آیا غیر از این است که مسلمانان نیز مانند پیروان آئین شینتو ارواح را می‌پرستند؟

در دین اسلام ارواح مورد پرستش قرار نمی‌گیرند و فقط خداوند که همتایی ندارد، پرستش می‌شود.[1]به همین دلیل اسلام از زمرة ادیان توحیدی به حساب می آید. در جهان‌بینی اسلامی مرگ پایان زندگی نیست و روحِ انسان‌ها سرانجام در بهشت یا جهنّم جاودان خواهند بود و مسلمانان با صدقه دادن و طلب مغفرت، از خداوند می‌خواهند که ارواح گناهکاران را بیامرزد و ارواح نیکوکاران را علو درجه دهد.[2] به این ترتیب در اسلام برای ارواح در گذشتگان استقلال ویژه‌ای در نظر گرفته نمی‌شود امّا در آئین (شین‌تو) که از عقاید ابتدایی ژاپنی‌های اولیه شکل گرفته، اجداد خانواد‌ه، نیاکان عشیره و به ویژه امپراتوران و خدایان ژاپنی، هر یک به صورت مستقل یا به طور دسته جمعی، مورد پرستش قرار می‌گیرند.[3] به این ترتیب این آیین با یگانه‌پرستیِ اسلام در تضاد کامل است. از سوی دیگر در آیین شین‌تو سخن از بهشت و جهنّم و یا جاودانگی ارواح نیست.[4]
نام شین‌تو در قرن ششم میلادی پیدا شد، به این قصد که فرقی بگذارند میان دین بومی و آیین بودا که وارد ژاپن شده بود. شین‌تو در اساس، بیشتر یک مجموعه باورها و آداب باستانی است و فاقد مسائل اعتقادی و نظام دینی می‌باشد.[5] تلاش‌های مکرّری که برای سازمان دادن این باورهای ابتدایی به صورت دین ملّی یا دولتی صورت گرفته، حول ستایش پادشاه به مثابه خلف (خدایی که دولت را بنیاد نهاد) خصوصاً بانو خدای خورشید، مستقر شده است. این بانو خدا برترین خدای دین شین‌تو است.[6]
پرستش مردگان در آئین شین‌تو ریشة در ترس آنان از مردگان داشته[7] و بر یک اعتقاد و جهان‌بینی پیشرفته مبنی بر جاودانگی ارواح و مانند آن استوار نیست.
بنابراین باید گفت مقایسة پرستش ارواح در آیین شین‌تو با طلب مغفرت از درگاه خداوند یگانه برای مردگان صحیح نیست و هیچ گونه سنخیّتی ندارد.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1. درسهایی از اصول دین، هیئت تحریریة مؤسسة در راه حق.
2. دین شین‌تو، ماساهارو آنه ساکی، مترجم: ع . پاشایی.
3. مقدمة کتاب کوجیکی، کتاب مقدس ژاپن، آئین شین‌تو، ترجمة احسان مقدس.


[1] . انبیاء/25.
[2] . ابراهیم/41.
[3] . کوجیکی، کتاب مقدس ژاپن، آئین شین‌تو، ترجمة احسان مقدس، انتشارات نیروانا، چاپ اول، 1380، ص 7.
[4] . همان.
[5] . مجلة هفت آسمان، شمارة 5، بهار 1379، ماساهارو آنه ساکی، ترجمه ع پاشایی، ص 73 به بعد.
[6] . همان.
[7] . کوجیکی، کتاب مقدس ژاپن، آئین شین‌تو، ص 12.
( اندیشه قم )