اگر به بازی کودکان توجه جدی نداشته باشیم، آنان را از چه فوایدی محروم کرده‌ایم؟

بازی برای کودکان فواید بسیاری دارد:
1. آشنایی با دنیای اطراف: کودک از طریق بازی، با دنیای اطراف (رنگ‌ها، شکل‌ها، اندازه‌ها، جنس اشیا و اهمیت آن‌ها) آشنا می‌شود و اطلاعات مفیدی به دست می‌آورد؛ برای مثال، هنگام آب بازی می‌فهمد که برخی اشیا در آب شناور می‌مانند و برخی در آب فرو می‌روند.
2. احساس آرامش: کودک هنگام بازی، بسیاری از ناکامی‌هایش را به کامیابی تبدیل می‌کند و آرزوهایی را که بدان‌ها نرسیده، برآورده می‌سازد و در نتیجه احساس آرامش می‌کند.
3. رشد و تقویت عضلانی: بازی، عاملی مهم برای رشد و تقویت عضلانی کودک است که سلامت جسم او را نیز تضمین می‌کند. بازی باعث تحرک عضلات بزرگ و کوچک می‌شود؛ هنگام راه رفتن و دویدن و پریدن، عضلات بزرگ بدن، و زمان بازی با اسباب‌بازی‌های قابل انعطاف (خیمر یا گل بازی) و مکعب‌ها، عضلات کوچک تقویت می‌شود. بازی، کودک را در کنترل اندام‌ها توانا، و تعادل جسمی او را تقویت می‌کند.
4. تقویت مهارت سخن گفتن: کودک در بازی با همسالان، مجبور می‌شود واژگان بیشتری را به کار گیرد که نتیجه‌اش، تقویت مهارت سخن گفتن است.
5. تقویت حواس: در بازی، حواس کودک به ویژه حس لامسه، بینایی و شنوایی او تقویت می‌شود.
6. ایجاد خلاقیت: بازی، عاملی مهم برای ایجاد خلاقیت و ابتکار کودک است؛ در آن هنگام می‌کوشد نقشه‌ای طرح کند تا بهتر و زودتر به نتیجه برسد.
بی‌توجهی به بازی کودکان، آنان را از این فواید محروم می‌کند.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388