پیش از هر کاری، توقع بهترین بودن او را در همه چیز از ذهن خود بیرون کنید و معتقد شوید که هر کودک و نوجوانی در زمینه‌های خاصی استعداد دارد و لازم نیست در همه چیز، بهترین باشد.
امام علی علیه‌السلام می‌فرماید:
لا یزال الناس بخیر ما تفاوتوا فاذا استووا هلکوا. (1)
خیر مردم، پیوسته در تفاوت‌های آنان است و اگر مساوی شوند، از بین خواهند رفت.
بسیاری از والدین به نمره‌ی 20 علاقه نشان می‌دهند که مطلوب نیست. مهم این است که کودک شما در حد توان خود بکوشد؛ گرچه نمره‌ی 20 نگیرد.
توقع بیش از هوش بهر کودک نیز از اشتباهات برخی خانواده‌ها است. بی‌توجهی فرزند شما به درس، ممکن است به علل ذیل باشد:
1. حساسیت بیش از حد: با توجه به این که فرزند شما وارد دوره‌ی نوجوانی شده و حس استقلال دارد، تذکرها و نصیحت‌های پی در پی شما، به طور غیر مستقیم به او پیام می‌دهد که هنوز بچه است و بزرگ نشده. این پیام، او را به موضع لج می‌کشاند تا استقلال خود را اثبات کند؛ بنابراین، نصیحت‌ها را قطع کنید و به این مسأله، حساسیت چندانی نشان ندهید. اجازه دهید خود به تحصیل بیندیشد و مسؤولیت‌پذیری از درون ایجاد شود.
2. محیط ناآرام خانه: اگر با همسر خود مشاجره دارید، و اگر برادر یا خواهر بزرگ‌تر او وی را می‌آزارند، باید متوقف شود.
3. سستی و رخوت با منشأ پزشکی: ممکن است بی‌رغبتی نوجوان به درس، علت پزشکی (کارکرد بد کبد، عفونت کلیه، اختلالات هورمونی) باشد که در این صورت، مراجعه به پزشک لازم است.
4. رژیم غذایی: مصرف پی در پی خوراکی‌های با طبع سرد، نوجوان را دچار سستی می‌کند؛ بنابر این توصیه می‌شود در کنار این گونه خوراکی‌ها، از خوردنی‌های با طبع گرم نیز استفاده کند. مصرف فراوان شیرینی نیز با توجه به هضم سنگین گلوکز، بدن را دچار سستی می‌کند.
5. همانندسازی: احتمال این که بین نزدیکان، بی‌سوادان پولداری باشند و فرزند شما آنان را الگو گرفته باشد، وجود دارد. باید الگوهای باسوادی را از نزدیکان که در زندگی خانوادگی و تربیت فرزند موفق هستند و جایگاه اجتماعی ویژه‌ای دارند، به او معرفی کنید.
پی نوشت:
(1)عیون اخبار الرضا، ج 1، ص 58؛ علامه مجلسی، بحارالانوار، ج 77، ص 383.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)
