد است، خداوند تمام اقوام و ملل را برای بردگی و فرمانبرداری آنان آفریده و آنها مالک بر مال و جان و مقرّرات اقوام دیگر هستند! در تلمود (شرح تورات و عهد قدیم) مهم ترین کتاب آداب و تعالیم یهود، آمده است: 1. امتیاز ارواح یهود به غیر یهود به این است که ارواح یهود جزئی از خداست، هم چنان که پسر جزئی از پدر است. ارواح یهود در نزد خدا نسبت به ارواح دیگران عزیز است؛ زیرا ارواح غیریهود، ارواح شیطانی و شبیه به ارواح حیوانات است؛ نطفه ی غیریهود مانند نطفه ی دیگر حیوانات است. 2. بر هر فرد یهودی لازم است که تمام کوشش خود را برای جلوگیری از حیات و پیشرفت دیگر ملّت ها صرف نماید، تا قدرت مطلقه تنها برای آنها باشد. پیش از پیروزی یهود بر همه ی ملّت ها، لازم است که جنگ به حالت خود باقی باشد! 3. در نزد خداوند، یهود از ملائکه بالاتر است. هرگاه فرد غیریهودی، یک نفر یهودی را بزند، مثل این است که عزت الهی را زده است! و مستحق مرگ خواهد بود! اگر یهودی آفریده نشده بود، برکت از زمین می رفت و باران نمی بارید و خورشید آفریده نمی شد! فرق میان انسان و حیوان، فرق میان یهودی و دیگر ملّت هاست؛ نطفه ی دیگر ملّت ها، نطفه ی چهارپاست و ملّت های دیگر، مانند سگ ها هستند. اعیاد مقدّسه برای آنها و برای سگ ها آفریده نشده است. سگ از غیریهودی بالاتر است؛ زیرا در اعیاد غذا دادن به سگ ها جایز است، اما به غیر یهودی نه. غیر یهود هیچ خویشاوندی ای با یهود ندارد؛ زیرا آنها به خرها شبیه ترند تا به انسان ها. در نزد یهودیان خانه های غیریهود، به منزله ی طویله ی حیوانات است و غیریهودیان، خوک های نجسی هستند که برای خدمت یهودیان آفریده شده اند! 4. افراد صالح غیریهودی را بکش، و بر یهودی حرام است که غیریهودی را از مرگ و یا از چاهی که افتاده نجات بدهد، بلکه سزاوار است که با سنگ جلو آن را بگیرد! 5. بر اسراییلی ها کشتن و غصب کردن و دزدی نمودن مال غیراسراییلی جایز، بلکه واجب است! 6. املاک غیریهود، مانند مال متروک است که یهودی حق دارد آن را تملّک نماید! 7. خداوند به یهودیان اجازه داده است که فرآورده های غیریهودی را مالک شوند! 8. کشتن افراد مسیحی از اموری است که لازم است از ناحیه ی یهودیان عملی گردد! 9. تنها ما ملّت برگزیده ی خدا در زمین هستیم... خداوند به خاطر لطفی که به ما داشته است، حیوان هایی از جنس انسان که عبارت از سایر ملل باشند برای ما آفریده و آنها را مسخّر ما ساخته است؛ زیرا خداوند به خوبی می دانسته است که ما نیازمند به دو نوع حیوان هستیم: یک نوع حیوان لال، مانند چهارپایان و پرندگان؛ و یک نوع ناطق، مانند مسیحی ها، مسلمان ها، بودایی ها و سایر ملل از شرق و غرب که آنها را به خاطر خدمت گزاری ما آفریده و ما را در زمین، متفرّق ساخته است تا پشت های آنان را لگدکوب کرده، زمام اختیار آنان را در دست داشته، از فنون آنان برای منافع خود بهره برداری نماییم. به همین جهت است که بر ما واجب است دختران زیبای خود را به ازدواج پادشاهان و وزرا و بزرگان درآوریم و فرزندان خود را در میان پیروان مذاهب دیگر داخل کرده تا در صورت مقتضی آنها را وادار به جنگ نموده، قدرت نهایی را در دست داشته و بهره برداری کامل از آنها کرده باشیم).[1] هم چنین در تلمود تصریح شده است: 1. برای آن که سلطنت و آقایی تنها برای یهودیان باقی بماند، لازم است هر فرد یهودی تمام نیرو و امکاناتش را صرف به دست آوردن مال و ثروت و منع دیگر ملّت ها از اندوختن زر و سیم و سیادت و آقایی نماید! 2. از آن جا که افراد یهودی، در عزّت الهی با هم شریک و مساوی اند، پس دنیا و مظاهر آن، و حق بهره برداری از آنها برای آنهاست و دزدیدن مال یهودی برای هم کیشان او جایز نیست، ولی دزدیدن مال غیریهودی مانعی ندارد، بلکه اصلاً دزدی نیست، بلکه استرداد مالی است که در دست دیگران است و دین، آن را برای یهودی مباح ساخته است. اموال غیریهودی، مانند اموال بی صاحب، یا ریگ های کنار دریاست که هر کس زودتر دست روی آنها بگذارد، مالک آنها خواهد شد. 3. برای یهود سوگند خوردن، مخصوصاً هنگام معامله با دیگر ملّت ها، جایز است؛ زیرا اصل سوگند، برای از بین بردن نزاع قرار داده شده، ولی درباره ی غیریهودی از حیوانات، این سوگند اعتبار ندارد! روح دنیاطلبی و زیاده خواهی افراطی،[2] همواره ملّت یهود را وامی داشت تا برای گردآوردن ثروت از هیچ کوششی دریغ نکنند و به مرور اقتصاد جهان را در قبضه ی خود درآورد. ملّت یهود توانسته است از راه تأسیس مؤسسات اقتصادی، بانک ها و مراکز مالی، بر اساس ربا، خون ملّت ها را مانند زالو بمکد و سیاست خود را نسبت به آنها تحمیل نماید. هم اکنون اقتصاد جهان، شرکت ها و مؤسسات عظیم و احزاب بزرگ با پول سرمایه داران یهودی در جریان است! سرمایه داران یهود با وام های کمرشکن، روح اقتصادی ملّت ها را در دست دارند و با گرفتن سودهای فراوان، ملّت ها را همیشه در استعمار خود دارند).[3] پی نوشتها: [1]. محمّد عبداللّه الشرقاوی، الکنز المرصود فی فضائح التلمود، ص 190به بعد (با اندکی تغییر). [2]. قرآن درباره ی آنان می فرماید: (وَ أَخْذِهِمُ الرِّبَوا وَ قَدْ نُهُوا عَنْهُ وَ أَکْلِهِمْ أَمْوالَ النّاسِ بِالْباطِلِ) (سوره ی نساء، آیه ی 161). [3]. زین العابدین قربانی، اسلام و حقوق بشر، ص 326 (با اندکی تغییر). برای آگاهی بیش تر ر.ک: محمد عبدالله الشرقاوی، الکنز المرصود فی فضائح التَلمود، ص 190 به بعد. منبع: اسلام و اقلیّت های مذهبی، محمد باقر طاهری، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1384).
عنوان سوال:

شیوه ی برخورد یهود با دیگران چگونه بوده است؟


پاسخ:

بنی اسراییل خود را نژادی برتر می دانند!
(آیین تحریف شده ی یهود، می گوید ملّت اسراییل، ملّت برگزیده ی خدا و نژاد آنها بالاترین نژاد است، خداوند تمام اقوام و ملل را برای بردگی و فرمانبرداری آنان آفریده و آنها مالک بر مال و جان و مقرّرات اقوام دیگر هستند!
در تلمود (شرح تورات و عهد قدیم) مهم ترین کتاب آداب و تعالیم یهود، آمده است:
1. امتیاز ارواح یهود به غیر یهود به این است که ارواح یهود جزئی از خداست، هم چنان که پسر جزئی از پدر است. ارواح یهود در نزد خدا نسبت به ارواح دیگران عزیز است؛ زیرا ارواح غیریهود، ارواح شیطانی و شبیه به ارواح حیوانات است؛ نطفه ی غیریهود مانند نطفه ی دیگر حیوانات است.
2. بر هر فرد یهودی لازم است که تمام کوشش خود را برای جلوگیری از حیات و پیشرفت دیگر ملّت ها صرف نماید، تا قدرت مطلقه تنها برای آنها باشد. پیش از پیروزی یهود بر همه ی ملّت ها، لازم است که جنگ به حالت خود باقی باشد!
3. در نزد خداوند، یهود از ملائکه بالاتر است. هرگاه فرد غیریهودی، یک نفر یهودی را بزند، مثل این است که عزت الهی را زده است! و مستحق مرگ خواهد بود!
اگر یهودی آفریده نشده بود، برکت از زمین می رفت و باران نمی بارید و خورشید آفریده نمی شد!
فرق میان انسان و حیوان، فرق میان یهودی و دیگر ملّت هاست؛ نطفه ی دیگر ملّت ها، نطفه ی چهارپاست و ملّت های دیگر، مانند سگ ها هستند. اعیاد مقدّسه برای آنها و برای سگ ها آفریده نشده است. سگ از غیریهودی بالاتر است؛ زیرا در اعیاد غذا دادن به سگ ها جایز است، اما به غیر یهودی نه.
غیر یهود هیچ خویشاوندی ای با یهود ندارد؛ زیرا آنها به خرها شبیه ترند تا به انسان ها. در نزد یهودیان خانه های غیریهود، به منزله ی طویله ی حیوانات است و غیریهودیان، خوک های نجسی هستند که برای خدمت یهودیان آفریده شده اند!
4. افراد صالح غیریهودی را بکش، و بر یهودی حرام است که غیریهودی را از مرگ و یا از چاهی که افتاده نجات بدهد، بلکه سزاوار است که با سنگ جلو آن را بگیرد!
5. بر اسراییلی ها کشتن و غصب کردن و دزدی نمودن مال غیراسراییلی جایز، بلکه واجب است!
6. املاک غیریهود، مانند مال متروک است که یهودی حق دارد آن را تملّک نماید!
7. خداوند به یهودیان اجازه داده است که فرآورده های غیریهودی را مالک شوند!
8. کشتن افراد مسیحی از اموری است که لازم است از ناحیه ی یهودیان عملی گردد!
9. تنها ما ملّت برگزیده ی خدا در زمین هستیم... خداوند به خاطر لطفی که به ما داشته است، حیوان هایی از جنس انسان که عبارت از سایر ملل باشند برای ما آفریده و آنها را مسخّر ما ساخته است؛ زیرا خداوند به خوبی می دانسته است که ما نیازمند به دو نوع حیوان هستیم: یک نوع حیوان لال، مانند چهارپایان و پرندگان؛ و یک نوع ناطق، مانند مسیحی ها، مسلمان ها، بودایی ها و سایر ملل از شرق و غرب که آنها را به خاطر خدمت گزاری ما آفریده و ما را در زمین، متفرّق ساخته است تا پشت های آنان را لگدکوب کرده، زمام اختیار آنان را در دست داشته، از فنون آنان برای منافع خود بهره برداری نماییم.
به همین جهت است که بر ما واجب است دختران زیبای خود را به ازدواج پادشاهان و وزرا و بزرگان درآوریم و فرزندان خود را در میان پیروان مذاهب دیگر داخل کرده تا در صورت مقتضی آنها را وادار به جنگ نموده، قدرت نهایی را در دست داشته و بهره برداری کامل از آنها کرده باشیم).[1]
هم چنین در تلمود تصریح شده است:
1. برای آن که سلطنت و آقایی تنها برای یهودیان باقی بماند، لازم است هر فرد یهودی تمام نیرو و امکاناتش را صرف به دست آوردن مال و ثروت و منع دیگر ملّت ها از اندوختن زر و سیم و سیادت و آقایی نماید!
2. از آن جا که افراد یهودی، در عزّت الهی با هم شریک و مساوی اند، پس دنیا و مظاهر آن، و حق بهره برداری از آنها برای آنهاست و دزدیدن مال یهودی برای هم کیشان او جایز نیست، ولی دزدیدن مال غیریهودی مانعی ندارد، بلکه اصلاً دزدی نیست، بلکه استرداد مالی است که در دست دیگران است و دین، آن را برای یهودی مباح ساخته است. اموال غیریهودی، مانند اموال بی صاحب، یا ریگ های کنار دریاست که هر کس زودتر دست روی آنها بگذارد، مالک آنها خواهد شد.
3. برای یهود سوگند خوردن، مخصوصاً هنگام معامله با دیگر ملّت ها، جایز است؛ زیرا اصل سوگند، برای از بین بردن نزاع قرار داده شده، ولی درباره ی غیریهودی از حیوانات، این سوگند اعتبار ندارد!
روح دنیاطلبی و زیاده خواهی افراطی،[2] همواره ملّت یهود را وامی داشت تا برای گردآوردن ثروت از هیچ کوششی دریغ نکنند و به مرور اقتصاد جهان را در قبضه ی خود درآورد.
ملّت یهود توانسته است از راه تأسیس مؤسسات اقتصادی، بانک ها و مراکز مالی، بر اساس ربا، خون ملّت ها را مانند زالو بمکد و سیاست خود را نسبت به آنها تحمیل نماید.
هم اکنون اقتصاد جهان، شرکت ها و مؤسسات عظیم و احزاب بزرگ با پول سرمایه داران یهودی در جریان است!
سرمایه داران یهود با وام های کمرشکن، روح اقتصادی ملّت ها را در دست دارند و با گرفتن سودهای فراوان، ملّت ها را همیشه در استعمار خود دارند).[3]
پی نوشتها:
[1]. محمّد عبداللّه الشرقاوی، الکنز المرصود فی فضائح التلمود، ص 190به بعد (با اندکی تغییر).
[2]. قرآن درباره ی آنان می فرماید: (وَ أَخْذِهِمُ الرِّبَوا وَ قَدْ نُهُوا عَنْهُ وَ أَکْلِهِمْ أَمْوالَ النّاسِ بِالْباطِلِ) (سوره ی نساء، آیه ی 161).
[3]. زین العابدین قربانی، اسلام و حقوق بشر، ص 326 (با اندکی تغییر). برای آگاهی بیش تر ر.ک: محمد عبدالله الشرقاوی، الکنز المرصود فی فضائح التَلمود، ص 190 به بعد.
منبع: اسلام و اقلیّت های مذهبی، محمد باقر طاهری، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه قم (1384).





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین