در گوشه و کنار دنیا جنایات و فساد ها و انحرافات اخلاقی و نیز جنگ و گرسنگی و بی خانمانی و آوارگی توسط برخی از طوائف و انسان ها است که بر جامعه بشری تحمیل می شود. وقتی که صفحات جنایات تاریخ بشر را بنگریم و با دقت پیرامون آن به تحقیق بپردازیم در می یابیم که ریشه های بیشتر این جنایات به دست یهود کاشته شده و مزدوران آنان آبیاریش کرده اند، از این رو قرآن خطر یهود را به مسلمانان گوشزد می کند و آنان را دشمن ترین ملت ها به اسلام معرفی کرده و می فرماید: (به طور مسلم یهود و مشرکان را دشمنترین مردم نسبت به مؤمنان خواهی یافت... )[1]
وقتی انواع دشمنی ها را بررسی می کنیم می بینیم که یهود، انواع دشمنیها را در شدیدترین وضع خود در مقابل اسلام و مسلمانان به کار برده است. حتی دشمنی آنها از مشرکین هم بدتر بود. چون دشمنی یهود از روی عناد و از بین بردن حق بود، به همین خاطر انبیاء را می کشتند و چندین بار نقشه قتل پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله را ریختند، ولی دشمنی مشرکین بخاطر جهل آنها به حقایق دین و خدا و پیامبران علیهم السلام بود.[2]
علاوه بر آن یهود برای شکست مسلمانان با شرک گرایان و حق ستیزان، همدل و همکار بودند و این در حالی بود که آنان می بایست نسبت به پیروان قرآن، نزدیکتر و پرمهرتر باشند و اینان را در برابر شرک و کفر یاری رسانند، چرا که اینان به رسالت موسی علیه السلام ایمان داشتند و کتاب او را از سوی خدا می شناختند، اما کفرگرایان نه به خدا ایمان داشتند و نه به رسالت و کتابهای آسمانی. و روشن است که این دشمنی، برخاسته از آفت ویرانگر حسد بود.[3]
یهود از روی حقد و خبث ذاتی، به پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله ایمان نیاوردند، با آنکه می دانستند او پیامبر خدا است. قرآن، بنی اسرائیل را دعوت به ایمان بر رسالت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله می کند و می فرماید:
(ای فرزندان اسرائیل بیاد بیاورید نعمت هائی که من بر شما ارزانی داشتم، و به پیمانی که با من بسته اید وفا کنید، تا من نیز به پیمان شما وفا کنم و (در راه انجام وظیفه، و عمل به پیمانها) تنها از من بترسید. و به آنچه نازل کرده ام (قرآن) ایمان بیاورید، که نشانه های آن، با آنچه در کتابهای شماست، مطابقت دارد. و نخستین کافر به آن نباشید، و آیات مرا به بهای ناچیزی نفروشید، و تنها از من (و مخالفت دستورهایم) بترسید (نه از مردم). و حق را با باطل نیامیزید، و حقیقت را با اینکه می دانید کتمان نکنید.[4])
دشمنی آنان از زمانی آغاز شد که دعوت اسلام متوجه یهود شد و از آنها تقاضای تصدیق و ایمان کرد، زیرا از وقتی که دعوت اسلام متوجه آنها گردید، سرپیچی را آغاز نموده و بر علیه آن مبارزه را شروع کردند.[5]
قرآن یهود را به خاطر عدم پذیرش اسلام سرزنش می کند و می فرماید:
(وقتی که رسولی (محمد) از طرف خداوند برای آنها آمد و به چیزی که نزد آنهاست (تورات) تصدیق می کرد. گروهی از صاحبان کتاب (یهود)، کتاب خدا (قرآن) را به پشت سر خود می انداختند و عمل به آنها نکردند، مثل آنکه آنها اصلاً نمی دانستند.)[6] و (در نتیجه مستحق راندگی و دوری از رحمت خداوند شدند؛ زیرا که آنها از روی لجبازی و ستم وحی الهی را به کفر وگمراهی فروختند و در نتیجه مستحق غضب پی در پی خداوند شدند.[7])
یکی دیگر از موارد دشمنی آنها با شرع اسلام مخالفت آنان با احکام اسلام بود، وقتی اسلام بر اساس مقتضیات زمان و رشد فکری مردم پاره ای از احکام یهود را نسخ کرد، آنان از روی کینه به مخالفت پرداختند و زبان به اعتراض گشودند. و به پیامبر گفتند: ای محمد اگر تو بر آئین ابراهیم و پیامبران بعد از او هستی و آنها را تصدیق می کنی، چگونه حرام های آنان را مانند گوشت حلال می شماری؟
قرآن به آنها چنین پاسخ داد: ( تمام خوردنیهای دنیا برای بنی اسرائیل حلال بود مگر چیزی را که اسرائیل (یعقوب) قبل از آمدن تورات برخود حرام کرده بود، بگو اگر راست می گوئید تورات را بیاورید و بخوانید.)[8]
از آنچه گذشت معلوم شد که در اثر ایمان نیاوردن یهود به پیامبر صلی الله علیه و آله ، بین مسلمین و یهود دشمنی ایجاد شد و یهود به وحشت افتاد به فکر ایجاد وحدت میان خود و طرح نقشه علیه مسلمین افتادند که به برخی از آنها اشاره می شود:
1. محاصره اقتصادی: یهود برای دور ساختن مسلمین از آئین اسلام، دست به محاصرة اقتصادی زد و مسلمین را در فشار و بحران های اقتصادی قرار داد و برای انجام این عمل، از دادن قرض های خود و اموالی که مسلمین خریده و اماناتی که قبل از اسلام به آن ها سپرده بودند، خودداری کردند و برای تبرئه خود به آن ها می گفت: که برگرداندن آن ها تا زمانی الزام آور بود که شما اسلام اختیار نکرده بودید، ولی ایمان شما به اسلام، این حقوق را ابطال کرد.[9] قرآن به همین موضوع اشاره می کند و می فرماید:
(پاره ای از اهل کتاب (نصاری) اگر مال فراوانی بعنوان امانت نزد او بسپاری به تو بر می گرداند. و پاره ای دیگر (یهود) اگر دیناری به او بسپاری به تو نخواهد داد، مگر وفتی که اصرار و پافشاری زیاد کنی، زیرا آنها می گفتند که امیین (درس نخوانده ها) بر ما حقی ندارند که بپردازیم، آن ها بر خدا دروغ می بندند در حالی که خود می دانند.)[10]
2. کینه افروزیهای مذهبی: یکی دیگر از نقشه ها و نیرنگ های یهود، علیه اسلام گرم ساختن بازار کینه های دوران گذشته در افکار اوس و خزرج بود.[11] قرآن می فرماید: (بگو ای صاحبان کتاب چرا مردمی را که ایمان آورده اند از راه خدا باز می دارید و آن ها را به سوی گمراهی سوق می دهید، در حالی که خود ناظر و گواه بر این هستید. ای صاحبان ایمان اگر فرمان دسته ای از اهل کتاب را ببرید بدانید که شما را بعد از ایمان، به کفر بر می گردانند. چگونه کافر می شوید در حالیکه آیات خدا بر شما خوانده می شود و در میان شما پیامبر خدا وجود دارد و کسی که متکی به خداوند شود به سوی راه راست هدایت شده است.)[12]
این رفتاری که یهود در آن روز انجام می داد، امروز نیز همین دشمنان اسلام و صهیونیسم نسبت به مسلمین انجام می دهند و پیوسته می کوشند که بین مذاهب اسلامی تفرقه و جدایی بیفکنند تا خود، نقشة خویش را به ثمر رسانند.[13]
3. جاسوسی علیه مسلمین: یهود برای آگاهی و اطلاع بر اسرار مسلمین دست به عملیات جاسوسی زده و در این میان، مورخین، نام گروهی از یهودیان را می برند که به ظاهر اسلام اختیار کردند و آن را وسیله جاسوسی و آگاهی از وضع مسلمین قرار دادند. برای انجام این کار، یهودیان در میان مسلمین می رفتند و در انجمن و مجالس آن ها شرکت می کردند، تا از تصمیم آنها آگاه شوند و جریان را به کمیتة خویش گزارش دهند و یا شبهاتی را در دل کسانی که ایمانشان ضعیف است وارد کنند و یا با منافقین رابطه برقرار کرده و با آن ها دست دوستی دهند و با خود متحد ساخته علیه مسلمین میان آن ها فتنه و آشوب بر پا سازند. قرآن کریم درین باره چنین می فرماید:
(ای کسانی که ایمان آورده اید؛ افرادی را که در جنایت و ظلم نسبت به شما کوتاهی نمی کنند، هم راز خود قرار ندهید، این ها مردمی هستند که خواستار درد و رنج شما می باشند و دشمنی آن ها از راه دهان، برای شما ظاهر شد اما آن چه از دشمنی که در دل آن ها نهفته است، به مراتب بزرگتر است از آن چه که از راه دهان ظاهر شده است. ما برای شما نشانه هایی بیان کردیم که اگر دانا باشید خواهید فهمید.)[14]
4. تلاش برای نفوذ در پیغمبر: یکی از نقشه های دیگر یهود، تلاش برای نفوذ در پیغمبر بود، آنها کوشیدند به هر وسیله ای که باشد در پیامبر نفوذ کنند تا او نتواند دستورات اسلام را به خوبی انجام دهد.[15]
قرآن می فرماید: بین یهود به آن چه خداوند به تو دستور داده حکم و قضاوت کن و از خواسته های آنان پیروی مکن. از آن ها دوری بجوی، آن ها می خواهند تو را از پاره ای از دستورات خدا که بر تو نازل شده منحرف سازند. پس اگر باز گشتند و به تو ایمان نیاوردند، بدان که خداوند کیفر پاره ای از گناهانشان را به آنها می دهد، هر آینه بیشتر مردم، فاسق و گناه کارند.[16])
آنچه آشکار شد تنها گوشه ای از دشمنی های یهود با مومنان بود که برای تفصیل بیشتر این موضوع به تفاسیر قرآن ذیل آیاتی که درباره بنی اسرائیل و یهود آمده است مراجعه شود.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. چهره یهود در قرآن با ترجمه سید مهدی آیت اللهی.
2. یهود از نظر قرآن، عفیف عبد الفتاح طباره، ترجمه علی منتظمی.
3. مقارنة الادیان الیهود، احمد شلبی.
4. آثار الحرب، وهبة الزحیلی.
[1] . مائده/82.
[2] . الزحیلی وهبة التفسیر المنیر، بیروت، انتشارات دارالفکر المعاصر، 1418 ق، ج 7، ص 8.
[3] . طبرسی، مجمع البیان، بیروت، انتشارات دارالعلمیه، چاپ اول، 1418ه ، ج3، ص306.
[4] . بقره/40 41، ترجمه از آیت الله ناصر مکارم شیرازی.
[5] . عفیف عبدالفتاح طباره، الیهود فی القرآن، بیروت، دارالعلم للملایین، چ یازدهم، 1986، ص 18.
[6] . بقره/101.
[7] . رجوع شود به بقره/89 و 90.
[8] . آل عمران/93.
[9] . مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، انتشارات اسماعیلیان، چاپ مکرر، ج 2، ص 472، ذیل آیه 75، آل عمران.
[10] . آل عمران/75.
[11] . الیهود فی القرآن، ص 25.
[12] . آل عمران/99 101.
[13] . الیهود فی القرآن، ص 26.
[14] . آل عمران/118.
[15] . طبرسی، امین الاسلام، تفسیر جوامع الجامع، انتشارات دانشگاه تهران، چاپ سوم، 1371، ج اول، ص 334.
[16] . مائده/49.
( اندیشه قم )
