آئین شینتو دارای چه احکام فقهی است و برنامه هایی که در رابطه با ارواح نیاکان در آئین شینتو انجام می شود چگونه اند؟

شینتو قدیمی ترین آئین در کشور ژاپن است که تا امروز پا برجا مانده و رفتار آنها عمدتاً بر حول سه محور است: 1. پرستش امپراتور (خدایان ژاپنی ها)‌. 2. پرستش نیاکان عشیره. 3. پرستش اجداد خانواده. آئین شینتو از بهشت یا جهنم و نیز مسائل عقلی و استدلالی صحبت نمی کند بلکه فقط مومنان را موظف می کند که گه گاهی به زیارت جاهای متبرک بشتابند و با زهد و تقوی به گذشته و نیاکان و امپراتور حرمت گذارند. این آئین کتاب آسمانی ندارد چرا که یک آئین بشری است و فرهنگ ابتدائی ژاپنی های اولیه بود که بر اثر گذشت زمان به تدریج قدرت گرفت و به شکل آئین در آمد. با این حال چند کتاب در آئین شینتو مقدس است:
1 کوجیکی: آفرینش جهان و انسان و تاریخ باستان 2 نیهونگی: تاریخ ژاپن 3 نیکی شیکی: سروده های مذاهب محلی.[1]
احکام عملی آیین شینتو
1. عبادت در منزل: با توجه به پرستش اجداد و نیاکان و بزرگان قوم و قبیله، در هر خانه صندوقچه و مکان معینی که نقش معبد را دارد قرار می دهند که آن را (کامی دانا) می نامند و الواح و یادگاری از چوپ یا کاغذ که بر روی آن اسامی اجداد و نیاکان صاحب خانه و نام خدایان آن محل را نوشته اند نصب می کنند و هر بامداد و شامگاه باید هدایایی را تقدیم این معبد خانگی و ارواح نیاکان کنند و پس از وضو گرفتن ( شستن دست و دهان ) در برابر این معبد تعظیم می کنند سپس دو بار دست زده (کف می زنند) و بار دیگر تعظیم کرده و برای مدت یک دقیقه سکوت می‌کنند.[2]
2. عبادت در معبد: برای رفتن به معبد به نظر می رسد هر وقت که بتوانند می روند و در ایام عیدهای محلی نیز می روند و عبادت در معبد چهار بخش دارد:
اول: هارایی: تطهیر: پس از عبور از دروازه اولیه معبد، دست و دهان خود را با آب چشمه طبیعی یا آب موجود در حوض سنگی داخل معبد می شویند و علاوه بر این، با ریختن آب بر سر و تمامی بدن را غسل می دهند. سپس کاهن معبد با مالیدن شاخه‌ی برگی از درخت ساکاکی (که در معبد کاشته می شود) بر روی زیارت کننده، او را پاک می کند، پس از این باید دست زده (کف زند) و سر خود را به نشانة احترام فرود آورند و نیازهای خود را زیر لب زمزمه می کنند.
دوم: شین سن: تقدیم هدایا: هر کس به مقدار بنیه خویش از حبوبات و شراب و پول نقد به معابد می دهند.
سوم: نوریتو (norito): نماز: با توجه به این که آئین شینتو مادی گراست نمازش نیز خواسته های دنیوی مردم است و لذا هر کاهن به فراخور شغل آن محله ذکری را تنظیم می کنند تا پیروانش آنرا در معبد به عنوان نماز بخوانند. مهمانی سمبلیک: در این مهمانی، یکی از کاهنان مقداری نوشیدنی و معمولاً عرق برنج به زوار می دهد و با خوردن چند قطره از آن به کارهای خود پایان می دهند (با توجه به اینکه در این مهمانی فقط چند قطره نوشیدنی است لذا آن را مهمانی سمبلیک می گویند).[3]
3. رقص: در اعیاد و مراسم شادمانی در معابد و نیز ازدواج، دختران با رقص و سرودهای جذاب و با هماهنگی کاهن معبد تماشاگران را باید شاد کنند.
4. خواندن اوراد و ذکرهای سِحری و جادوئی
5. نظافت و پاکیزگی جسمانی: یعنی علاوه بر مراسم ( هارایی ) باید همه بدن و لباس و محیط را پاک نگه دارند.[4]
6. قانون بوشیدو: خودکشی: از جمله احکامی که در آئین شینتو وجود دارد اینکه اگر کسی خیانتی کرد یا شکستی خورد و یا مافوق خود را از دست داد و این باعث شکست روحیه دیگران شد بخصوص در مراکز نظامی، این شخص باید خنجر را به شکم خود فرو کرده و به راست و چپ بغلطاند و شخصی دیگر با شمشیر پشت سرش می ایستد که اگر کوتاهی کرد گردنش را بزند.[5]
7. زیارت معبد امپراتور ایزه: در آئین شینتو (آماترا سو) خدای آفتاب است که در معبد ایزه قرار دارد بنابراین بر هر فرد شینتویی واجب است حداقل یک بار در عمرش به زیارت این معبد برود.[6]
8. تسلیم حکومت: در آئین شینتو بی اعتنایی به ارواح سبب شر و دشمنی آنها می‌گردد و رضایت ارواح در این است که تابع محض دستورات امپراتوری و قانون حکومت باشند و این به عنوان احترام به ارواح است که بر همه واجب است.[7]
9. وظایف اخلاقی:
الف: خانواده: خانواده همانند یک مذهب است و عمل به وظائف خانوادگی عبادت کردن و پیروی از شینتو می باشد.
ب: پاکدامنی و رعایت عفت.
ج: راستگویی: در خانه و جامعه باید صداقت حکم فرما باشد.
د: درستکاری: خیانت نکردن به امانت، کم کاری نکردن، دقت در ساخت لوازم مورد نیاز جامعه و...[8]
10. مراسم ارواح نیاکان: نیاکان همان خدایان مردم هستند و مراسم شان همان عبادت در منزل و معبد است که توضیح داده شد.[9]
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1 جان ژاپنی (بنیادهای فلسفه و فرهنگ ژاپنی)؛ چارلز. اُ. مور، ترجمه:، ع. پاشائی، تهران، نشر نگاه معاصر.
2 دین شین تو؛ ماساهاروآنِه ساکی، ترجمه: پاشائی مجله هفت آسمان، شمارة 5 ، بهار 1379 ه.ش.
3 جهان مذهبی: ادیان در جوامع امروز؛ ریچارد بوش و دیگران، ترجمه: عبدالرحیم گواهی، تهران، نشر فرهنگ اسلامی.


[1] . کوجیکی (کتاب مقدس شینتو)، ترجمه احسان مقدس، تهران، نیروانا، چاپ اول، 1380ش، ص16؛ ویل دورانت، تاریخ تمدن، گروه مترجمان، تهران، سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی، چاپ اول، 1365ش، ج1.
[2] . کوجیکی (کتاب مقدس شینتو)، همان، ص26؛ جان بی (بای). ناس؛ تاریخ جامع ادیان، ترجمه علی اصغر حکمت، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ نهم، 1377ش.
[3] . کوجیکی (کتاب مقدس شین تو)، همان، ص24.
[4] . آل اسحاق؛ بررسی مذاهب و ادیان، قم، بی نا، بی تا، ص139.
[5] . همان، ص141.
[6] . جان بی، ناس؛ تاریخ جامع ادیان، ترجمه علی اصغر حکمت، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ نهم، 1377ش، ص437.
[7] . بررسی مذاهب و ادیان، همان، ص139.
[8] . همان.
[9] . تاریخ جامعه ادیان، همان، ص435.
( اندیشه قم )