کار ما با استعدادهایمان در چهار مرحله به سامان می رسد.
1 - کشف استعدادها
2 - استخراج آنها
3 - شکل دادن و در قالب مناسب ریختن
4 - جهت دادن
همانطور یک معدن چنین است یک مقدار آهن کشف می شود سپس استخراج می گردد و در قالب خاصی مثل تیر آهن و اتومبیل ساخته می شود و آنگاه در جهت مفیدی به کار گرفته می شود. همه این مراحل به برکت حدیثی از پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) است که می فرماید: الناس معادق کمعان الذهب و الفضّه؛ مردم معدن هستند مثل معادن طلا و نقره پس ما با شناسی قوا و استعدادهای خویش باید آنرا بارور کنیم و جهت بدهیم اما بهترین جهت چون اگر جهتی پایین‌تر انتخاب کنیم تنزل است.
و جهتی مساوی تنوع و جهت برتر تحرک ما و رشد انسان انسان است که در نماز می گوئیم سبحان ربی الاعلی و بحمده.
خلاصه این موارد در سوره شمس آمده است که اگر استعدادها با همه اختلافش هدف عالی نیابند و مرکز این توانائیها یعنی نفس انسان تحت تأثیر هواهای نفس قرار گیرد، آنوقت استعدادها مدفون می شوند. و قد خاب من دسیها و لی با هدایت آن به سوی خداوند و فرامین او، زمینه رویش آماده می شود که فرمود: قد افلح من زکیّها بستر این شناخت و حرکت همانا تربیت اسلامی است که روشهای آن در کتب مفصل آمده است و در سه مرحله تزکیه، آموزش، و تذکر خلاصه می گردد.
منبع:سایت انوار طاها
