http://rasekhoon.net

امروزه در میان نسل جوان، پرسش ها و تردیدهایی درباره مسائل دینی ایجاد شده است. آیا این گونه شک ها و تردیدها خطرناک است؟
عصر ما از نظر دینی و مذهبی خصوصا برای طبقه جوان عصر اضطراب، دودلی و بحران است [و این] عصر و زمان به [مقتضای خودش]، یک سلسله تردیدها و سؤال ها به وجود آورده و سؤال های کهنه و فراموش شده را نیز از نو مطرح ساخته است. آیا باید از این شک و تردیدها و پرس و جوها که گاهی به حدّ افراط می رسد متأسف و ناراحت بود؟ به عقیده من، هیچ گونه ناراحتی ندارد. شک، مقدمه یقین، پرسش، مقدمه وصول و اضطراب، مقدمه آرامش است. شک، [گذرگاه] خوب و لازمی است. هر چند منزل و توقفگاه نامناسبی است. اسلام که این همه دعوت به تفکر و ایقان می کند، به طور ضمنی می فهماند که حالت اولیه بشر، جهل و شک و تردید است و با تفکر و اندیشه صحیح باید به سرمنزل [یقین] و اطمینان برسد. حالت پرسش و سؤال، وقتی در ذهن [از] مطلبی پیدا می شود که ذهن درباره آن مطلب، دچار شک و تردید شده باشد و به طور کلی شک، حاکی از نوعی رشد و اعتلاست. شک، ناآرامی است، ولی هر آرامشی بر این ناآرامی ترجیح ندارد. حیوان شک نمی کند، ولی آیا به مرحله ایمان و ایقان رسیده است؟ آن نوع آرامش، آرامش پایین شک است، برخلاف آرامش اهل ایقان که بالای شک است. آنچه می تواند مایه تأسف باشد، این است که شک یک فرد، او را به سوی تحقیق نراند یا شک های اجتماعی، افرادی را برنیانگیزد که پاسخ گوی نیازهای اجتماعی در این زمینه باشند. منبع : عدل الهی، علامه شهید مرتضی مطهری(ره)، صص 13 و 14.
عنوان سوال:

امروزه در میان نسل جوان، پرسش ها و تردیدهایی درباره مسائل دینی ایجاد شده است. آیا این گونه شک ها و تردیدها خطرناک است؟


پاسخ:

عصر ما از نظر دینی و مذهبی خصوصا برای طبقه جوان عصر اضطراب، دودلی و بحران است [و این] عصر و زمان به [مقتضای خودش]، یک سلسله تردیدها و سؤال ها به وجود آورده و سؤال های کهنه و فراموش شده را نیز از نو مطرح ساخته است. آیا باید از این شک و تردیدها و پرس و جوها که گاهی به حدّ افراط می رسد متأسف و ناراحت بود؟
به عقیده من، هیچ گونه ناراحتی ندارد. شک، مقدمه یقین، پرسش، مقدمه وصول و اضطراب، مقدمه آرامش است. شک، [گذرگاه] خوب و لازمی است. هر چند منزل و توقفگاه نامناسبی است. اسلام که این همه دعوت به تفکر و ایقان می کند، به طور ضمنی می فهماند که حالت اولیه بشر، جهل و شک و تردید است و با تفکر و اندیشه صحیح باید به سرمنزل [یقین] و اطمینان برسد.
حالت پرسش و سؤال، وقتی در ذهن [از] مطلبی پیدا می شود که ذهن درباره آن مطلب، دچار شک و تردید شده باشد و به طور کلی شک، حاکی از نوعی رشد و اعتلاست. شک، ناآرامی است، ولی هر آرامشی بر این ناآرامی ترجیح ندارد. حیوان شک نمی کند، ولی آیا به مرحله ایمان و ایقان رسیده است؟ آن نوع آرامش، آرامش پایین شک است، برخلاف آرامش اهل ایقان که بالای شک است. آنچه می تواند مایه تأسف باشد، این است که شک یک فرد، او را به سوی تحقیق نراند یا شک های اجتماعی، افرادی را برنیانگیزد که پاسخ گوی نیازهای اجتماعی در این زمینه باشند.
منبع : عدل الهی، علامه شهید مرتضی مطهری(ره)، صص 13 و 14.





1396@ - موتور جستجوی پرسش و پاسخ امین