زن و شوهری که به هم محبت نداشته باشند و نیازهای جنسی و کامیابی یکدیگر را تأمین ننمایند نسبت به هم نیز رضایتی ندارند. می گویند اگر شوهری از همسر خود راضی نباشد بر عبادت های وی مانند نماز و روزه ی او ثأثیر می گذارد و پاداش آن را تقلیل می دهد. البته از این طرف نیز چنین می باشد و اگر مردی ستم‌گر باشد و زن از او رضایتی نداشته باشد، کردار وی کم ارزش می گردد. در واقع این خانواده است که بنیان اصلی بندگی خدا را پی ریزی می نماید و بر تمامی کردار حتی نماز که ستون دین شمرده می شود تأثیر می گذارد. بنابراین نه مرد و نه زن نباید سرگشته و معلق باشند. اگر آموزه های دینی در این زمنیه به درستی تحقیق و شکوفا گردد، فرهنگ عوامانه ی موجود را به کلی کنار می زند. البته این فرهنگ نسبت به آن تاب فهم ندارد و چه بسا با صاحبان این اندیشه درگیر شوند؛ به ویژه آن که عامیانه گران و مانعان صاحبان قدرت و نفوذ نیز می باشند. بسیاری از امور رایج و ناآگاهانه از دین نیست و اسلامی نمی باشد. بسیاری از مسلمین نیز در دین خدا اهمال دارند و دین نقش اول را در زندگی آنان ندارد. چنین مسلمانانی تنها تصویری بسیار ناقص، تاریک و پرپیرایه از دین دارند نه چیزی بیش از آن. به هر روی رضایت زن و شوهر از هم خیابان دو طرفه است نه یک طرفه و هر دو باید از هم راضی باشند. بسان رضایت خداوند از بنده ی مؤمن خود که رضایت بنده ی مؤمن از خداوند را در آن سوی خود دارد و ایمان با هر دو جهت است که شکل می گیرد. خداوند می فرماید: (قَالَ اللَّهُ: هَذَا یَوْمُ یَنْفَعُ الصَّادِقِینَ صِدْقُهُمْ، لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الاْءَنْهَارُ، خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدا، رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ، ذَلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ)؛ خدا فرمود این روزی است که راست‌گویان را راستی‌شان سود بخشد. برای آنان باغ هایی است که از زیر درختان آن نهرها روان است. همیشه در آن جاودان‌اند. خدا از آنان خشنود است و آنان نیز از او خشنود هستند. این است رستگاری بزرگ. مؤمنان کسانی هستند که هم خداوند از آنان راضی است و هم آنان از خداوند خشنود می‌باشند. از پایه های ایمان این است که فرد مؤمن از خداوند راضی باشد؛ هرچند رضایت وی از خداوند متأخر است؛ به این معنا که نخست خداوند از بنده ی مؤمن خود راضی می شود سپس او از خداوند راضی و خشنود می گردد. خانه ای که بهشت می گردد و خانه ی عشق و محبت است خانه ای است که محبت و رضایت در آن دو سویه باشد و زن و شوهر هر دو از هم راضی باشند و هر دو یکدیگر را دوست داشته باشند.
منبع: پایگاه حضرت آیت الله العظمی نکونام (دامت برکاته)
