آیا والدین باید رقابت افراطی فرزندان با دوستانشان حمایت نمایند یا آن را کنترل کنند؟

آیا فرزندتان به طور ناگهانی در یک بازی دوستانه، شروع به جنگیدن و زد و خورد می کند؟ کودکان 6 تا 8 سال دوست دارند که در همه جا و همه چیز برنده شوند و معمولاً رقبای سرسخت یکدیگر می شوند. در عین حال کار آن ها باعث حیرت بسیاری از والدین می شود. آیا شما از این نوع رقابت افراطی حمایت کرده یا آن را کنترل می کنید؟
اگرچه بعضی از کودکان ذاتاً رقابت طلب تر از دیگران هستند، ولی کاملاً طبیعی است که آن ها برای این کار دست به کارهای جالب و خنده دار بزنند. کودکان در سن 6 تا 8 سالگی می خواهند خیلی زود بزرگ شوند، آن ها مهارت های جدید یاد می گیرند و می خواهند آن چه را که می دانند به دیگران نشان دهند. وقتی که کودکان می بینند که بچه های هم سن و سالشان چه کارهایی انجام می دهند، خود را با آن ها مقایسه کرده و تلاش می کنند که به آن ها برسند.
رقابت می تواند کودک را برای رسیدن به موفقیت ترغیب کند و همچنین او، حس همدردی و اعتماد به نفس خود را تقویت می کند. گاهی اوقات، رقابت می تواند خنده دار و مسخره باشد. ولی این یک طرف قضیه است. بسیاری از کودکان وقتی در یک کار یا یک بازی بازنده می شوند از شدت عصبانیت گریه می کنند.
همچنین تعدادی از کودکان 6 تا 8 سال برای برنده شدن، تقلب می کنند. چون فکر می کنند که باید حتماً اول شوند. حتی برای برنده شدن قوانین بازی را نیز تغییر می دهند. هشت ساله ها کم کم حس رقابتشان کاهش می یابد و فکر می کنند که بهتر است مشکلاتشان را حل کنند، بنابراین عادلانه بازی کرده و تا آخر بازی هم قاطعانه می نشینند.
نکاتی در مورد بازنده شدن
رقابت کردن دو رو دارد: برد و باخت. به فرزندتان یاد دهید که باختن نیز مانند بردن یک امر کاملاً عادی است. کودکان باید بدانند که گاهی اوقات آن ها برنده می شوند و بعضی وقت ها هم ممکن است دیگران برنده شوند و همه چیز در بردن خلاصه نمی شود. شما باید به فرزندتان بگویید آن چه مهم است داشتن لحظات شیرین و پیشرفت مهارت هایمان است.
کودکان باید یاد بگیرند که همیشه نمی توانند نفر اول باشند و کسی برنده می شود که حواسش را کاملاً جمع کنند و بهترین باشد و همه ی کارها را به نحو احسن انجام دهد.
کلمات امیدوار کننده
فرزندتان را به همکاری تشویق کنید و به او یاد دهید که چگونه می تواند یک بازنده یا برنده خوبی باشد. آن چه را که شما باید به فرزندتان بگویید عبارتند از:
به جای این که بگویید:
هر کسی اول لباسش را بپوشد، برنده است.
مثل یک بازنده غمگین نباش.
تو بی نظیری، سومین بار است که تو در این مسابقه برنده می شوی.
خیلی بد، تو باید بازی را از اول شروع کنی.
برنده شدی! باید برنده می شدی!
سعی کنید بگویید:
هر کسی در ده دقیقه لباسش را بپوشد، جایزه می گیرد.
هر کسی شانسی در برنده شدن دارد. برو و به برادرت تبریک بگو.
دوست دارم ببینم که تو همیشه خوشحال و خندان باشی.
حالا می توانیم در زمان طولانی تر با یکدیگر بازی کنیم.
خیلی جالب است. واقعاً مهارت ها و توانایی هایت پیشرفت کرده است.
قوانین بازی
کارشناسان معقتدند که رقابت کردن کار درستی است. به فرزندتان بیاموزید که هنگام رقابت کردن به روی خودش متمرکز شود تا این که خود را با هم سن و سالانش و یا خواهر و برادرش مقایسه کند. سپس سعی کنید با استفاده از روش های دیگر او را به رقابتی سالم تشویق کنید.
هرگز از او نخواهید که حتماً برنده شود. درست است که نتیجه کار خیلی مهم است ولی لذت بردن از آن خیلی با ارزش تر است. به جای این که بگویید که چگونه برنده شود، بهتر است که روحیه او را تضعیف نکنید تا او راحت تر بتواند از توانایی هایش استفاده کند.
او را تحت فشار قرار ندهید. وقتی کودکان بازنده می شوند می ترسند در چشم والدینشان نگاه کنند تا مبادا احساس کنند که آن ها باید بهتر از دیگران باشند. به فرزندتان در هنگام رقابت روحیه دهید چون آن ها می خواهند برنده شوند، نه صرفاً به خاطر رضایت شما.
برای او در مورد برد و باخت بیشتر توضیح دهید. به او بگویید که اصلاً مهم نیست که او برنده یا بازنده شود آن چه اهمیت دارد این است که او تلاش کرده.
قدرت و توانایی او را مهم نشان دهید. شاید فرزندتان نمی تواند به توپ خوب ضربه بزند، ولی او خیلی خوب توپ می گیرد. زمانی که شما او را برای انجام دادن کاری مجبور کنید، او احساس ناتوانی می کند یا باور می کند که باید در همه چیز برنده شود.
او را به کارهای گروهی تشویق کنید. اگر فرزندتان نمی تواند در بازی گروهی شرکت کند، او را به عضویت ورزش های انفرادی درآورید تا کمی بزرگ تر شود. اگر از بازی های گروهی خسته می شود، سعی کنید او را به همکاری تشویق کنید مانند پازل و بازی های رایانه ای که می توانند با یکدیگر بازی کنند.
برای او زنگ تفریح در نظر بگیرید. اگر هنوز بازی تمام نشده و فرزندتان از شکست احساس ناتوانی می کند، به او زمان استراحت دهید تا بتواند از بازی لذت ببرد. و این کار به این معنا نیست که بازی تمام شده است بلکه زمانی برای تجدید قوا است. هنگامی که کودک 8 ساله شما گریه می کند او را به دیدن بازی بقیه اعضای خانواده تشویق کنید. ولی بعدها متوجه می شود که شرکت در بازی خیلی لذت بخش تر از نگاه کردن به آن است.
منبع :سایت تبیان