پیش از هر کاری، توقع بهترین بودن او را در همه چیز از ذهن خود بیرون کیند و معتقد شوید که هر کودک و نوجوانی در زمینه‌ها خاصی استعداد دارد و لازم نیست در همه چیز، بهترین باشد.
امام علی (ع) می‌فرماید:
لا یزالُ الناسُ بخیرٍ ما تَفاوَتوا فَاذا اْستوْوا هَّلکوُا.
خیر مردم در تفاوت‌های آنان است و اگر مساوی شوند، از بین خواهند رفت.
بسیاری از والدین به نمرة 20 علاقه نشان می‌دهند که مطلوب نیست. مهم این است که کودک شما در حد توان خود بکوشد؛ گر چه نمره 20 نگیرد.
توقع بیش از هوش بهره کودک نیز از اشتباهات برخی خانواده‌ها است.
بی توجهی فرزند مشا به درس، ممکن است به علل ذیل باشد:
1- حساسیت بیش از حد: با توجه به این که فرزند شما وارد دورة نوجوانی شده و حس استقلال دارد، تذکرها و نحصیت‌های پی در پی شما، به طور غیر مستقیم به او پیام می‌دهد که هنوز بچه است و بزرگ نشده. این پیام، او را به موضع لج می‌کشاند تا استقلال خود را اثبات کند؛ بنابراین، نصیحت‌ها را قطع کنید و به این مسأله، حساسیت چندانی نشان ندهید. اجازه دهید خود به تحصیل بیندیشد و مسؤولیت پذیری از دورون ایجاد می‌شود.
2- محیط نا آرام خانه: اگر با همسر خود مشاجره دارید، و اگر برادر یا خواهر بزرگ‌تر او وی را می‌آزاراد، باید متوقف شود.
3- سستی و رخوت منشأ پزشکی: ممکن است بی رغبتی نوجوانان به درس، علت پزشکی (کارکرد بد کبد، عفونت کلیه، اختلالات هورمونی) باشد که در این صورت، مراجعه به پزشک لازم است.
4- رژیم غذایی: مصرف پی در پی خوراکی‌های با طبع سرد، نوجوان را دچار سستی می‌کند؛ بنابراین این توصیه می‌شود در کنار این گونه خوراکی‌ها، از خوردنی‌های با طبع گرم نیز استفاده کند. مصرف فراوان شیرینی نیز با توجه به هضم سنگین گلوکز، بدن را دچار سستی می‌کند.
5- همانند سازی: احتمال این که بین نزدیکان، بی سوادان پولداری باشند و فرزند شما آنان را الگو گرفته باشد، وجود دارد، الگوهای با سوادی را از نزدیکان که در زندگی خانوادگی و تربیت فرزند موفق هستند جایگاه اجتماعی ویژه‌ای دارند به او معرفی کنید.
www.morsalat.com
